Bałam się sięgać po tą książkę. Nie czytając nawet opisu, zgodziłam się ją przeczytać. Na początku myślałam, że jest ona o dziecku. Tytuł „ Promyczek” kojarzył mi się z dzieckiem. Oczyma wyobraźni widziałam małego chłopca, który cały czas się śmieje i uśmiecha. Pomimo przeciwności losu. O jak bardzo się pomyliłam.
Tak naprawdę główną bohaterką książki jest Kate Sedwigck. Jest to dziewczyna petarda. Promyczek. Kobieta, która nie miała łatwego życia. Mimo to jest cały czas uśmiechnięta. Można powiedzieć o niej wiele słów, ale urzekła mnie swoim wegetarianizmem, naturą spóźnialskiej i wiecznie uśmiechniętą buzią. A także tym, że pomaga swoim przyjaciołom. Każdego dnia niesie szczęście. Żyje chwilą. I choć nie jest wierząca to dziękuje Bogu za każdy przeżyty dzień. Gdzie się pojawiała tam był spokój i dobra energia. Wiedziała jak traktować ludzi. Dzięki niej czuli się kochani i wspaniali. Potrafiła poprawić każdemu humor. Poświęcała się dla innych. Umiała znaleźć pozytywy każdej sytuacji, nawet tej z pozoru złej. Pokazała swoim przyjaciołom, że warto żyć chwilą i wyjść ze swojej bezpiecznej skorupy.
Inni bohaterowie pojawiający się w książce niosą ze sobą swoją własną historię. Można się z nimi utożsamiać, przeżyć z nimi każdą ich przygodę. Ja tak zrobiłam. Przeżyłam tą książkę całym swoim sercem i duszą. Nie sposób było mnie od niej oderwać. I choć ta powieść ma bagatela 585 stron! To nawet nie wiem, kiedy ją przeczytałam. Ta historia wciąga jak narkotyk. Uzależnia. Mogę powiedzieć otwarcie, że byłam od niej uzależniona. Pochłonęła mnie. I choć na końcu płakałam jak bóbr to mówię otwarcie, że warto było!
Ta książka uczy jak żyć w zdrowiu i chorobie.
Autorka zaczęła w książce mnóstwo wątków. W pewnym momencie bałam się, że zostaną one otwarte, a ja nie będę wiedzieć co było dalej. Jednak wywiązała się ze swojego zadania. Nie mam żadnych pytań, które mnie dręczą. Wszystko wiem. Podobało mi się też w tej książce to, że wiedziałam co, gdzie, kiedy, jak. Nie miałam żadnych wątpliwości. A dodatkowo było dużo dialogów, a nie nudnych opisów.
Pokochałam tą książkę całym sercem ! I wiem, że była to jedna z najlepszych w moim życiu.
Nadal nie mogę o niej zapomnieć. Z całego serca ją każdemu polecam.
„ Niespotykany promyk słońca, nie tylko szuka jasnych stron, ale nimi żyje...”

Bałam się sięgać po tą książkę. Nie czytając nawet opisu, zgodziłam się ją przeczytać. Na początku myślałam, że jest ona o dziecku. Tytuł „ Promyczek” kojarzył mi się z dzieckiem. Oczyma wyobraźni widziałam małego chłopca, który cały czas się śmieje i uśmiecha. Pomimo przeciwności losu. O jak bardzo się pomyliłam.
Tak naprawdę główną bohaterką książki jest Kate Sedwigck....