W swojej książce T. Greenwood przedstawia historię zwyczajnych ludzi, w których do tej pory normalnym (i nieco monotonnym) życiu dochodzi do przełomu na skutek cudzej tragedii spowodowanej bezrozumną nienawiścią i rasizmem. „Roziskrzony świat” to do bólu szczera powieść obyczajowa o trudach stałego związku, o wzięciu pełnej odpowiedzialności za swoje czyny i o dojmującym smutku, który splótł ze sobą losy kobiety i mężczyzny pochodzących z zupełnie innych światów.

Główny bohater to około trzydziestoletni, i nieco egoistyczny, wykładowca historii, który zostaje zmuszony przez własne sumienie do zastanowienia się nad sensem swojego dotychczasowego życia. Ben zostaje postawiony przed trudnym wyborem, czy spełnić swój obowiązek wobec kobiety, z którą jest związany i do końca starać się sprostać oczekiwaniom jej rodziny, czy też podążyć za pragnieniami własnego serca. A wybór wcale nie jest taki prosty, gdyż na szali stoi szczęście kilku osób. Samo zakończenie ma bardzo pesymistyczny wydźwięk, bo jak powiedzieć „przepraszam”, gdy nie da się cofnąć zniszczeń, których się dokonało? Zanim jednak zdecydujecie się oceniać Bena, zadajcie sobie pytanie, czy i Wam nie zdarzyło się doświadczyć czegoś podobnego. I jak wtedy postąpiliście?

Co ciekawe postaciami kluczowymi dla losów głównych bohaterów są osoby nie występujące fizycznie na kartach powieści. Są to osoby, które już nie żyją lub które jeszcze się nie narodziły, jednak ich istnienie stanowi najważniejszy powód opisanych w książce wydarzeń.

Ale „Roziskrzony świat” to nie tylko rozterki moralne, to także specyficzna atmosfera małej miejscowości, urok skrzącego się śniegu, i surowe piękno indiańskiej kultury. To mnogość barw i detali, które tak naprawdę wypełniają nasze życie. To nieco smutny obraz szarej codzienności, pokazujący jak bardzo nasze decyzje wpływają na nasze otoczenie.

Natalia Neisser