"Malowany welon" bardzo przypadł mi do gustu. Mimo, że podeszłam do niego z lekką rezerwą jako, że film pod tym samym tytułem ma łatkę "melodramatu", już po pierwszych rozdziałach byłam praktycznie udubrochana. Postacie są ciekawe i w trójwymiarowe: najlepszym przykładem będzie oczywiście Kitty. Jest to typ bohaterki, która zwykła mnie irytować ale w tym wypadku, nie tylko ją zrozumiałam ale nawet zaczęłam jej współczuć... Autor nie bez powodu opisał, dane jej wychowanie czyniące z niej próżną, głupiutką kobietę niezdolną do chłodnej oceny sytuacji. Dzięki temu końcowa przemiana jak i poszukiwanie duchowego spokoju wydają się czynem prawie bohaterskim. Egzotyczna sceneria jest bardziej niż odpowiednim pejzażem dla rozterek pięknej Kitty. Jest jednak scena, która wywarła na mnie największe wrażenie i bez której "Malowany welon" byłby chyba melodramatem pełną gębą. Scena "przebaczenia" daje powieści lekko gorzkawy posmak i przypomina, że w życiu często sami musimy szukać rozgrzeszenia, trzeba dotkąć dna aby wypłynąć na powierzchnię.

"Malowany welon" bardzo przypadł mi do gustu. Mimo, że podeszłam do niego z lekką rezerwą jako, że film pod tym samym tytułem ma łatkę "melodramatu", już po pierwszych rozdziałach byłam praktycznie udubrochana. Postacie są ciekawe i w trójwymiarowe: najlepszym przykładem będzie oczywiście Kitty. Jest to typ bohaterki, która zwykła mnie irytować ale w tym wypadku, nie tylko...