"Rozgrywka Cienia" jest jeszcze lepsza od "Marchii Cienia", co jeśli chodzi o kontynuacje jest bardzo dobrym znakiem. Przed bohaterami stawia się jeszcze więcej przeszkód, przez co widząc, jak sobie radzą z nimi, pomimo niesprzyjających wiatrów, od razu mówimy sobie "tą postać można polubić!" Ja jeszcze bardziej polubiłam Briony i Barricka, głównych bohaterów sagi.

Jak już jesteśmy przy recenzji tego tomu, nie możemy zapomnieć o bohaterze, który jest jak najbardziej godny podziwu i - chwała ci, Williamsie, za stworzenie go, bo jego postawa może wpłynąć pozytywnie na każdego, kto ma choć trochę prawości i lojalności w duszy. Mówię oczywiście o Qarze imieniem Gyir Burzowa Latarnia. Kto czytał, ten wie, o co mi chodzi, a nie chcę spoilerować tym, co nie czytali ;) Powiem krótko: postać wymiata!

Akcja też jest bardziej dynamiczna niż w "Marchii Cienia", jakby autor nabrał rozpędu.

Wątpiłam, czy Tad napisze coś lepszego niż pierwsza część. Jakże dobrze, że się myliłam! Seria jest genialna i kropka!

"Rozgrywka Cienia" jest jeszcze lepsza od "Marchii Cienia", co jeśli chodzi o kontynuacje jest bardzo dobrym znakiem. Przed bohaterami stawia się jeszcze więcej przeszkód, przez co widząc, jak sobie radzą z nimi, pomimo niesprzyjających wiatrów, od razu mówimy sobie "tą postać można polubić!" Ja jeszcze bardziej polubiłam Briony i Barricka, głównych bohaterów sagi.

Jak już...