niedoczytane

niedoczytane

Świetna książka, czasami główna bohaterka strasznie mnie denerwowała tym swoim delikatnym podejściem do syna. Praca wolnej owszem ciężka, ale często tak wcale nie wygląda. Podziwiam podejściem bohaterki do życia, mimo tylu przeciwiensstw zawsze potrafila zachować twarz i pokazać klasę. Wzruszające.

Świetna książka, czasami główna bohaterka strasznie mnie denerwowała tym swoim delikatnym podejściem do syna. Praca wolnej owszem ciężka, ale często tak wcale nie wygląda. Podziwiam podejściem bohaterki do życia, mimo tylu przeciwiensstw zawsze potrafila zachować twarz i pokazać klasę. Wzruszające.

Zawsze poprawia mi humor!

Zawsze poprawia mi humor!

20/2022

20/2022

Wzięłam książkę do przeczytania w ramach niezbyt wymagającej odskoczni i chyba tylko dlatego dałam radę doczytać do końca. Historia bardzo płytka, mocno odklejona od rzeczywistości, do tego dość irytujący styl i język. Jeśli ktoś chce się odmóżdżyć to można po nią sięgnąć, to zadanie prawdopodobnie spełni :)

Wzięłam książkę do przeczytania w ramach niezbyt wymagającej odskoczni i chyba tylko dlatego dałam radę doczytać do końca. Historia bardzo płytka, mocno odklejona od rzeczywistości, do tego dość irytujący styl i język. Jeśli ktoś chce się odmóżdżyć to można po nią sięgnąć, to zadanie prawdopodobnie spełni :)

Wydumane postacie i ich zachowania, sztuczne i nienaturalne dialogi, szczegolnie mamusi Kasi z synkiem Szymusiem.
Odlozylem ksiazke po przeczytaniu 1/3 zawartosci. Na pewno do niej nie wroce...

Wydumane postacie i ich zachowania, sztuczne i nienaturalne dialogi, szczegolnie mamusi Kasi z synkiem Szymusiem.
Odlozylem ksiazke po przeczytaniu 1/3 zawartosci. Na pewno do niej nie wroce...

Bardzo dobra ksiazka

Bardzo dobra ksiazka

Fajna książka do poczytania dla relaksu. Zaskakujące zakończenie, które poznajemy dopiero na ostatniej stronie. Pokazuje inne spojrzenie na rzeczywistość, bez zbędnego idealizowania, chociaż zawiera sporo elementów marysuizmu np. zupełnym przypadkiem na drodze bohaterki stają dobrzy ludzie, którzy próbują jej pomóc, "stara miłość nie rdzewieje", wszystko składa się na happy end.
Kilka elementów bardziej realnych odróżnia ją od pozostałych tzw. kobiecych książek, co wg mnie jest wspaniałe w dobie kopii tego samego schematu, bez jakichkolwiek głębszych przeżyć czy relacji, np. opisuje psychikę bohaterki, możemy poznać jej myśli i z boku zobaczyć neurotyczne zachowania.
Trochę zgrzytało kilka sytuacji: nagłe przygarnięcie dziecka znalezionego na klatce bez zawiadamiania policji, miłość tuż po dowiedzeniu się, kim naprawdę jest adorator bohaterki (bogatym malarzem) - bez tej wiedzy była do niego negatywnie nastawiona i nieufna, sprzeczności w zachowaniu wobec pierwszej miłości.
Ostatecznie książka godna uwagi, ze względu na wciągającą fabułę i lekkie pióro, ale bez szału.

Fajna książka do poczytania dla relaksu. Zaskakujące zakończenie, które poznajemy dopiero na ostatniej stronie. Pokazuje inne spojrzenie na rzeczywistość, bez zbędnego idealizowania, chociaż zawiera sporo elementów marysuizmu np. zupełnym przypadkiem na drodze bohaterki stają dobrzy ludzie, którzy próbują jej pomóc, "stara miłość nie rdzewieje", wszystko składa się na...

To miała być "dobra literatura, która rozśmieszy i wzruszy Cię do łez". (cyt. z okładki) Ale, niestety, nie była.
Na ogół konwencja powieści obyczajowej pozwala autorowi ponieść się wyobraźni jak najdalej i eksplorować galaktykę pomysłów nieodkrytych jeszcze przez innych twórców. Ale, litości, wszystko to, choć nieprawdziwe, powinno mieć najmniejszy nawet pierwiastek prawdopodobieństwa. W tej powieści każdy wątek jest sztuczny, niemożliwie wydumany, nierzeczywisty i naiwnie uproszczony.
Główni bohaterowie, matka i syn, są tak irytujący że aż trudno znaleźć mi porównanie do innych postaci literackich. Kaśka wydaje się to naiwnie głupia, to sztuczna, a prawie cały czas odpychajaca.
Ze sposobu narracji można zakładać, że książka miała być zabawną przygodą, ale ja czytałam ją z zażenowaniem. Aż chciałoby się za autorką powtórzyć: niech to szlag! Właśnie ten zwrot był na każdej prawie stronie czasem więcej niż jeden raz.
Jest także jeden plus, i to niemały. Pomysł na rozwiązanie akcji. Zaskakujący i całkiem niezły.

To miała być "dobra literatura, która rozśmieszy i wzruszy Cię do łez". (cyt. z okładki) Ale, niestety, nie była.
Na ogół konwencja powieści obyczajowej pozwala autorowi ponieść się wyobraźni jak najdalej i eksplorować galaktykę pomysłów nieodkrytych jeszcze przez innych twórców. Ale, litości, wszystko to, choć nieprawdziwe, powinno mieć najmniejszy nawet pierwiastek...

Mam po tej książce mieszane uczucia.
Mamy kobietę, samotną matkę, którą opuścił mąż, i z którym od kilku lat nie ma żadnego kontaktu. Nie ma rozwodu, nie ma alimentów, ma za to dobrą pracę, którą traci. W akcie desperacji podejmuje pracę jako woźna i gra kogoś kim nie jest i nigdy nie była.
Sytuacja, kiedy ze szczytu spada się na dno zawsze musi być przykra. Jednak otworzyła oczy Kasi na życie prostych, biednych ludzi. W nowym środowisku poznaje w końcu ludzi dobrych, którzy pomagają jej, mimo że sami nie mają lekkiego życia. Kasia odkrywa później jakim wspaniałym uczuciem jest pomagać innym.
Wątek, który na początku mnie strasznie irytował to syn, który zaprzeczając faktom i rzeczywistości chce do taty. Obraża matkę, poniża- a jej brak reakcji na takie zachowania zaczyna czytelnika wkurzać. Jednak jest to chłopiec, który kiedy mama nie patrzy, otula ją kołdrą, całuje i kocha, ale nie potrafi jej tego pokazać, dopóki w ich życiu nie pojawi się tajemniczy mężczyzna.
Książkę czyta się lekko, jest napisana w zabawnym stylu, z poczuciem humoru. Momentami wyciska łzy, czasem wzbudza śmiech, czasem złość.

Mam po tej książce mieszane uczucia.
Mamy kobietę, samotną matkę, którą opuścił mąż, i z którym od kilku lat nie ma żadnego kontaktu. Nie ma rozwodu, nie ma alimentów, ma za to dobrą pracę, którą traci. W akcie desperacji podejmuje pracę jako woźna i gra kogoś kim nie jest i nigdy nie była.
Sytuacja, kiedy ze szczytu spada się na dno zawsze musi być przykra. Jednak...