Najdojrzalsza w moim odczuciu część Świata Dysku. Bardzo zaangażowana, mroczna, ale mimo wszystko wciąż skrząca się ironicznym humorem sir Pratchetta - majstersztyk.

Vimes poprzez nałożenie się kilku zbiegów okoliczności cofa się w czasie razem z seryjnym mordercą, którego usiłował aresztować. W przeszłości łatwo jest umrzeć, a Vimes ma misję do wykonania. Swoją drogą Carcer to najbardziej demoniczna postać w Świecie Dysku (nawet pan Herbatka z "Wiedźmikołaja" nie był tak demoniczny - szalony, jak najbardziej, ale nie aż tak demoniczny).

W trakcie czytania tej części Świata Dysku nie mogłam się nie zastanawiać nad pewną kwestią. Mianowicie skąd sir Pratchett, urodzony w kraju o stabilnej sytuacji polityczno-ekonomicznej wie? Skąd wie, jak rodzą się rewolucje, potem mające na sztandarach wszystkie te szczytne hasła w stylu "Wolność, Równość, Sprawiedliwość" (wszystko obowiązkowo z wielkiej litery), ale najpierw będące po prostu przypadkową zbieraniną przerażonych ludzi, wśród których rozeszła się plotka o, na przykład, podwyżkach cen chleba? Skąd wie jak to jest, gdy dyktatura zaczyna trzeszczeć w szwach i wystarcza drobiazg, aby wyczuli to ludzie na ulicach, a wtedy jedno mgnienie oka dzieli coraz głośniejsze i coraz odważniejsze twierdzenie, że "rządzi nami szaleniec" od postawienia barykady w centrum miasta?

Jakim cudem tak dokładnie wie, jak wygląda życie w mieście sparaliżowanym strachem, w mieście, gdzie ludzie znikają i nikt nie pyta, gdzie są, a rzeczywistą władzę dzierżą Smutni Panowie ("my nie nosimy legitymacji", "my nie kwitujemy odbioru więźniów", "głupcze, czy nie wiesz, ze nas się o nic nie pyta?!")? I przede wszystkim: skąd wie, że najgorsi są nie chorzy dyktatorzy, osiłki nienauczone "że nikczemnością jest bicie człowieka, który już stracił przytomność", nie szare masy, które "nie wiedziały, nie pytały, zamykały przed tym swój umysł", ale mali, bezbarwni ludzie z linijkami i cyrklami? Ci, którzy człowieka zmierzą i opiszą, a potem posegregują - ci na oko nijacy i mało niebezpieczni. Skąd wie, że są śmiertelnie groźni - ci całkowicie zdrowi na umyśle kolekcjonerzy wskazujących na niższe pochodzenie profili i rasowych czółek, zdolni do najstraszliwszych potworności w imię idei, którą stworzyli? Skąd wie, jak wygląda świat, który budują?

Chyba jedyną sensowną odpowiedzią na te pytania jest ta, że sir Pratchett był naprawdę świetnym obserwatorem naszego świata.

Polecam.

Najdojrzalsza w moim odczuciu część Świata Dysku. Bardzo zaangażowana, mroczna, ale mimo wszystko wciąż skrząca się ironicznym humorem sir Pratchetta - majstersztyk.

Vimes poprzez nałożenie się kilku zbiegów okoliczności cofa się w czasie razem z seryjnym mordercą, którego usiłował aresztować. W przeszłości łatwo jest umrzeć, a Vimes ma misję do wykonania. Swoją drogą...