- Jak Pan myśli, skąd się wzięła muzyka?
- To co ja gram, to z pokolenia.*

- Co jest najważniejsze w graniu?
- Wdzięk i dokładność taka, czysto żeby grał i dokładnie, no to jest dobry muzykant i przeważnie części jak się gra, no to po dwa razy powtarzać, raz się przegra i drugi raz powtórka.*

- Czy każdy może być muzykiem?
— Nie, nie każdy może być. Muzykanctwo, muzyka, to już jest wrodzone coś w tym. Ten co śpiewa, co zagra, co tańczy, to jest człowiek uprzywilejowany.*

- Jakie zdolności są potrzebne do tego, żeby grać na skrzypcach?
- Słuch musi być, no i ręce lekkie.*



Gdzie są ostatni wiejscy muzykanci?
Wit Szostak przywołuje w swojej powieści świat nieco zapomniany, zakurzony niczym stary bęben wiszący na półce. Historie te są nastrojowe niczym wiejskie granie i piękne niczym misterne oberki.
Opowiada dzieje rodu Wichrów, muzykantów z dziada pradziada, splatając wydarzenia prawdopodobne z wiejskimi legendami i starodawnymi wierzeniami, stąd cudowna, nieco baśniowa aura tej opowieści, w której wystarczy szczerze i z ogromną wirtuozerią grać na skrzypcach, by zakląć czas, melodie przychodzą do muzykanta same, a życzenie rzucone w złej godzinie spełnia się, choć niekoniecznie zgodnie z intencjami proszącego. Niektórzy z muzykantów byli nieraz podejrzewani o konszachty z siłami nieczystymi. Inni - szanowani, tacy jak Wichrowie, uczyli się ze słuchu, oberki same się ich trzymały, a muzyka wchodziła im w krew. Przy czym przekrój przez ród Wichrów pokazuje również przemiany kulturowe i socjologiczne, które dokonywaly się na wsi w rodzinie muzykantów. Stajemy się więc gośćmi, mogącymi obserwować odwracanie się od muzyki folkowej oraz jej powrót do łask.
Warto sięgnąć więc po "Oberki do końca świata", w których nawet pierwsze słowa rozdziałów nadążają za oberkową rytmiką. To piękna, przemyślana i wnikliwa proza, budząca tęsknotę taką, jak ta, która skryta jest w ludowych melodiach...

_________________________________________________________________

*rozmowa z Marianem Bujakiem, wiejskim muzykantem:
http://muzykatradycyjna.pl/pl/publikacje/item/28-stara-muzyka-z-marianem-bujakiem-rozmawia-ewa-s%C5%82awi%C5%84ska.html

- Jak Pan myśli, skąd się wzięła muzyka?
- To co ja gram, to z pokolenia.*

- Co jest najważniejsze w graniu?
- Wdzięk i dokładność taka, czysto żeby grał i dokładnie, no to jest dobry muzykant i przeważnie części jak się gra, no to po dwa razy powtarzać, raz się przegra i drugi raz powtórka.*

- Czy każdy może być muzykiem?
— Nie, nie każdy może być. Muzykanctwo, muzyka,...