Z każdym tomem coraz bardziej lubię komisarza Montalbano, mimo iż nie jest to mężczyzna moich marzeń - bywa irytujący, wulgarny, nieobliczalny. Z drugiej strony trudno nie darzyć go sympatią, gdyż stosuje niekonwencjonalne metody śledcze, ma swoiste poczucie humoru, jest wyrafinowanym smakoszem i potrafi rzucać cytatami z Szekspira.
Rośnie także mój sentyment do nierozgarniętego policjanta Catarelli, którego teksty są w stanie rozbawić mnie do łez, zwłaszcza gdy prowadzi rozmowy telefoniczne i informuje swojego przełożonego o różnych sprawach. "Ktoś telefoni właśnie teraz w obecnej chwili, osobiście we własnej osobie..." - to jeden z moich ulubionych fragmentów.

W tym tomie znów mamy do czynienia z kilkoma trupami, są łączące się ze sobą kryminalne intrygi oraz wątki mafijne. Akcja trzyma w napięciu, zakończenie zaskakuje, Montalbano raczy się niezmiennie aromatycznymi i apetycznymi smakołykami... Nie można się nudzić!
Do tego dochodzą pobudzające wyobraźnię opisy sycylijskiego krajobrazu oraz synestezyjne fragmenty, np. portret portu, w którym mieszają się zapachy, niekoniecznie przyjemne dla nosa:).

Polecam przede wszystkim tym czytelnikom, którzy lubią niekonwencjonalne kryminały.

Z każdym tomem coraz bardziej lubię komisarza Montalbano, mimo iż nie jest to mężczyzna moich marzeń - bywa irytujący, wulgarny, nieobliczalny. Z drugiej strony trudno nie darzyć go sympatią, gdyż stosuje niekonwencjonalne metody śledcze, ma swoiste poczucie humoru, jest wyrafinowanym smakoszem i potrafi rzucać cytatami z Szekspira.
Rośnie także mój sentyment do...