Kolejna powieść Kinga traktująca o problemach małomiasteczkowych społeczności. Powieść zawierająca w sobie również elementy autobiograficzne, będąca jednocześnie elementem przełomowym stanowiącym granicę pomiędzy dawnym a współczesnym Kingiem.
Główny bohater Ned Wilcox po stracie ojca podejmuje pracę w jego macierzystej Jednostce D. Stosunki wśród funkcjonariuszy stanowych panują niczym w rodzinie. Jednak chłopak szybko się przekonuje, że każda rodzina skrywa sekrety. Chłopak powoli dowiaduje się ze szczegółami jak doszło do śmierci jego ojca. Jednocześnie funkcjonariusze opowiadają mu historię buicka roadmastera 8, który od dwudziestu lat stoi w Baraku B. Odkryta prawda jest przerażająca, wykracza poza zwykłe rozumowanie. Czym jest buick 8? Czy miał coś wspólnego z makabryczną śmiercią jego ojca? Jak skończy się ostateczna konfrontacja Neda z czymś co tylko przypomina buicka 8?
King w jakże plastyczny sposób kreuje nam świat policjantów stanowych z Pensylwanii, którzy muszą zmierzyć się z czymś co ucieka ludzkiemu rozumowaniu. W przeważającej części książki mamy do czynienia z retrospekcjami poszczególnych bohaterów, którzy na naszych oczach tworzą historię dziwnego samochodu, który nie powinien w ogóle funkcjonować. Jak szybko się przekonujemy buick 8 nie jest zwykłym samochodem, jeśli w ogóle można go nazwać samochodem, lecz czymś w rodzaju portalu do innego świata.
Sposób w jaki bohaterowie dochodzą do prawdy jest nader interesujący. Nie doświadczymy tutaj jakiejś spektakularnej akcji, lecz powolne tempo, w którym nawet błahe czynności mogą mieć duże znaczenie w tej historii. Stopniowe odkrywanie prawdy w miejscu, które tak naprawdę może być każdym miejscem na Ziemi oraz sytuacje, które nie są obce każdemu z nas tworzą w tej książce elementy grozy, jakże charakterystyczne dla Kinga. Właśnie te skonfrontowanie sielskiego życia bohaterów z czymś co nie da się nawet opisać czynią książkę przerażającą. Jakbyśmy postąpili, gdyby w naszym życiu pojawiło się coś co wymyka się logicznemu rozumowaniu?
Sam finał książki może nie jest, aż tak spektakularny jak w przypadku innych powieści Kinga, ale w doskonały sposób wpasowuje się w ogólny klimat książki. Czasami wydaje się nam, że zakończenia książek powinny być widowiskowe, ale czy na pewno. King pokazuje nam, że niepozorne zakończenie może być również interesujące, może skłonić do pewnej refleksji.
Książka Kinga nie daje konkretnych odpowiedzi, wiele w niej domysłów. Bohaterowie nie dostają gotowych rozwiązań, jedynie na podstawie własnych obserwacji i eksperymentów mogą podjąć próbę zrozumienia tajemnicy bucika 8. Moim zdaniem książka jest o tym co nas spotyka w życiu, o łańcuchach (jak wspomina jeden z bohaterów), które tworzymy, ale także o tym, że nie zawsze możemy się doszukać się w tym wszystkim jakiegoś konkretnego znaczenia.
Warto zwrócić również uwagę na jeden aspekt książki, a mianowicie na element autobiograficzny. Latem 1999 roku King został potrącony przez samochód i przez wiele miesięcy musiał zmagać się z bólem, dlatego też przerwał pracę nad książką. Jak wspomina King wypadek ojca Neda Wilcoxa, w niektórych elementach bardzo przypominał rzeczywisty wypadek autora. Sam King nie przypisuje temu jakiegoś szerszego znaczenia, ale jest to dosyć interesujący zbieg okoliczności. Jednocześnie twórczość Kinga po przeżytym wypadku uległa pewnej zmianie, powróciła dawna energia, czy też plastyczność tworzenia światów, którą trochę utracił moim zdaniem w książkach z lat 90-tych.
Ze względu na specyficzny klimat, powolne narastanie napięcia oraz realność stworzonego świata, pozycja obowiązkowa nie tylko dla stałych czytelników Kinga, ale również koneserów książek grozy.

Kolejna powieść Kinga traktująca o problemach małomiasteczkowych społeczności. Powieść zawierająca w sobie również elementy autobiograficzne, będąca jednocześnie elementem przełomowym stanowiącym granicę pomiędzy dawnym a współczesnym Kingiem.
Główny bohater Ned Wilcox po stracie ojca podejmuje pracę w jego macierzystej Jednostce D. Stosunki wśród funkcjonariuszy...