Kiedy cztery lata temu przeczytałem pierwszą powieść Andersa de la Motte (Geim) byłem przekonany, że oto pojawił się pisarz, który już za moment na stałe zagości w pierwszej lidze autorów powieści sensacyjno-kryminalnych.
Wprawdzie kolejne części tamtej trylogii nie do końca potwierdziły tę opinię, za to nowy cykl z Davidem Saracem pokazuje już w pełni możliwości tego pisarza.
„Ultimatum” jest niewątpliwie najlepszą powieścią de la Motte w jego dotychczasowym dorobku.
Znakomicie pomyślana fabuła wgniata w fotel od pierwszej strony, a nieustanne zwroty akcji nie pozwalają oderwać się od lektury. Jak zwykle u tego autora nie ma schematycznego podziału na białe i czarne charaktery, a czytelnik jest nieustannie wodzony za nos, co w tego typu powieściach uważam za największy walor.
Szwecja w książkach de la Motte na pewno nie jest rajem na ziemi, wręcz przeciwnie - jak na dłoni widać wszelkie możliwe patologie pojawiające się podczas walki o władzę, a policja i Sapo są tu tylko biernym narzędziem w rękach polityków nie cofających się nawet przed zbrodnią.
Świetna lektura, gorąco polecam.

Kiedy cztery lata temu przeczytałem pierwszą powieść Andersa de la Motte (Geim) byłem przekonany, że oto pojawił się pisarz, który już za moment na stałe zagości w pierwszej lidze autorów powieści sensacyjno-kryminalnych.
Wprawdzie kolejne części tamtej trylogii nie do końca potwierdziły tę opinię, za to nowy cykl z Davidem Saracem pokazuje już w pełni możliwości tego...