"Dziewczyna, która igrała z ogniem" to powieść wybitna, podobnie jak pierwsza część. Tym razem Lisbeth Salander wyraźnie nabiera cech bohatera pierwszoplanowego, a Michael Bloomkvist nie jest już postacią dominującą. W drugim tomie jest zdecydowanie więcej akcji i nie jest to już kryminał, a bardziej powieść sensacyjna. Poznajemy więcej historii życia Lisbeth, czemu nieodłącznie towarzyszy redakcja Millenium, prowadząc własne dziennikarskie śledztwo, które w rezultacie łączy się z jej sprawą. Pojawiają się też ofiary. Będę oszczędny w słowach. "Dziewczyna, która igrała z ogniem" to najlepsza część z trylogii autorstwa Stiega Larssona. Tym razem również zaczyna się od dziennikarskiego śledztwa, jednakże nie dotyczy ono już nudnych i trudnych do zrozumienia spraw gospodarczych, lecz kryminalnych, które płynnie łączą się z aktualną sytuacją życiową Lisbeth Salander. Jeżeli komuś spodobała się pierwsza część, pomimo początkowej nudy, to druga część z pewnością go zachwyci. Jeśli natomiast z jakichś względów "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" okazali się nieprzyjemni w odbiorze, to po ich ukończeniu naprawdę warto sięgnąć po drugą część, bo jest ona zdecydowanie lepsza od poprzedniczki.

"Dziewczyna, która igrała z ogniem" to powieść wybitna, podobnie jak pierwsza część. Tym razem Lisbeth Salander wyraźnie nabiera cech bohatera pierwszoplanowego, a Michael Bloomkvist nie jest już postacią dominującą. W drugim tomie jest zdecydowanie więcej akcji i nie jest to już kryminał, a bardziej powieść sensacyjna. Poznajemy więcej historii życia Lisbeth, czemu...