Zawsze mam dylemat moralny, kiedy muszę dać ileś gwiazdek takiej książce. Bo jak można ocenić wycinek czyjegoś życia na podstawie tych kilkuset stron? Zdaje sobie sprawę, że często pisząc opinie dot. książek, które opowiadają o trudach życia z nie do końca tego godnymi mężczyznami w krajach Bliskiego Wschodu czy ostatnio oceniając "Dziennik z Guantanamo" jestem w swoich ocenach bezlitosna i często umniejszam wagę dramatu jaki rozgrywał się w życiu tych ludzi. Jednakowoż w przypadku kobiet najczęściej winne są one same zgodnie z zasadą "Łobuz kocha bardziej", w przypadku "Dziennika" bardziej chodziło mi o to, że przez macki cenzury nie do końca jestem w stanie wczuć się w położenie Mohamedou Slahiego. Jednak w przypadku "Zakładnika ISIS" jest trochę inaczej. Z jednej strony owszem mogłabym napisać, że po co on tam w ogóle pojechał, ale z drugiej strony to dzięki ludziom takim Jak Daniel Rye dowiadujemy się o tej (nie)ludzkiej stronie wojen. To z takich relacji czerpiemy wiedzę do czego zdolni są ludzie, którym choć na chwilę powierzona zostania władza nad życiem i śmiercią.

Książka niezwykle przejmująca, opowiada o heroicznej walce rodziny Rye o uwolnienie Daniela, o tym jak bezwzględne są rządy niektórych państw w stosunku do swoich obywateli. Nie będę ukrywać, że ten tytuł poruszył mnie dogłębnie. Nie chodzi tu nawet o młody wiek "bohatera", ale o to jak z człowieka pełnego marzeń i pasji, w krótkim czasie źli ludzie zrobili zahukane zwierzątko, które nie ma nadziei na nic poza tym, że dziś nie zostanie skopane.

Świecie, opamiętaj się. Ziemia jest duża i póki jeszcze się nań mieścimy bądźmy dla siebie lepsi. Czy naprawdę wypchany portfel (kogokolwiek, choć najczęściej tego na szczycie piramidy) musi być wyznacznikiem tego jak podłą i bezwzględną bestią jest człowiek?

Jedyne co mogę powiedzieć na podsumowanie tej książki to to, że Zimbardo wcale nie musiał przeprowadzać tego eksperymentu. Wystarczyło poczekać do XXI wieku, gdzie ludzie zachowują się gorzej niż ludzie pierwotni.

Zawsze mam dylemat moralny, kiedy muszę dać ileś gwiazdek takiej książce. Bo jak można ocenić wycinek czyjegoś życia na podstawie tych kilkuset stron? Zdaje sobie sprawę, że często pisząc opinie dot. książek, które opowiadają o trudach życia z nie do końca tego godnymi mężczyznami w krajach Bliskiego Wschodu czy ostatnio oceniając "Dziennik z Guantanamo" jestem w...