Trzymajaca w napieciu do ostatniej strony ksiazka.Superrrr.polecam. Mysle ze kazdy bedzie miał chwilę refleksji jak zachował by się na miejscu doktora:)

Trzymajaca w napieciu do ostatniej strony ksiazka.Superrrr.polecam. Mysle ze kazdy bedzie miał chwilę refleksji jak zachował by się na miejscu doktora:)

to druga książka Senecala, którą w ostatnim czasie przeczytałam i od razu uderzyło mnie to, że praktycznie od pierwszych stron ponownie poczułam gęstą, ciężką atmosferę opowieści (w dobrym sensie, bo chyba o to chodzi w tego typu powieściach). dlatego stwierdzam, że tego autora muszę dawkować w pewnych odstępach czasu między jedną a kolejną jego książką, więc muszę mieć "przerywniki" od lektur tego autora w postaci lżejszych historyjek. muszę dodać, że facet ma talent, ponieważ "Oko za oko" równie, a może i jeszcze bardziej mnie wciągnął niż "Pasażer". mimo mrocznej aury, książkę czyta się szybko.

co do samej historii, to czytając ją, nieraz przez myśl przeszło mi kilka pytań np.: "co ja zrobiłabym na miejscu głównego bohatera?" albo "czy to co on robi jest słuszne, czy to jednak ślepy zaułek, który do niczego nikogo nie zaprowadzi?". z jednej strony można przyznać naszemu bohaterowi rację, ale czy do końca się z nim zgadzam? nie wiem. jesteśmy tylko ludźmi... dyskusje na temat zawartości tej pozycji jak dla mnie mogłyby trwać godzinami.

mam jeszcze dwie pożyczone książki tego autora, ale zrobię sobie małą przerwę od niego, bo muszę ochłonąć;p

teraz muszę obejrzeć film na podstawie tej książki, by zobaczyć jak filmowcy przedstawili tą historię.

to druga książka Senecala, którą w ostatnim czasie przeczytałam i od razu uderzyło mnie to, że praktycznie od pierwszych stron ponownie poczułam gęstą, ciężką atmosferę opowieści (w dobrym sensie, bo chyba o to chodzi w tego typu powieściach). dlatego stwierdzam, że tego autora muszę dawkować w pewnych odstępach czasu między jedną a kolejną jego książką, więc muszę mieć...

Książka dobra.Kilka słów odnoszących się do opinii czytelników. Temat rzeczywiście dość powszechny w literaturze, lecz zazwyczaj w takich przypadkach darzymy sympatią ofiarę i trzymamy za nią kciuki. Tutaj jest inaczej.Hamel jest antypatyczny, mroczny,chwilami żenujący. Przez całą powieść czytelnik ma dylemat po której stronie się opowiedzieć. Przedstawienie w ten sposób tematu zmusza do głębszych przemyśleń.W zakończeniu autor niczego nam nie ułatwił, nie podjął decyzji za czytelnika.Za to duży plus. Co się tyczy licznych powtórzeń słowa "potwór", nie uznałam tego za brak warsztatu, lecz za celowe działanie budujące atmosferę.Zarzutów dotyczących tego że autor nie opisał uczuć rodziców po stracie dziecka, nawet nie skomentuję.O tym jest cała książka! Jak dla mnie pozycja ciekawa, godna polecenia.

Książka dobra.Kilka słów odnoszących się do opinii czytelników. Temat rzeczywiście dość powszechny w literaturze, lecz zazwyczaj w takich przypadkach darzymy sympatią ofiarę i trzymamy za nią kciuki. Tutaj jest inaczej.Hamel jest antypatyczny, mroczny,chwilami żenujący. Przez całą powieść czytelnik ma dylemat po której stronie się opowiedzieć. Przedstawienie w ten sposób...

