Po książkę sięgnęłam dwukrotnie i, jeśli tylko nasze drogi ponownie się skrzyżują, z chęcią sięgnę raz jeszcze. Autor w lekki (co nie oznacza, że boleśnie infantylny) sposób zabiera czytelnika w podróż o finale, którego nikt nie mógłby się spodziewać. Ciekawa kompozycja ścisłej fabuły oraz słów mniej bądź bardziej popularnych tekstów piosenek, stanowiących niejako tło dla wydarzeń - dzięki Riewazowi poznałam cudowny musical "Roméo et Juliette, de la Haine à l'Amour"... i być może dlatego odczuwam tak mocny sentyment do Samotności.

Po książkę sięgnęłam dwukrotnie i, jeśli tylko nasze drogi ponownie się skrzyżują, z chęcią sięgnę raz jeszcze. Autor w lekki (co nie oznacza, że boleśnie infantylny) sposób zabiera czytelnika w podróż o finale, którego nikt nie mógłby się spodziewać. Ciekawa kompozycja ścisłej fabuły oraz słów mniej bądź bardziej popularnych tekstów piosenek, stanowiących niejako tło dla...

Już jakiś czas temu, zauważyłam tę książkę na półce w bibliotece, lecz odłożyłam ją i wybrałam inną. Jednak po kilku miesiącach postanowiłam "podjąć wyzwanie"... .
Spotkałam się z wieloma negatywnymi opiniami na temat tej książki, na różnych portalach internetowych, ale nie sugeruję się opiniami innych, wolę sama "zasmakować" dzieła. Co mnie przekonało do tej książki? Na początku dość osobliwy tytuł,ciekawość stylu rosyjskiego autora, a później opis powieści.

"Samotność 12" opowiada o poczynaniach trzech przyjaciół: Josifa, Matwieja i Antona, którzy muszą zmierzyć się z faktem, że ich przyjaciel "Chemik" zostaje brutalnie zamordowany a jego żona popełnia samobójstwo. Nie jest to "typowa" historia, lecz "powieść fusion", w której mordercą nie okaże się sfrustrowany człowiek, a ... no właśnie... organizacja, która małymi kroczkami próbuje zawładnąć światem. Zdaję sobie sprawę, że opis brzmi dość śmiesznie, ale dopóki samemu się nie sięgnie po książkę, nie zrozumie się problemu. Mocnym plusem jak dla mnie, pomimo tych prawie sześciuset stron był styl autora, który umiejętnie radził sobie z całą intrygą. Bohaterowie to ludzie z krwi i kości, którzy jak każdy z nas mają wady i zalety, śmieją się, pracują, popełniają błędy i opowiadają nieprzyzwoite żarty, a jednak trudno ich nie lubić. Pierwszy raz czytając kryminał ( a może raczej sensację) śmiałam się tak często, i głośno. Anegdoty z życia współczesnej Rosji i żarty umieszczane w przypisach, idealnie nadawały rytm powieści. Sama intryga, po przeczytaniu wydaje mi się za bardzo skomplikowana (jak dla mnie) i pokręcona, ale może, dlatego, że pierwszy raz miałam do czynienie z takim rodzajem powieści. Zakończenie niewątpliwie też zadziwia.

Lubię łamać style, po przeczytaniu romansu, sięgam po sensację, itp., i dlatego, nie czuję przesytu. "Samotność 12", miała być odpowiedzią na "Kod da Vinci", czy jest godną odpowiedzią? Nie wiem, bo nie czytałam tamtej pozycji, ale stwierdzam, że czas spędzony z tą książką nie był stracony, a wręcz przeciwnie. Bohaterowie wzbudzają sympatię, żarty śmieszą, intryga emocjonuje. Myślę, że warto przeczytać! :)

Już jakiś czas temu, zauważyłam tę książkę na półce w bibliotece, lecz odłożyłam ją i wybrałam inną. Jednak po kilku miesiącach postanowiłam "podjąć wyzwanie"... .
Spotkałam się z wieloma negatywnymi opiniami na temat tej książki, na różnych portalach internetowych, ale nie sugeruję się opiniami innych, wolę sama "zasmakować" dzieła. Co mnie przekonało do tej książki? Na...

Mnie się bardzo podobała. Ciekawie napisana, wciągająca i przewrotna. Polecam.

Mnie się bardzo podobała. Ciekawie napisana, wciągająca i przewrotna. Polecam.

zaskakaujace itroche dziwne zakonczenie, sama ksiazke czyta soe jednym tchem i warta jest czasu:) taki kryminal z psychologicznym zacieciem

zaskakaujace itroche dziwne zakonczenie, sama ksiazke czyta soe jednym tchem i warta jest czasu:) taki kryminal z psychologicznym zacieciem

Ciekawa intryga, antologia radzieckiego i rosyjskiego dowcipu w przypisach i obraz współczesnej Rosji - dla mnie to koktajl wart posmakowania. Interesująca, choć czasami nieco rozwlekła powieść.

Ciekawa intryga, antologia radzieckiego i rosyjskiego dowcipu w przypisach i obraz współczesnej Rosji - dla mnie to koktajl wart posmakowania. Interesująca, choć czasami nieco rozwlekła powieść.

Dobry kryminał, choć zakręcony. Ciekawie poznać Rosjan z innej perspektywy. Mimo grubości czytało się w miarę szybko.

Dobry kryminał, choć zakręcony. Ciekawie poznać Rosjan z innej perspektywy. Mimo grubości czytało się w miarę szybko.