"Nie chodzi o to, żeby zaczynać z czystą kartą, ale zaakceptować przeszłość i na niej zbudować coś nowego."

Byłam niesamowicie ciekawa tej serii. Dwa pierwsze tomy od dawna czekały na mnie na półce, ale nie zabierałam się za nie, gdyż nie chciałam po przeczytaniu ich musieć czekać nie wiadomo ile czasu na kontynuację. Miałam przeczucie, że gdy już zacznę - nie będę mogła się oderwać i jak najszybciej będę chciała znać dalsze losy bohaterów, więc czekałam. I jak tylko dostałam w swoje ręce "Mimo naszych kłamstw" - od razu wzięłam się za tom pierwszy, czyli "Mimo moich win".

Już sam opis tej książki kipiał wręcz oryginalnością. I po części też wyzwaniem, jeśli wziąć pod uwagę fragment: "A Ty, mimo moich win, nie potępisz mnie". Zastanawiałam się, czy okaże się to prawdą, więc podjęłam wyzwanie. I po przeczytaniu książki - faktycznie nie byłam w stanie potępiać głównej bohaterki.
Szczerze mówiąc - sądziłam, że akurat Olivia z nich wszystkich była najmniej winna.

Przy czytaniu tego tomu - miałam tak wielki mętlik w głowie, że już nic nie wiedziałam na pewno.

Jest jednak pewna rzecz, która łączyła wszystkie trzy tomy, mianowicie: z każdym coraz bardziej nienawidziłam osoby, jaką była Leah.

Naprawdę, chyba jeszcze nigdy dotąd nie spotkałam się z aż tak wielką nienawiścią do fikcyjnej postaci. Leah zajmuje pierwsze miejsce na liście moich znienawidzonych książkowych bohaterów i wątpię, by kiedykolwiek ktoś to zmienił. Przy niej każdy czarny charakter blednie.

Nie będę jednak wyjaśniać dlaczego, bo musiałabym zdradzić cokolwiek z fabuły, a uważam, że w tym przypadku byłoby to zbrodnią. W tej serii każdy szczegół jest tak znaczący, że trzeba ją po prostu od początku do końca poznać samemu. Jeśli podejdziecie do niej nie wiedząc nic ponad to co jest w opisie tomu pierwszego - wtedy na pewno, tak jak ja - zostaniecie mocno zaskoczeni.

Ze swojej strony mogę powiedzieć tylko tyle, że ta seria mnie pochłonęła. Dosłownie. Przeczytałam ją chyba w 5 czy 6 dni i zarwałam dla niej niejedną noc.

Gdybym miała coś doradzić - pójdźcie za moim przykładem i nie zaczynajcie czytać tej serii dopóki nie będziecie w posiadaniu wszystkich tomów, bo są one po prostu uzależniające.

"Mimo moich win", "Mimo Twoich łez" i "Mimo naszych kłamstw" to książki, w których nie ma miejsca na nudę. Tutaj akcja goni akcję, tajemnica goni tajemnicę, a dramat goni dramat.
Nie ma tu również miejsca na przewidywalność. Jesteśmy zaskakiwani dosłownie na każdym kroku, a zakończenie stanowi jedną wielką zagadkę.

Wszystko, co jest zawarte w tych książkach - zostało dobrze przemyślane i precyzyjnie wykonane.
Wykonane tak, by schwytać czytelnika od pierwszej strony tomu pierwszego i nie puścić do ostatniej strony tomu ostatniego.

Dawno też nie spotkałam się z tak dobrze wykreowanymi bohaterami. Byli tak prawdziwi, że zastanawiałam się czy ich historia powstała w wyobraźni, czy może jednak w jakimś stopniu napisał ją los...

Jest też coś, co odróżnia "Mimo naszych kłamstw" od wszystkich książek jakie dotąd czytałam. Otóż - ciężko jednoznacznie stwierdzić, czy zakończenie jest szczęśliwe, czy nie...

"Wszyscy mamy jakieś rany. Wybierz dowolną osobę, potrząśnij nią trochę, a usłyszysz, jak grzechoce jej złamane serce. Każdy może je złamać - nasi ojcowie, matki, przyjaciele, zupełnie obce osoby lub te najukochańsze."

Ta seria niesie ze sobą ogromny ból, łamie serce, budzi złość i wiele innych (niekoniecznie pozytywnych) emocji, więc jeśli masz ochotę na coś lekkiego i przyjemnego - to te książki nie są dla Ciebie.

Jeśli jednak masz ochotę na coś oryginalnego, czego prawdopodobnie nigdy nie zapomnisz - wtedy z czystym sumieniem polecam Ci serię "Mimo moich win".

"Nie chodzi o to, żeby zaczynać z czystą kartą, ale zaakceptować przeszłość i na niej zbudować coś nowego."

Byłam niesamowicie ciekawa tej serii. Dwa pierwsze tomy od dawna czekały na mnie na półce, ale nie zabierałam się za nie, gdyż nie chciałam po przeczytaniu ich musieć czekać nie wiadomo ile czasu na kontynuację. Miałam przeczucie, że gdy już zacznę - nie będę mogła...