Młoda pisarka postanawia spędzić miesiąc na uroczej prowincji. Czas ten poświęcić chce przede wszystkim na napisanie nowej powieści. Udaje jej się wynająć tani i schludny pokój u tajemniczej kobiety, z którą o dziwo z marszu dobrze się dogaduje. Jednakże już od samego początku pisarka wyczuwa inność i niesamowitą magię miejsca, w którym się znajduje. Miejsca, które codziennie będzie odkrywać przed nią swoje wszystkie tajemnice...

Marta Alicja Trzeciak zadebiutowała powieścią "Inframundo". Jest dwukrotną stypendystką Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska oraz zdobywczynią wyróżnienia w kategorii prozy pomorskiej i kaszubskiej COSTERINA. Jest również autorką artykułów naukowych i popularnonaukowych.

Jak już na wstępie wspomniałam, "Dwadzieścia siedem snów" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Nigdy wcześniej niestety nie udało mi się sięgnąć po żadną z jej pozycji, dlatego też cieszę się, że w końcu udało mi się to zmienić. I choć nie do końca owa lektura okazała się być dla mnie interesująca, finalnie oceniam ją całkiem dobrze. Dlaczego?

A no przede wszystkim głównie za styl autorki. Nieszablonowy, ciekawy i przede wszystkim wciągający. Autorka w dość lekki i przystępny sposób krok po kroku przedstawia nam tajemniczy świat bohaterów, odsłaniając ich wszelkie tajemnice. Główna bohaterka jest dość dobrze wykreowana, jednakże to postacie poboczne, tj. Szara - kobieta, u której pisarka wynajęła pokój, a także jej "córka" Laura swoją osobowością skradły moje serce i w moim odczuciu uratowały całą powieść.

Dość ciekawym zabiegiem zastosowanym przez panią Trzeciak był fakt, iż swoją powieść napisała ona na zasadzie dwóch płaszczyzn - tj. teraźniejszości, w jakiej obraca się pisarka, a także opisując jej sny/widzenia, z których krok po kroku zaczyna tworzyć się niesamowita i bardzo magiczna historia. Opowieść ta powstaje w jej głowie na podstawie życia i opowieści Szarej, która z czasem otwiera się przed młodą pisarką i zdradza jej swoje sekrety. Pozornie jednak nic nie jest tym, czym być powinno, więc historia ta momentami bywa naprawdę dziwna, czasem wręcz fantastyczna, jednakże na swój sposób bardzo wciągająca. Dzięki temu zabiegowi powieść ta nie ma również jednego przekazu, co uważam za jej największy plus.

Sama historia jednak nie spodobała mi się tak bardzo, jak tego oczekiwałam. Myślę bowiem, że gdyby postać głównej bohaterki była bardziej wykreowana, a co najważniejsze, nie była aż tak tajemnicza, historia ta spodobałaby mi się o wiele bardziej, niż teraz. Nie lubię bowiem takich pozycji, w których postać głównego bohatera na tle innych postaci jest po prostu nijaka. Dodatkowo, autorka praktycznie w żadnym momencie nie wspomina o przeszłości bohaterki, np.o tym dlaczego przyjechała na wieś? Oczywiście, teoretycznie dla napisania nowej powieści, jednakże jej przeszłość powinna być opisana bardziej szczegółowo, przynajmniej w moim odczuciu.

Jako, że zawsze wielką uwagę zwracam na okładki, muszę przyznać, iż ta bardzo przypadła mi do gustu. Niewątpliwie również oddaje ona klimat całej powieści.

Reasumując "Dwadzieścia siedem snów" to bez wątpienia inna i niejednoznaczna powieść, która ma wielki potencjał. Polecić ją mogę przede wszystkim tym, którzy lubują się w tych "dziwnych", tajemniczych i niezbyt oczywistych historiach, a także tym, którzy lubią poszerzać swoje czytelnicze horyzonty o gatunki, po które z reguły nie sięgają.

Młoda pisarka postanawia spędzić miesiąc na uroczej prowincji. Czas ten poświęcić chce przede wszystkim na napisanie nowej powieści. Udaje jej się wynająć tani i schludny pokój u tajemniczej kobiety, z którą o dziwo z marszu dobrze się dogaduje. Jednakże już od samego początku pisarka wyczuwa inność i niesamowitą magię miejsca, w którym się znajduje. Miejsca, które...