Zaczynając czytać książkę uderzyło mnie jedno- cała masa powtórzeń. No kurczę, czy tłumacz nie potrafi dobierać synonimów? Miałam wrażenie, że czytam wypracowanie dziecka. W każdym zdaniu było słowo "potwór",zresztą to słowo powtarza się w książce niezliczoną ilość razy.
Powieść bardzo ciekawa, jednak moim zdaniem pisarz nie ma jeszcze takie dorobku słownictwa, które spowodowałoby, że będę czytać z gęsią skórką i wypiekami ma twarzy. Co do samej fabuły, to w sumie nie mam zdania, gdyż bycie w takiej sytuacji co Hamel, może z porządnego obywatela zrobić mordercę stulecia. Można przeczytać (czyta się szybko),jednak nie pozostawia jakiegoś dogłębnego śladu w pamięci.

Zaczynając czytać książkę uderzyło mnie jedno- cała masa powtórzeń. No kurczę, czy tłumacz nie potrafi dobierać synonimów? Miałam wrażenie, że czytam wypracowanie dziecka. W każdym zdaniu było słowo "potwór",zresztą to słowo powtarza się w książce niezliczoną ilość razy.
Powieść bardzo ciekawa, jednak moim zdaniem pisarz nie ma jeszcze takie dorobku słownictwa, które...

Długo przygotowywałam się do napisania recenzji tej książki, gdyż poruszony w niej wątek jest bardzo tragiczny i kontrowersyjny. Jeżeli już na pierwszych kartach powieści dowiadujemy się o śmierci dziecka, to wiadomym jest, że będzie to historia ciężka i trudna…
Brutalnie zgwałcona i zamordowana Jasmine to ofiara chorego psychicznie Anthony’ego Lemiera. Sprawca zostaje szybko złapany i skazany na 25 lat więzienia. Jednak wyrok ten nie zadowala Brunona, który jest ojcem dziewczynki. Zdruzgotany rodzic nie wyobraża sobie, że zabójca jego ukochanego dziecka nadal będzie stąpać po tym samym świecie, po którym jeszcze do niedawna stąpała Jasmine ( i być może opuści więzienie wcześniej ze względu na dobre sprawowanie). Mężczyzna z dnia na dzień zmienia się diametralnie, pojawia się w nim coś bardzo mrocznego; opuszcza go radość i nastają w nim ciemności…
Zdesperowany do granic możliwości obmyśla idealny plan działania – porywa więźnia i wywozi w nikomu nieznane miejsce daleko za miastem, aby tam zemścić się za zabójstwo córki...

Cała opinia na:
http://zaczytanie.wordpress.com/2014/10/07/oko-za-oko-patrick-senecal/

Długo przygotowywałam się do napisania recenzji tej książki, gdyż poruszony w niej wątek jest bardzo tragiczny i kontrowersyjny. Jeżeli już na pierwszych kartach powieści dowiadujemy się o śmierci dziecka, to wiadomym jest, że będzie to historia ciężka i trudna…
Brutalnie zgwałcona i zamordowana Jasmine to ofiara chorego psychicznie Anthony’ego Lemiera. Sprawca zostaje...

Bardzo rozczarowała mnie ta książka. Problem był jeden, całkowity brak emocji. Historia ojca zgwałconej i zabitej ośmioletniej dziewczynki, który bierze sprawy w swoje ręce i porywa zabójcę, żeby przez siedem dni go torturować, powinna być niezwykle emocjonalna. Ponieważ taka tematyka skłaniała do refleksji, przykuwa uwagę, prowokuje i zmusza do dywagacji nad niedoskonałością prawa. Niestety nic takiego mnie nie dopadło. Jednowymiarowi bohaterowie nie wzbudzili we mnie żadnych uczuć. Nie potrafiłam im współczuć, a przecież powinnam. W takiej historii nawet katowany zabójca winien wzbudzać mieszane uczucia, a tu nic, kompletnie nic, żadnych głębszych przemyśleń, żadnej pasji, ani rozterek. Jedynie sceny tortur przewracały mi żołądek na drugą stronę, ale to raczej zasługa mojej wyobraźni, niż kreatywności autora, który raczej nie zaszalał z opisami męczarni mordercy. W sumie dobrze, bo czytanie o cięciu, kłuciu i wydłubywaniu na dłuższą metę jest męczące i nużące. Poza tym zakładam, że w historii głównie chodziło o zajęcie stanowiska względem samosądów, ale mimo że niejednokrotnie uważam, że takie rozwiązanie byłoby najlepsze, to czytając tę powieść ani przez chwilę nie zastanawiałam się nad słusznością, czy też brakiem zasadności działania zdesperowanego ojca, który miał - najprawdopodobniej - problemy natury psychicznej już przed zabójstwem córki, bo po prostu żaden aspekt tej historii mnie nie zaszokował i nie uderzył w czuły punkt. Co więcej powieść nie jest zaskakująca, ani zbyt mocno skomplikowana. Nie wiem, może szukałam w tej książce tego, czego w niej nie ma. Może się czepiam, bo patrząc po ocenach w serwisie powieść się podoba, ale po rewelacyjnej „Alycji” i bardzo dobrym „Pasażerze” liczyłam na doskonałą lekturę, a dostałam przeciętną historię, w której zmarnowany został ciekawy, kontrowersyjny temat.

