Wyspa Little Tall to spokojne miejsce, które potrafi dochować sekretów. Właśnie tu zjawia się niejaki Andre Linoge, który brutalnie morduje jedną z mieszkanek i spokojnie czeka na zamknięcie w celi. Z wiecznym uśmieszkiem na twarzy i wyrachowaniem, okazuje się znać wszystkie grzechy mieszkańców i zabijąc kolejne osoby, mimo tkwienia w areszcie. Oferuje też spokój, ale w zamian za ofiarowanie mu czegoś, czego sam nie może sobie wziąć...

Co zrobią mieszkańcy, którzy w wyniku sztormu stulecia, zostali uwięzieni z Linogeiem na wyspie?

"Sztorm..." pierwotnie miał być powieścią, ale jak wyjaśnia sam King, gdy tylko chciał spisać jego historię, zawsze miał w głowie scenariusz. i tak też się stało, na jego podstawie powstał nawet film, ale ponieważ King chciał by była to też książka, w końcu "Sztorm..." ukazał się i w papierowej wersji.

I co można o nim powiedzieć?

Że jest niezłą historią, ale niczym poza tym. Historią, która z początku angażuje i zachwyca czytelnika, ale z każdą stroną zaczyna tracić jego uwagę i zamiast rozwijać psychologię postaci, pozostawia je płaskimi i nijakimi. Nawet Linoge'a, który z początku wydawał się być najlepszym kingowym czarnym charakterem w ogóle.

Poza tym, im bliżej końca i im więcej wiemy, tym więcej Król psuje kiepskimi pomysłami i rozwiązaniami fabularnymi przewidywalnymi na kilkadziesiąt stron w przód. Tak samo jak zakończenie zresztą. A jakby tego było mało, wrzuca np scenę zbiorowego samobójstwa, która jest niczym innym jak plagiatem z "Mgły" Herberta. Nie hołdem, jak to zazwyczaj King czynił, a zwyczajnym plagiatem.

Może więc styl jest niezły? Niestety. I nie mam tu na myśli, że styl prawie, ze względu na formę scenariusza, nie istnieje, ale po prostu o jego chaotyczność i wręcz przesadną ilość bohaterów, których nie tylko trudno jest zapamiętać, ale którzy przede wszystkim nic nas nie obchodzą, jako że praktycznie wcale ich nie poznajemy, a nawet jeśli, to są tak stereotypowi i konwenansowi, że aż żal.

Scenariuszy czytywałem wiele, jestem stałym bywalcem strony imsdb.com i forma ta nijak mi nie przeszkadza, ale tu najzwyczajniej w świecie się nie sprawdziła. King lepsze scenariusze robił np na potrzeby "Marzeń i koszmarów" czy "Regulatorów" i fakt ten smuci.

Jakie są więc plusy? Klimat. Przynajmniej przez 1/3 książki, duszny, mroczny i niepokojący. Poza tym znakomity wstęp Kinga opowiadający o genezie pomysłów wielu jego książek. Niezłe jest też wydanie, choć czarno-białe zdjęcia służące za ilustracje, nie powalają (scenariusz powinno sie wydawać tak, jak np. Kod da Vinci). I to tyle... Dlatego też nie fani Kinga mogą śmiało odjąć recenzji jedną gwiazdkę.

A fani? Dla nich dodatkowo King zostawił porcję nawiązań (do Dolores Claiborne, Lśnienia itp), ale w większości nie tyle łopatologicznych, co wręcz podpisanych. Szkoda, ale da się to przeżyć.

Tak więc konkluzja recenzji będzie przewidywalna: Fanatycy Kinga przeczytać i tak przeczytają, więc mogę im umiarkowanie tytuł polecić, a cała reszta niech zainwestuje pieniądze w coś lepszego.

Wyspa Little Tall to spokojne miejsce, które potrafi dochować sekretów. Właśnie tu zjawia się niejaki Andre Linoge, który brutalnie morduje jedną z mieszkanek i spokojnie czeka na zamknięcie w celi. Z wiecznym uśmieszkiem na twarzy i wyrachowaniem, okazuje się znać wszystkie grzechy mieszkańców i zabijąc kolejne osoby, mimo tkwienia w areszcie. Oferuje też spokój, ale w...