NOTATKI WŁASNE:

1. Margarete Boden (wg. niektórych źródeł była Polką i nazywała się Małgorzata Koncerzowa) - żona H. Himmlera (rozwódka, starsza o 7 lat). Nerwowa jędza o ograniczonych horyzontach. Córka właściciela ziemskiego spod Bromberga, prowadziła w Berlinie dom opieki. Poznali się na jednym z wieców i była z jego punktu widzenia ideałem aryjskiej kobiety (niebieskooka i jasnowłosa, ale brzydka). Himmlerowie żyli osobno od momentu, kiedy urodziła im się córka Gudrun (1929).

2. Hedwig Potthast (zwana Haschen)- pracowała dla gestapo, potem została sekretarką H.H, młodsza od niego o 12 lat. W 1942 urodziła mu syna, a w 1944 córkę. Po wojnie znikła wraz z dwójką dzieci bez śladu.

3. Ustawa o zapobieganiu chorobom dziedzicznym obowiązywała w Niemczech od ’33. Sterylizacja dotyczyła wszelkiej maści wariatów, nosicieli poważnych schorzeń fizycznych, z wadami biologicznymi. Ustawa z ‘35 dopuszczała aborcję ze względów medycznych, zakazywała zawierania związków małżeńskich osób z chorobami dziedzicznymi czy też zagrażającymi zdrowiu współmałżonka.
W Niemczech promieniami rentgena sterylizowano kobiety po 35 roku życia i starsze, a nawet 5 letnie dzieci, dokonywano aborcji kobiet w 6 miesiącu ciąży.

4. Projekt Boetersa zakładał sterylizację niewidomych i głuchych od urodzenia, chorych umysłowo, epileptyków, gwałcicieli, kryminalistów, a nawet rodziców dwojga dzieci z nieprawego łoża (w założeniu odnosił się on wyłącznie do klas najniższych, degeneratów, biedoty).

5. Hitlerjugend organizacja przyjmująca z otwartymi ramionami hołotę, głodnych obdartusów, młodocianych przestępców ordynarnie głupich, bezkarnych i agresywnych.

6. Filip Bouhler- niespełniony student germanistyki (zajmował się paleniem na stosach niewygodnych książek), szef kancelarii Hitlera, czołowa postać programu T4 (doświadczenia zdobyte przy tej akcji, zostały wykorzystane podczas Akcji Reinhardt). Po aresztowaniu i osadzeniu w KL Dachau wraz z żoną popełnili samobójstwo.

7. Victor Brack- zca szefa Kancelarii Hitlera, były szofer H.H, odpowiedzialny za przeprowadzenie akcji T4 oraz za plany masowej eksterminacji i sterylizacji europejskich Żydów. Sądzony w pierwszym (z 12) procesie lekarzy w Norymberdze (mimo iż nie miał wykształcenia medycznego), skazany na śmierś, powieszony w 1948.

8. Herbert Lange- komisarz policji kryminalnej KRIPO, założyciel i pierwszy komendant obozu zagłady Kulmhof (Chełmno nad Nerem). Sonderkommando Lange ponosi odpowiedzialność za śmierć co najmniej 6 tys. polskich i niemieckich pacjentów szpitali psychiatrycznych, głównie na terenie ówczesnego Kraju Warty.

9. Leonardo Conti- Naczelny Lekarz III Rzeszy, minister zdrowia, uważany za specjalistę w sprawach rasowych. Po schwytaniu przez aliantów powiesił się w celi w październiku 1945.

10. Theodor Eicke- współtwórca systemu niemieckich obozów koncentracyjnych, twórca oddziałów Totenkopf (został generałem chociaż nie ukończył szkół, H.H. zamknął go w klinice psychiatrycznej, a potem mianował komendantem w Dachau), pracował w zakładach I.G. Farben.

11. Dr Jutta Rüdiger, niemiecka psycholog, przewodnicząca kobiecej organizacji nazistowskiej „Liga Niemieckich Dziewcząt” (Bund Deutscher Mädel, BDM).

12. Siostra Pia czyli Eleonore Baur założycielka „Brunatnych Sióstr” (brunatnych pielęgniarek). Himmler powierzył jej kierowanie opieką społeczną.

13. Pomysłodawcą zabijania w komorach gazowych był amerykański lekarz wojskowy, major Delos A. Turner (podobno zainspirowały go skutki użycia gazów bojowych w czasie I wojny światowej). Pierwszy przypadek zagazowania człowieka odbył się w 1924 r. w Carson City (Nevada).

14. E- Aktion lub T-4 nazwa programu realizowanego w III Rzeszy w latach 1939–1944 polegającego na fizycznej „eliminacji życia niewartego życia”. Przyjęło się, że w latach 1939-45 w ramach różnych działań śmierć poniosło 200 tys. osób chorych i niepełnosprawnych.
* Tlenek węgla do uśmiercanie chorych dostarczała firma Jennerwein und Brenner, która kupowała go od filii IG Farben w Ludwigshafen. Nikogo nie interesowało do jakich celów był zamawiany.
* Ludzie, którzy trafili do realizacji programu eutanazji nie byli do tego w żaden sposób zmuszani, co więcej, trafiali tam dzięki osobistym staraniom. Wyjątek stanowili tak zwani palacze. Do T4 zatrudniono bezrobotnych nazistów, robotników, sanitariuszy i pielęgniarki . Istniał osobny program eutanazji dziecięcej, który rozpoczął się znacznie wcześniej.
*Za datę wstrzymania T4 uznaje się sierpień 1941 roku. Od tego czasu można mówić o tak zwanej dzikiej eutanazji polegającej na mordowaniu pacjentów w szpitalu przez głodzenie ich i podawanie trucizny (w tym wypadku sprawcami byli lekarze i pielęgniarki). W zakładach psychiatrycznych ludzi chorych uśmiercono zastrzykami z morfiny i skopolaminy.
*Mordercy zaangażowani w E-Aktion pod koniec 41 roku zostali wysłani na wschód i uczestniczyli w eksterminacji europejskich Żydów.

NOTATKI WŁASNE:

1. Margarete Boden (wg. niektórych źródeł była Polką i nazywała się Małgorzata Koncerzowa) - żona H. Himmlera (rozwódka, starsza o 7 lat). Nerwowa jędza o ograniczonych horyzontach. Córka właściciela ziemskiego spod Bromberga, prowadziła w Berlinie dom opieki. Poznali się na jednym z wieców i była z jego punktu widzenia ideałem aryjskiej kobiety...