Deadpool to jeden z najbardziej wyjątkowych Super-bohaterów, impertynenckich indywiduów Uniwersum Marvela. Deadpool to nie komiks czy film bądź animacja. To raczej one stanowią o nim. To one są Deadpoolem lub mówiąc krótko: nie jest on jakimś zwyczajnym super – bohaterem. Deadpool to styl życia , a Wade Wilson - czyli aluzja do Slade’a Wilsona od DC – prawdziwego imienia Deathstroke’a - i jego ukochane piekielnie wołowe burrito : ,,Chimichanga” tak bardzo podkreślają odrębność i niezależność tego, prawie że nieśmiertelnego z powodu czynnika ,,healing factor” najemnika, że nie da się obok niego przejść obojętnie. Może to wydawać się dziwne, ale najbardziej naturalne w Deadpoolu jest to, iż ów jegomość dobrze wie, że jest bohaterem komiksowym i często przebija tzw. ,,czwartą ścianę”, zwracając się bezpośrednio do czytelnika.


Kim jest w takim razie Deadpool? Jak ogarnąć czy jakoś objąć w ramy rozumowania wyrzuconego za sprawianie kłopotów z Wojska, niesubordynację i podejrzewanie o rozstrojenie osobowości przyszłego Najemnika? Czy to Wspomniany wyżej ,,czynnik regenerujący”, który uaktywnił się po zgłoszeniu się Wade’a do programu o nazwie ,,Weapon X”, i po nafaszerowaniu jego ciała takim samym jak u Wolverina substratem, realizowanego przez tajemniczy Departament K pracującego dla kanadyjskiego Rządu, spowodował tak obszerną destabilizację psychiczną, że w końcu gdy już Wilson stał się tym Deadpoolem, którego znamy z komiksów, stwierdził, że stara się nie przywiązywać zbytniej uwagi do wydarzeń sprzed założenia czerwono czarnej maski, zakrywającej jego przeżartą eksperymentalnym leczeniem twarz. Wie tyle o sobie, że to chyba geek czytający komiks, musi wiedzieć o nim zdecydowanie więcej. Zbratanie się z śledzącym go fanem, zwracanie się do niego jak na ,,Ty” – to coś w stylu Deadpoola, który sam przecież wie, że jest częścią dwóch światów: swojego – komiksowego, i tego – niedoświadczanego przez niego – płaszczyzny obserwatora analizującego dwuwymiarowy zeszyt MARVEL’a.


,,Deadpool” Łowca Dusz to już drugi tom opowiadający o przygodach najemnika zabijaki - z charakterystycznym rozszczepieniem osobowości - z serii Marvel NOW, a tak w ogóle pierwszy komiks, który przeczytałem w całości, gdyż do tej pory, jakiekolwiek zeszyty czy też wydania zbiorowe , które miałem w swoich rękach jedynie pobieżnie przekartkowałem. Było to niewybaczalnym błędem ,gdyż dla mnie jako fana, geek’a, nerda i ,,No Life’a” tak szeroko zżytego, chłonącego każdą molekułę tematyki fantasy, science – fiction, a przede wszystkim dziedzinę super-bohaterów : postaci obdarzonych - bądź nie - niesamowitymi właściwościami organizmu, mocami, które stojąc na straży dobra Obywateli i pokoju, owi herosi wykorzystują do walki ze złem i szerzącym się występkiem. Moja pasja, wiedza na temat Uniwersum wybitnych bohaterów i ich antagonistów z komiksowych Uniwersów, do momentu dorwania się do ,,Łowcy Dusz” opierała się na oglądaniu filmów, seriali animowanych i seriali fabularyzowanych z ich udziałem oraz na wymianie zdań na internetowych forach i wyszukiwaniu w sieci interesujących mnie ciekawostek i potrzebnych w rozwijaniu mojego hobby informacji.


