Jestem mile zaskoczony jakością prozy Marszałka oraz wartością żywych opisów które przenoszą czytelnika w tamte czasy i pozwalają zrozumieć panującą atmosferę.

"Zawód żołnierski - to praca w nienaturalnych warunkach. Wytwarza on u żołnierzy specjalny stosunek do zjawiska śmierci. Umierają, co prawda, wszyscy ludzie. Ale gdy żołnierz idzie na śmierć, to znaczy, że śmierć bierze pod rękę i chodzi z nią po polach bitewnych. Śmierć i poczucie śmierci otaczają wciąż żołnierza. Śmierć jest dla niego zjawiskiem stałym, codziennym."

"Byłem natychmiast po zajściach z wizytą u Gabriela Narutowicza. Siedział w fotelu głęboko poruszony.(...) Wskazał mi ręką rewolwer leżący opodal i powiedział:"Uprzedzono mnie, chciałem wziąć tę broń ze sobą, a strzelam bardzo celnie. Zostawiłem rewolwer na stole. Nie chcę się bronić!(...) Ma Pan rację - mówił mi - to nie jest Europa. Ci ludzie lepiej się czuli pod tymi, kto kark im deptał i bił po pysku."

Wyrzucił na stół kupę listów i kopert.(...) Były to anonimy wszelkiego rodzaju, pełne brudu, inwektyw, płaskich dowcipów, gróźb. Nie mogłem się powstrzymać od głośnego śmiechu. (...) "Ależ Panie ja byłem w Polsce Naczelnikiem Państwa i Naczelnym Wodzem, więc wszy wyłaziły zewsząd. Zwykłe rzeczy! To >>Narodowa Robota<<!"

Jestem mile zaskoczony jakością prozy Marszałka oraz wartością żywych opisów które przenoszą czytelnika w tamte czasy i pozwalają zrozumieć panującą atmosferę.

"Zawód żołnierski - to praca w nienaturalnych warunkach. Wytwarza on u żołnierzy specjalny stosunek do zjawiska śmierci. Umierają, co prawda, wszyscy ludzie. Ale gdy żołnierz idzie na śmierć, to znaczy, że śmierć...