Recenzję napisałam w roku 2007, całość jest dostępna m.in. pod linkami: https://www.sklep.gildia.pl/literatura/24919-joanna-tlalka-stovrag-jeszcze-zyje-historia-prawdziwa lub https://merlin.pl/jeszcze-zyje-historia-prawdziwa-joanna-tlalka-stovrag/2326747/
Tutaj jej fragment:
(…)…wreszcie ktoś ośmielił się napisać o miłości pięknie, z czułością, tak po prostu, naturalnie, bez wulgaryzmów, bez brudu i naciąganego modnego bełkotu zwanego często przez krytyków i recenzentów „literackością”.
W obecnym świecie tak mało mówi się o pozytywnych uczuciach. Ludzie, niestety, nie dzielą się dobrem, które przeżywają (a szkoda, bo każdy człowiek ma serce), jednak prawdziwe uczucia rozwijają się obok nas i wielu potrafi żyć pięknie. Warto to pokazywać, bo czytelnicy są spragnieni książek, w których jest nadzieja, a nie bezwartościowe pijackie czy bezwstydne monologi, seks, narkotyki i najgorszy ludzki brud.
Joanna Tlałka-Stovrag nie boi się mówić też o wierze, o Bogu, a na to decyduje się niewielu pisarzy. Robi to z taktem, jej słowa płyną naturalnie, z godną pozazdroszczenia prostotą, nie rażą, co łatwo może się zdarzyć przy podjęciu tego tematu. (…) Autorka również tu wychodzi obronną ręką, choć opisuje uczucie rozwijające się między ludźmi różnej wiary, przerwane niespodziewanym wybuchem wojny w Bośni. W tym kontekście nie dziwi pozytywna opinia na okładce Ojca Leona Knabita: „...zostałem wchłonięty przez wygrywającą miłość i przegrywającą nienawiść”.
W książce, oprócz wątku opisującego miłość młodych studentów: Polki i Bośniaka, jest również godny podkreślenia wątek o domu rodzinnym, o matce autorki. Jakże ten tekst różni się od popularnych obecnie tekstów o „toksyczności rodziców”, których wielu obwinia za swoje nieudane życie, nieudane związki, za niezdolność do miłości.
W „Jeszcze żyję...” jest coś, co należałoby nazwać „pokrzepieniem dla ducha”, bo mimo dramatyczności historii miłosnej, poczucie nadziei nie gaśnie przy lekturze – od początku do końca. A po skończeniu gwarantowany czas na przemyślenia o przeczytanym tekście – ta książka po prostu wywiera niesłychane wrażenie i pozostawia ślad!
CZEKAM NA KSIĄŻKĘ AUTORKI "CHWILA NA MIŁOŚĆ".
Szulc I.

Recenzję napisałam w roku 2007, całość jest dostępna m.in. pod linkami: https://www.sklep.gildia.pl/literatura/24919-joanna-tlalka-stovrag-jeszcze-zyje-historia-prawdziwa lub https://merlin.pl/jeszcze-zyje-historia-prawdziwa-joanna-tlalka-stovrag/2326747/
Tutaj jej fragment:
(…)…wreszcie ktoś ośmielił się napisać o miłości pięknie, z czułością, tak po prostu, naturalnie,...