Książka straszliwie nudna w porównaniu do wszystkich pozostałych pozycji z serii. Brakuje w niej tego polotu poprzedzających ją powieści, główny wątek jest nudny i płaski. Widać wyraźne wyczerpanie materiału i pisarski dołek Stackpole'a. Przy maratonie X-Wingów pędziłem niczym tytułowy myśliwiec mknący w nadprzestrzeni, ale ta książka wyrwała mnie z tej podróży jak cień grawitacyjny i zepsuła cały maraton.

Książka straszliwie nudna w porównaniu do wszystkich pozostałych pozycji z serii. Brakuje w niej tego polotu poprzedzających ją powieści, główny wątek jest nudny i płaski. Widać wyraźne wyczerpanie materiału i pisarski dołek Stackpole'a. Przy maratonie X-Wingów pędziłem niczym tytułowy myśliwiec mknący w nadprzestrzeni, ale ta książka wyrwała mnie z tej podróży jak cień...

Myślałem, że może Stackpole coś zmieni w swoim pisaniu po powrocie do cyklu... ale tak się nie stało. Wszechmocne Łotry wciąż mierzą się z beznadziejnymi we wszystkim Imperialami, tą idiotką Isard (jak ona mogła rządzić Imperium???) na dodatek też z jej klonem (jakby jedna to było za mało). Do tego niezbyt lotny książę-admirał, który rządzi całym sektorem. Książka mocno mnie znużyła, ciężko było się przebić zwłaszcza przez początek, potem jakoś poszło.
Na plus zaliczam głównie to, że Łotry przeleciały się czymś innym niż X-wing (Tie Defender). Moim zdaniem książka jest tylko dla hardcorowych fanów Łotrów.

Myślałem, że może Stackpole coś zmieni w swoim pisaniu po powrocie do cyklu... ale tak się nie stało. Wszechmocne Łotry wciąż mierzą się z beznadziejnymi we wszystkim Imperialami, tą idiotką Isard (jak ona mogła rządzić Imperium???) na dodatek też z jej klonem (jakby jedna to było za mało). Do tego niezbyt lotny książę-admirał, który rządzi całym sektorem. Książka mocno...

Książka była całkiem niezła ale nie powalała na kolana. Na pewno nie jest w stanie dorównać poziomem książkom Allstona. Zwroty akcji są, nie zawsze w moich oczach konsekwentne ale jednak są. Postacie są dobrze opisane - przede wszystkim Ksiaze-Admiral Krennel i jest mnóstwo nawiązań do innych książek SW co umila lekturę.

Książka była całkiem niezła ale nie powalała na kolana. Na pewno nie jest w stanie dorównać poziomem książkom Allstona. Zwroty akcji są, nie zawsze w moich oczach konsekwentne ale jednak są. Postacie są dobrze opisane - przede wszystkim Ksiaze-Admiral Krennel i jest mnóstwo nawiązań do innych książek SW co umila lekturę.

X-Wingi VIII - Zemsta Isard. Osma czesc z 10 (dotychczas). W poprzedniej czesci Widma zostaja rozwiazane. Powracamy do Eskadry Lotrow. Wielki Admiral Thrawn zostaje pokonany, jednak jak sam tytul ksiazki sugeruje Isard nadal zyje. Pala ona zadza zemsty na Eskadrze. Wchodzi w komitywe z imperialnym ksieciem-admralem Krennelem. Eskadra Lotrow otrzymuje od Isard male przypomnienie w postaci jednego wieznia, ktorych Corran obiecal uratowac gdy byl wieziony na pokladzie Lusankyi. Niestety po zdobyciu statku okazalo sie, ze wiezniow juz nie bylo na pokladzie i slad po nich zaginal. Tym razem slad prowadzi na Commenor, jedna z planet Krennela. Mirax (zona Corrana Horna) i Iella (byla partnerka Horna z czasow KorSeku) tez tam wyruszaja by prowadzic sledztwo na wlasna reke...
Nastepuje chwilowa zmiana autora, powraca Michael Stackpole. Styl podobny, czyta sie szybko, jednak cykl zaczyna powoli nuzyc...

X-Wingi VIII - Zemsta Isard. Osma czesc z 10 (dotychczas). W poprzedniej czesci Widma zostaja rozwiazane. Powracamy do Eskadry Lotrow. Wielki Admiral Thrawn zostaje pokonany, jednak jak sam tytul ksiazki sugeruje Isard nadal zyje. Pala ona zadza zemsty na Eskadrze. Wchodzi w komitywe z imperialnym ksieciem-admralem Krennelem. Eskadra Lotrow otrzymuje od Isard male...

Uuu, liczyłem, że smęty Allstona zastąpi rzeskość Stackpole'a znana z pierwszych tomów, a tu tylko odgrzewanie kotletów. Okej, jest większy rozmach i energia, ale sprawia wrażenie zupełnie niepotrzebnej historii, w dodatku zrobionej zupełnie na siłę. Choć czytało się w miarę.

Uuu, liczyłem, że smęty Allstona zastąpi rzeskość Stackpole'a znana z pierwszych tomów, a tu tylko odgrzewanie kotletów. Okej, jest większy rozmach i energia, ale sprawia wrażenie zupełnie niepotrzebnej historii, w dodatku zrobionej zupełnie na siłę. Choć czytało się w miarę.