Bardzo rozczarowała mnie ta książka. Problem był jeden, całkowity brak emocji. Historia ojca zgwałconej i zabitej ośmioletniej dziewczynki, który bierze sprawy w swoje ręce i porywa zabójcę, żeby przez siedem dni go torturować, powinna być niezwykle emocjonalna. Ponieważ taka tematyka skłaniała do refleksji, przykuwa uwagę, prowokuje i zmusza do dywagacji nad...

Książka bardzo przeciętna. Został w niej poruszony bardzo kontrowersyjny temat.
Bohaterem jest doktor, który postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość mordercy i gwałcicielowi swej córeczki.
Z przykrością stwierdzam, że autor nie potrafił wystarczająco dobrze oddać słowami rozpaczy ojca, wzbudzić wstrętu do oprawcy, wywołać ciarki na plecach. Nie czułam więzi z żadnym bohaterem i w zasadzie średnio mnie cała historia wciągnęła.
Skończyłam ją tylko dlatego że taką mam zasadę.
Nie jest to książka bardzo zła, ale jest wiele innych na które zdecydowanie lepiej poświęcić swój czas.

Książka bardzo przeciętna. Został w niej poruszony bardzo kontrowersyjny temat.
Bohaterem jest doktor, który postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość mordercy i gwałcicielowi swej córeczki.
Z przykrością stwierdzam, że autor nie potrafił wystarczająco dobrze oddać słowami rozpaczy ojca, wzbudzić wstrętu do oprawcy, wywołać ciarki na plecach. Nie czułam więzi z żadnym...

Nie jest to książka, którą mogłabym z czystym sumieniem komuś polecić. Niezmiernie drażnił mnie styl autora i całe mnóstwo powtórzeń. "Oko za oko" zdecydowanie źle przeszło przez tłumaczenie bo zaimków jest więcej niż w wypracowaniu pierwszoklasisty.
Jeśli chodzi o treść to faktycznie wstrząsająca, niekiedy aż nazbyt brutalna ale pewnie o to chodziło. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło. Wydawałoby się że Hamel wytrwa w swoim postanowieniu zemsty. Autor przedstawia zmianę bohatera jednak niepełną - były pacyfista, Brunon nie może do końca porzucić swoich przekonań sprzed mordu córki.
Pomysł na książkę dobry ale niedopracowany.

Nie jest to książka, którą mogłabym z czystym sumieniem komuś polecić. Niezmiernie drażnił mnie styl autora i całe mnóstwo powtórzeń. "Oko za oko" zdecydowanie źle przeszło przez tłumaczenie bo zaimków jest więcej niż w wypracowaniu pierwszoklasisty.
Jeśli chodzi o treść to faktycznie wstrząsająca, niekiedy aż nazbyt brutalna ale pewnie o to chodziło. Zakończenie trochę...

Dobry i mocny triller-nieraz warto sięgnąć po coś innego niż King i Koonz i przekonać się ,że istnieją też inni autorzy na miarę tych wybitnych.
Ten zasługuje na dodatkową gwiazdke,bo cała sprawa dotyczy się zamordowanego dziecka,którego ojciec chce pomścić.
Czy mu się uda?
Czy dokona tego wszystkiego co zaplanował?
Te i inne pytania towarzyszyły mi przez cały czas czytania.
A że MOCNY -to dobrze,przecież o to chodzi .
Po przeczytaniu książki natrafiłam też na film ,a że był o innym tytule nawet nie wiedziałam ,że to właśnie to samo.
Polecam zarówno książkę jak i film.

