Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest ciekawa, zawiera sporo wątków wokół tematu kundalini, w wielu przypadkach bardziej zaznacza ich istnienie niż całkowicie je wyczerpuje, jednak w niektórych momentach dość intensywnie ukazuje opisywane zagadnienia. Myślę, że może być traktowana jako drogowskaz, wstęp, a nie jak biblia czy encyklopedia. W niektórych momentach jest ukazana może zbytnią fiksacja, opisy są bardzo długie, ale nie idzie za tym dużo treści. Jednak zawiera sporo ciekawostek i tematów, które mogą być zagłębione w innych bardziej na nich skupionych lekturach.

Książka jest ciekawa, zawiera sporo wątków wokół tematu kundalini, w wielu przypadkach bardziej zaznacza ich istnienie niż całkowicie je wyczerpuje, jednak w niektórych momentach dość intensywnie ukazuje opisywane zagadnienia. Myślę, że może być traktowana jako drogowskaz, wstęp, a nie jak biblia czy encyklopedia. W niektórych momentach jest ukazana może zbytnią fiksacja,...

Łał, bardzo ciekawa lektura. Opisane ze szczegółowością autopsje, przeplatane z wątkami z życia lekarki i tłem poszczególnych śmierci. Nie czytałam wcześniej nic podobnego, takie często odizolowane od emocji czy z wątkiem humorystycznym opisy poszczególnych przypadków z medycznymi szczegółami. Zawiera spory wątek poświęcony katastrofie 9/11. Książka obrazuje niecodzienny zawód patologa sądowego na początku lat 2000 w Nowym Jorku.

Łał, bardzo ciekawa lektura. Opisane ze szczegółowością autopsje, przeplatane z wątkami z życia lekarki i tłem poszczególnych śmierci. Nie czytałam wcześniej nic podobnego, takie często odizolowane od emocji czy z wątkiem humorystycznym opisy poszczególnych przypadków z medycznymi szczegółami. Zawiera spory wątek poświęcony katastrofie 9/11. Książka obrazuje niecodzienny...

Dla mnie jest to głównie książka o miłości. Rozumieniu jej w różnych wydaniach, interpretacjach tego pojęcia, pokazania, że prawdziwa miłość nie zależy od przyjętych norm i konwenansów. Bohaterowie i wydarzenia nie są czarno białe, tylko oscylują wokół wielu odcieni szarości. Evelyn Hugo, ikona filmu, u schyłku życia postanawia opowiedzieć swoją historię teoretycznie przypadkowej niezbyt znanej dziennikarce Monique. Okazuje się, że jest coś, co je łączy, o czym dowiadujemy się dopiero na ostatnich stronach książki. Główną rolę w opowieści gra Evelyn, jej życiowe zawirowania. Mam do niej mieszane uczucia, mimo dojrzałego wieku myślę, że do końca pozostała dość niedojrzała, do czego z pewnością przyczyniły się wcześniejsze doświadczenia. Tak naprawdę nie jestem przekonana czy wiedziała czym jest miłość mimo takich deklaracji. Bardziej interpretowałabym to jako studium narcystycznego przypadku i poszukiwaniu zaspokojenia tej potrzeby, na wielu płaszczyznach: związków, kariery, ogólnego odnoszenia się do ludzi i przedstawianego światopoglądu.
Miło spędziłam z tą książką wiosenne popołudnie, była dobrze wciągająco napisana, praktycznie wszystkie postacie były zepsute i nie po drodze im z moralnością, etyką i głębszą autorefleksją. Chciało się poznać kolejne etapy opowieści Evelyn i dowiedzieć jej powiązania z Moniką. Ostatecznie książka ma nieść wydźwięk antypatriarchalny, wspierający mniejszości, krzepiący, dający nadzieję na miłość i dobro, ale mam co do tego wątpliwości i czuję lekki zgrzyt i zniesmaczenie, takie spłycenie i nazywanie uczuć tam gdzie ich nie ma, odcięcie od emocji tam gdzie są. Ostatnie kartki były trochę wzruszające (kilka opisanych w końcu książki śmierci).
Podsumowując: mieszane uczucia, dobre pióro, ciekawa historia na luźne popołudnie.

Dla mnie jest to głównie książka o miłości. Rozumieniu jej w różnych wydaniach, interpretacjach tego pojęcia, pokazania, że prawdziwa miłość nie zależy od przyjętych norm i konwenansów. Bohaterowie i wydarzenia nie są czarno białe, tylko oscylują wokół wielu odcieni szarości. Evelyn Hugo, ikona filmu, u schyłku życia postanawia opowiedzieć swoją historię teoretycznie...