To, że Deadpool lubi się zwracać bezpośrednio do doświadczającego jego przygód fana, można poznać po lekko żółtawym nagłówku w formie małego prostokątnego bloczku, umieszczonego w lewej górnej części pierwszej głównej strony komiksowej fabuły ,,Łowcy Dusz”, a zawiera on coś co na pewno jest sprawką wybryków Wade’a Wilsona :,,Dawno temu, pod koniec brązowej ery komiksu”. To było bardzo ważne podejście oraz piękny początek, w którym najemnik w bazaltowo-karmazynowym kostiumie zaczyna moralnie zabijać, niszczyć, kpić z super-bohaterów Uniwersum Marvela. Tak jak zainsynuował nam Deadpool, już na samym starcie, przenosimy się do komiksowej ,,ery dinozaurów”. Piękna retro grafika, sygnowana na lata 80 i 90-te ,,złotego wieku” zeszytów Marvela. Nawet lekko beżowe czy inne pastelowe jakby przybrudzone, pomarszczone tło poszczególnych lub wszystkich wierszy, dostraja do niepowtarzalnego klimatu. Co ciekawe komiks rozpoczynamy nie od strony Wade’a Wilsona, a przez Petera Parkera aka Spider-Mana, który tutaj wydaje się być kompletnie niezdecydowany w pełnieniu roli superbohatera, nie wie czy zakładać kostium czy nie. To co się dookoła niego dzieje, nawet drobne kradzieże, czy pomniejsze aktywności łotrzyków, nie budzą u niego żadnego zainteresowania. Wtem na główną scenę wkracza Deadpool, który niespodziewanie potrąca przechodzącego chodnikiem Parkera, wciskając mu rękę na całą twarz i mówiąc : ,,Z drogi Nerdzie!, jestem nieznośnym Deadpoolem”. Cóż, jak widać nie tylko fotoreporter ,,Daily Bugle" gdzieś się spieszy i nie tylko on chce skorzystać ze swojego auta. Nawet Najemnik ma coś do załatwienia, więc Wilson szybko jak na złamanie karku wsiada do gruchota Parkera i pędzi, no ale gdzie? Czyżby świat potrzebował Deadpoola? Wielbiący ,,Chimichangę” najemnik, który sam przyznaje się, że ku swoim mniemaniu jest niepełnosprawny umysłowo, nagle na swej drodze spotyka Vetisa – jednego z pomniejszych Czartów Mephisto – w Marvelu główne wyobrażenie Szatana, choć co do tego jest pewna nieścisłość, gdyż sam ,,Władca piekieł” może być bytem kolektywnym, złożoną z wielu demonów: proto-materialną ,magiczną Istotą. Vetis proponuje Wade’owi pewien układ. By go zapoczątkować, anihiluje się i przenosi wraz z nim do Los Angeles, gdzie - jak gdyby nigdy nic - za wytwórnię płyt laserowych Deadpool godzi się upić – co się nie mieści w głowie i jest zaprzeczeniem wszystkiego co znamy o herosach Marvela – Tonego Starka , który często zakłada stworzoną z najtwardszych kompozytów zbroję Iron Mana i ratuje świat z opresji, lecz co ciekawe sam w takiej opresji i dołku jest. Vetis - Demon jak to Demon - chce na tym skorzystać i pozyskać jego duszę, a Deadpool na taką propozycję przystaje. Wilson udaje się więc do posiadłości Starka i jego oczom ukazuje się przygnębiony miliarder ,który dla zabicia czasu rzuca do hełmu Iron Mana puste butelki i pogniecione puszki po piwie. Najemnik węszy w tym wszystkim jednak dużo większy spisek. Coś nie zaczyna mu pasować. Nie daje się więc oszukać i postanawia wykorzystać piekielnego czarta oraz : medium ,magika, także członka T.A.R.C.Z.Y. : Michaela do wyciągnięcia niematerialnej formy organizmu – umysłu agentki S.H.I.E.L.D. : Preston ze świadomości Wade’a. I tak, Wilson korzysta nawet z pomocy poświaty energetycznej - duszy Georga Washingtona, spotyka Daredevila, który swoimi wyczulonymi zmysłami wyczuwa, że jedyną rzeczą, o którą Deadpool dba , i która nie wydziela zgniłego fetoru jest gwint lufy jego pistoletu, a w tym komiksie jest to specyficzny zaraz po Iron Manie: obraz innego obrońcy Hell’s Kitchen.


W finałowym starciu ,Vetis ukazuje swą moc przekształcania się do wybranych form cielesnych super-bohaterów z uwzględnieniem zachowania ich mocy. Przez chwilę jest nawet Hulkiem, prawdopodobnie Winter Soldier’em i Cyclopsem, lecz i tak arcymag Michael ku olbrzymiemu zaskoczeniu wysłannika Mephisto, nie gnije w piekle i nie jest trawiony przez magmę i czarcie płomienie. On żyje i w końcu udaje mu się tak unieszkodliwić Vetisa, by władca piekieł odpowiednio się nim zajął. Jeśli to wszystko nie działo się gdzieś głęboko w głowie Deadpoola, to ostatecznie Preston została uwolniona – a przynajmniej jej umysł – i uzyskała tymczasową powłokę cielesną. Washington, Michael, agentka S.H.I.E.L.D. i sam Wilson, na sam koniec dematerializują się i zaglądają do szczeliny w umyśle Deadpoola. A tam szara pustka, pajęczyny i jakiś porzucony obraz. Wszyscy odchodzą a Deadpool, zrozpaczony leży oparty o ścianę. Pod spodem już tylko ostatnia cegiełka: ,,Ciąg dalszy nastąpi”.


Osobiście, aż nie mogę się doczekać następnego tomu ,,Deadpoola” z serii Marvel Now, więc prędko zakupię kolejne, bo według mnie, warto dowiedzieć się co tak ujmującego i ciekawego nasz najemnik ma do powiedzenia, czym chce się podzielić w tych swoich żółtych ,,indywidualnych” i ironizujących wszystko dymkach Grafika żywa, a obrys postaci w nowoczesnym wydaniu: wprost czysto urzekający, brutalny i dokładny.

Deadpool to jeden z najbardziej wyjątkowych Super-bohaterów, impertynenckich indywiduów Uniwersum Marvela. Deadpool to nie komiks czy film bądź animacja. To raczej one stanowią o nim. To one są Deadpoolem lub mówiąc krótko: nie jest on jakimś zwyczajnym super – bohaterem. Deadpool to styl życia , a Wade Wilson - czyli aluzja do Slade’a Wilsona od DC – prawdziwego imienia...