Dobry i mocny triller-nieraz warto sięgnąć po coś innego niż King i Koonz i przekonać się ,że istnieją też inni autorzy na miarę tych wybitnych.
Ten zasługuje na dodatkową gwiazdke,bo cała sprawa dotyczy się zamordowanego dziecka,którego ojciec chce pomścić.
Czy mu się uda?
Czy dokona tego wszystkiego co zaplanował?
Te i inne pytania towarzyszyły mi przez cały czas...

8/10 – REWELACYJNY

Lekarz Bruno Hamel jest szczęśliwym ojcem, a jego córka to prawdziwe oczko w głowie mężczyzny. Kiedy jednak pewnego dnia dziewczynka zostaje brutalnie zgwałcona i zamordowana, świat Hamela dosłownie lgnie w gruzach. W momencie gdy sprawca tego obrzydliwego mordu zostaje ujęty przez policję, w głowie zdruzgotanego stratą dziecka ojca zaczyna rodzić się plan okrutnej zemsty. Ostatecznie mężczyźnie udaje się uprowadzić mordercę córki z policyjnego konwoju i rozpocząć wprowadzanie w życie bezwzględnej vendetty. Czy Hamelowi uda się zrealizować wszystko co sobie zamierzył? Czy zemsta ma faktycznie słodki smak i przyniesie zrozpaczonemu ojcu ukojenie oraz satysfakcję?

Prawo Talionu (od łacińskiego „talio” czyli odwet) to zasada prawa wyrażająca pojęcie sprawiedliwości, według którego kara powinna być wprost proporcjonalna do przewinienia za które została zasądzona. Regułę tę najlepiej obrazuje dobrze wszystkim znana sentencja „Oko za oko, ząb za ząb”. Patrick Senécal w swojej książce podejmuje tematykę związaną właśnie z powyższym pojęciem. Kanadyjczyk jak zwykle nie oszczędza bohatera swojej powieści, ukazuje człowieka złamanego i zagubionego między poczuciem bezsilności, bezgranicznym żalem oraz gniewem. Zrzucając na barki Hamela największą tragedię jaką możne on sobie wyobrazić, zagłębia się w najczarniejsze zakamarki jego duszy. „Oko za oko” to wstrząsająca, bardzo emocjonalna książka, która zmusza do myślenia i zostawia trwały ślad w głowie czytelnika. Autor wzbudza nią dyskusje na temat sprawiedliwości, zasadności zemsty oraz jej destrukcyjnym wpływie na człowieka i jego otoczenie. Według mnie „Oko za oko” to najlepsza pozycja z dorobku Senécala i naprawdę warto ją przeczytać. Niektórym czytelnikom może przeszkadzać zawarta w niej spora dawka przemocy, ale w moim przekonaniu jest ona uzasadniona fabularnie. Myślę, że kanadyjskiemu pisarzowi udało się uniknąć przesady i nie przekroczył cienkiej granicy wyznaczającej dosadny przekaz od bezsensownego epatowania okrucieństwem.

„Oko za oko” to powieść, która porusza trudne tematy i jako taka na pewno będzie wzbudzać kontrowersje . Wydaje mi się jednak, że Senécalowi o to właśnie chodziło. Bezwzględnie polecam, emocje gwarantowane.

8/10 – REWELACYJNY

Lekarz Bruno Hamel jest szczęśliwym ojcem, a jego córka to prawdziwe oczko w głowie mężczyzny. Kiedy jednak pewnego dnia dziewczynka zostaje brutalnie zgwałcona i zamordowana, świat Hamela dosłownie lgnie w gruzach. W momencie gdy sprawca tego obrzydliwego mordu zostaje ujęty przez policję, w głowie zdruzgotanego stratą dziecka ojca zaczyna rodzić się...