"W czytaniu najlepsze jest to, że przestajesz żyć swoim życiem, a zaczynasz żyć życiem bohaterów."

Zabierając się za sensację polskiego wattpada miałam jakieś wrażenie, czego mogę się po niej spodziewać, ale bardzo dobrze wiecie, że staram się za bardzo nie sugerować recenzjami innych, bo gusta są różne. I w sumie spodziewałam się, że "Uratuj mnie" będzie raczej niezobowiązującą lekturą, może nie będzie wybitnie genialna, ale po sobie pozostawi w miarę miłe odczucia.

Maia to dziewczyna, która straciła najważniejszą osobę w swoim życiu- jej starszy brat Micah zginął w wypadku samochodowym, po którym jego cała rodzina nie może się otrząsnąć. Najgorzej przeżywa to jednak Maia, która też uczestniczyła w tym przykrym wydarzeniu i teraz obwinia się o śmierć starszego brata. Nowa rzeczywistość nastolatki to pasmo zadręczania się i pewnego zawieszenia, z którego nie może się wyrwać.
Kyler podróżuje i mimo możliwość, jakie dostaje, nie jest z tego powodu zadowolony. Chciałby wreszcie zostać gdzieś na dłużej, by móc cieszyć się nowymi przyjaciółmi i tą "dziwną dziewczyną", do której coraz bardziej go ciągnie.

Mam wrażenie, że "Uratuj mnie" jest kolejną schematyczną powieścią w literaturze młodzieżowej, która kierowana jest według utartego schematu i przewidywalnych bohaterach. Tutaj nawet muzyka nie wnosi niczego nowego, co jest sporym zaskoczeniem, bo do tej pory wszystkie książki z motywem muzycznym bardzo mi się podobały. Nie było żadnych większych emocji, niespodzianek czy czegoś zaskakującego, co ratowałoby tę książkę. Do tego podczas czytania ułożyłam sobie dosyć długą listę powieści, które były inspiracją dla tej książki. Główni bohaterowi są mało realni, a z każdego problemu wychodzą obronną ręką, co w realnym życiu nie jest tak łatwe.

Bardzo się zawiodłam i to nie tylko ze względu na to, że książka miała być "sensacją", lecz dlatego, że regularnie czytam opowiadania na wattpadzie (nie wiem jak to napisać xd) i "Uratuj mnie" nie jest niczym więcej, jak powieścią, jakich wiele, w której pełno jest "złotych myśli" niczym z pamiętnika dla nastolatek. Kiedyś już polecałam wam książki z wattpada (link tutaj), które są naprawdę świetnie napisane i pokazują pełno emocji. Tutaj tego zabrakło, wszystko było takie płaskie i bez większego przekazu.

"W czytaniu najlepsze jest to, że przestajesz żyć swoim życiem, a zaczynasz żyć życiem bohaterów."

Zabierając się za sensację polskiego wattpada miałam jakieś wrażenie, czego mogę się po niej spodziewać, ale bardzo dobrze wiecie, że staram się za bardzo nie sugerować recenzjami innych, bo gusta są różne. I w sumie spodziewałam się, że "Uratuj mnie" będzie raczej...