Weronika traci dobrze płatną pracę i z dnia na dzień jej życie zmierza ku finansowej katastrofie. Dotąd niezależna i dumna ze swoich osiągnięć, przyzwyczajona do dobrego życia na poziomie i luksusowych rzeczy, musi nauczy się żyć według nowych zasad - kupując najtańsze jedzenie, wyprzedając zgromadzone w mieszkaniu rzeczy i przede wszystkim - w ciągłym strachu przed stratą kupionego na kredyt mieszkania i z codziennymi telefonami bankowego windykatora. A to wszystko z posmakiem porażki, wykluczenia i życia wymykającego się niespodziewanie z rąk.

Kinga wyjeżdża z rodzinnego miasteczka, aby zdobyć pracę, wyrwać się z braku perspektyw i spełnić swoje największe marzenie - zostać projektantką mody. Zaczyna prace w sklepie znanej marki modowej i poznaje świat niespełnionych ambicji pracowników galerii handlowej. Kinga nie zraża się jednak - podąża konsekwentnie w kierunku swojego celu, bacznie obserwując świat, cierpliwie czekając na swoją szansę.

Pani Łucja jest emerytką, ale skoro każdy grosz się przyda, podejmuje dodatkowe zatrudnienie jako recepcjonistka w biurowcu. Całe życie spędziła na opiece nad innymi - nad mężem, córką, wnukiem. Teraz nikomu niepotrzebna, postanawia zająć się sobą, poprawić swój los a przy okazji wspomóc finansowo wnuka, by mógł wreszcie pomyśleć o własnej rodzinie. Jej wybory nie podobają się jednak jej bliskim, którzy zmuszają ja do rezygnacji ze swoich planów. To przelewa czarę goryczy, Łucja chce w końcu pożyć własnym życiem, na własnych zasadach.

Leon prowadzi lombard, w którym codziennie ogląda ludzi przyciśniętych przez los i życiowe zawieruchy. Sam dobrze wie jak to jest stracić wiatr w żaglach, pogrążyć się w beznadziei, stracić firmę, rodzinę i godność. Nie wiadomo zatem czy jego nowy biznes bardziej żeruje na ludzkich problemach, czy też pomaga je doraźnie rozwiązywać. Jego sytuacja finansowa jest jednak stabilna, czego nie można powiedzieć o życiu osobistym.

Damian to młody ambitny rekin bankowości, któremu zdaje się, że wyrwał się systemowi ludzkiej niedoli i przymusu życia według zasad. Finansowo niezależny, z precyzyjnym planem na przyszłość, unika jak ognia społecznych ograniczeń zamykających ludzi w kołowrotku codziennych zadań i obowiązków. Damian wie czego chce w życiu i dąży do tego z precyzją odczłowieczonej maszyny.

Co łączy te odległe, tak różne postaci? Początkowo niewiele, do momentu aż ich ścieżki skrzyżują się domu Leona, który postanawia podnajmować pokoje w swoim pustym domu. Dla reszty, szukającej odmiany lub taniego lokum jest to swojego rodzaju szansa – Weronika wynajmuje swoje mieszkanie w celu spłacenia zadłużenia, Kinga może w spokoju pracować nad projektami ubrań, Pani Łucja realizuje swój własny, przekorny plan zemsty na niewdzięcznej rodzinie. Cała czwórka mieszka razem, odkrywając przed samym sobą i innymi największe, najmocniej skrywane tajemnice. A okazuje się, że jest co odkrywać!

Zaskakujący splot ludzkich losów i charakterów, okraszony błyskotliwymi spostrzeżeniami na temat ludzkiego życia i beznadziei szarej codzienności to niewątpliwe atuty książki Magdaleny Żelazowskiej. Wiele wątków, pozornie luźnych, spotyka się na końcu historii wprawiając czytelnika w zachwyt na misterną intrygą, jaką uknuła dla nas autorka. Aż niewiarygodne, jak niesamowicie realny jest w tej powieści obraz polskiego społeczeństwa, jego bolączek, ambicji, porażek, jak trafnie opisuje ona nasze największe lęki i przywary. Nie zliczę jak często wyrywał mi się podczas lektury jęk zrozumienia, bo też tak mam, też to widziałam i też mam w życiu te same troski i problemy. Plus dla autorki za brutalny realizm, plus za wartką akcję, niespodziewany finisz i wiele cennych refleksji nad życiem zwykłego, szarego człowieka. „Hotel Bankrut” to doskonała lektura na szary, jesienny wieczór.

Joanna Jurzyk