Czasem prawda potrafi być zaskakująca!

Ostatnio mam ogromny smak na kryminalne zagadki. Dlatego co i rusz odwołuję się do klasyka jakim na pewno jest Agatha Christe. Dodatkowym plusem jej książek jest to, iż pomimo mniejszej ilości stron intryga nieźle potrafi człowieka zakręcić. Ponadto odwołując się do współczesnych seriali kryminalnych, często brakuje mi DEDUKCJI, wszystko przysłania nauka i badania, a szkoda, bo czasem tak nie wiele trzeba, aby złapać złoczyńce.

Detektyw Hercules Poirot jest światowym człowiekiem z związku z czym nie dziwi to czytelników, iż tym razem wyrusza w podróż słynnym pociągiem Orient Express. Już na początku pojawiają się problemy z brakiem miejsc, gdyż pociąg jest wyjątkowo zatłoczony i wszystkie przedziały zostały już zarezerwowane. Dzięki znajomości z przyjacielem panem Bouciem, dyrektorem Compagnie Internationale des Wagons Lits słynnemu detektywowi udaje się znaleźć wolny przedział.
Podczas swojej podróży dostaje on ofertę od niejakiego Samuela Ratchetta, amerykańskiego milionera, który od jakiegoś czasu dostaje anonimy z pogróżkami. Człowiek nie wywiera zbyt miłego wrażenia, w związku z czym Belg mu odmawia mimo wysokiego honorarium. Następnego ranka Ratchett zostaje znaleziony zasztyletowany w swoim przedziale. Dzięki darowi Poirota krąg podejrzanych udaje się zamknąć do pasażerów wagonu. Całe śledztwo przeprowadzane jest w pociągu, gdyż został on zatrzymany przez śnieżyce.

Jak tylko tą książkę zaczęłam czytać to nie mogłam skończyć. Co i rusz detektyw Hercules Poirot odkrywał to nową tajemnice. Od początku miałam też swoje typy, na zasadzie przeczucia, nie mniej jednak nie do końca się sprawdziły. W ogóle ta historia zdaje się być inna niż wszystkie, śmiem nawet twierdzić, że jest wyjątkowa.

Język jest cudowny i wprowadza czytelnika w świat sprzed stu lat, gdzie może spotykać dżentelmenów i damy. Może on zobaczyć, jak wiele zmieniło się w stosunkach międzyludzkich przez te sto lat. Co jest bardzo pouczające, a zarazem zachęciło mnie do własnych przemyśleń oraz uśmiechnięciu się parę razy przy dosyć żartobliwym opisie jak to panowie, żeby wyjść musieli wykonać cały rytuał ja za panem, ależ nalegam ja za panem...

Podsumowując polecam przeczytać i przekonać się kto w końcu okazał się mordercą. Lektura tej książki pochłania. Zatem odradzam ją zaczynać kiedy ma się ważne sprawy do zrobienia, ponieważ po prostu można o nich zapomnieć!

Czasem prawda potrafi być zaskakująca!

Ostatnio mam ogromny smak na kryminalne zagadki. Dlatego co i rusz odwołuję się do klasyka jakim na pewno jest Agatha Christe. Dodatkowym plusem jej książek jest to, iż pomimo mniejszej ilości stron intryga nieźle potrafi człowieka zakręcić. Ponadto odwołując się do współczesnych seriali kryminalnych, często brakuje mi DEDUKCJI,...