Patrząc na opinie innych czytelników zdaję sobie sprawę, że moja będzie się mocno wybijać na niekorzyść autora i serii o Cottonie, ale - cóż.

Przeczytałam wszystkie samodzielne powieści Berryego oraz jestem na bieżąco z serią o Malone, został mi jeszcze jeden tom. I wierzcie mi, uwielbiam te książki. Skupiając się tylko na Cottonie mogę powiedzieć, że pierwsze tomy sagi dosłownie wbijały mnie w fotel. Templariusze, Aleksander Wielki, Napoleon Bonaparte... Ale im dalej, tym niestety w mojej opinii gorzej.

Mniej więcej od tomu, gdzie poruszona była historia Elżbiety Wielkiej (a wierzcie mi, Tudorowie to mój konik!) coraz mocniej przyłapuję się na tym, że kontynuuję tę serię już z czystego przyzwyczajenia. Bo niestety, ale pan Malone zaczął mnie nudzić. Akcja jest ciągle wartka, ale zagadki historyczne już coraz mniej fascynują.

W tym tomie mamy 16. poprawkę do amerykańskiej konstytucji, dużo o podatkach i Koreę Północną na dokładkę. Niestety, ale okazało się to być kompletnie nie w moich klimatach. Zupełnie nie mogłam się wbić w historię, ani trochę nie interesowało mnie zakończenie, byłam znudzona...

To nie jest to, co autor pokazywał nam na początku. Tam naprawdę działo się wiele i człowiek miał wrażenie, że zaraz dosłownie wyskoczy ze swoich kapci, bo akcja ciągle przyspieszała, zagadka robiła się coraz bardziej tajemnicza. Tu mi tego zabrakło.

Szkoda.

Patrząc na opinie innych czytelników zdaję sobie sprawę, że moja będzie się mocno wybijać na niekorzyść autora i serii o Cottonie, ale - cóż.

Przeczytałam wszystkie samodzielne powieści Berryego oraz jestem na bieżąco z serią o Malone, został mi jeszcze jeden tom. I wierzcie mi, uwielbiam te książki. Skupiając się tylko na Cottonie mogę powiedzieć, że pierwsze tomy sagi...