Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości LubimyCzytać za co serdecznie dziękuję. Bo gdyby nie Wasz konkurs, pewnie nigdy nie przeczytałabym serii ,,Pamiętnik Christophera", której pierwsze dwa tomy były dobre, lecz ten jest rewelacyjny.

Andrew Naidermann(ghostwriter, który kontynuuje cykl ,,Rodzina Dollangangerów") ponownie przenosi czytelnika w przeszłość, do lat pięćdziesiątych, kiedy Cathy, Chris, Carrie i Cory cierpieli zamknięci na poddaszu przez matkę i babkę. Główną bohaterką jest jednak nastoletnia Clara Sue, która po stracie rodziców jest wychowywana przez dziadka. Rodzinę dopada kolejna tragedia - ginie mały braciszek Clary, Willie. W tym czasie do szpitala trafia mały, otruty chłopiec, znajdujący się w bardzo złym stanie psychicznym i fizycznym. Dziadek Clary, William Arnold, postanawia przygarnąć chłopca i pomóc mu dojść do siebie. Clara buntuje się przeciw temu pomysłowi, uważa, że niszczy to pamięć jej brata. Postanawia poznać tożsamość tajemniczego chłopca, by odesłać go z powrotem do domu.

Myślę, że każdy, kto przeczytał ,,Kwiaty na poddaszu", szybko domyśli się tożsamości otrutego chłopca, której jednak nie zdradzę, żeby nie psuć przyjemności tym, którzy mają tą historię jeszcze przed sobą. Powiem tylko tyle, że podoba mi się pomysł autora. Nawet jeśli nie był do końca zgodny z oryginałem, to wprowadził nutę nadziei do przygnębiającej i ponurej serii, jaką według mnie jest ,,Rodzina Dollangangerów". Przynajmniej jeden bohater dostał szansę na normalne, szczęśliwe życie. Ale cicho sza!

Książka ta jest równie emocjonalna i porywająca, co powieści samej Virginii Cleo Andrews. Autor świetnie się spisał, opisując żałobę Clary po śmierci brata i próby przywrócenie do życia chłopca, którego główna bohaterka nazwała Księciem Piro. Opisy jego traumy, w połączeniu z tym, co pamiętałam z ,,Kwiatów na poddaszu", sprawiły, że kilkakrotnie musiałam odkładać książkę, żeby sobie uświadomić, że to tylko książka i to nie dzieje się naprawdę. Myślę, że Gene Andrews(siostra Virginii C. Andrews i jej spadkobierczyni, jak wywnioskowałam z dedykacji) może być naprawdę dumna z Neidermanna.

Podobnie jak w powieściach samej Andrews ważne miejsce zajmuje wątek pierwszej miłości i budzącej się seksualności, jest tu wiele motywów erotycznych, co po jakimś czasie może męczyć, ale myślę, że pasuje do tych historii. Jednak na pierwszym miejscu są relacje Clary z tajemniczym chłopcem, co jest dla mnie dużym plusem, bo to było naprawdę wzruszające, podobnie jak opisy myśli dziewczyny, co do utraty brata, rodziców, przyspieszonego dorastania oraz jej więź z dziadkiem, którego bardzo polubiłam.

Sama Clara chyba trochę wzorowana na bohaterkach Andrews oraz Kristin z ,,Pamiętnika Christophera", bo nie jest jakąś wybitną postacią. Problem z bohaterkami Virginii Cleo jest taki, że są one zawsze doskonale piękne, niepokojąco zmysłowe, bystre, dumne i twarde. A trochę urozmaicenia, by się przydało. Tym bardziej, że jej bohaterki często też były naiwne lub egoistyczne. Clara też taka jest, ale pod koniec staje się trochę bardziej skomplikowaną postacią, no i nie jest cały czas podkreślana jej uroda. Czytałam o niej z ciekawością, ale naprawdę polubiłam ją dopiero pod koniec.

Oczywiście, najpierw należy przeczytać ,,Kwiaty na poddaszu", więc jako samodzielnej książki ,,Tajemniczego brata" nie polecam. Jednak sądzę, że ta powieść przypadnie do gustu wszystkim fanom Virginii Cleo Andrews.

,,Rzeczy nie wydarzają się dlatego, że powinny się wydarzyć czy są słuszne. Ty sama musisz sprawić, żeby tak się stało. Żeby wydarzyły się dobre rzeczy(…)"

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości LubimyCzytać za co serdecznie dziękuję. Bo gdyby nie Wasz konkurs, pewnie nigdy nie przeczytałabym serii ,,Pamiętnik Christophera", której pierwsze dwa tomy były dobre, lecz ten jest rewelacyjny.

Andrew Naidermann(ghostwriter, który kontynuuje cykl ,,Rodzina Dollangangerów") ponownie przenosi czytelnika w przeszłość, do lat...