Niech ci\te, którzy\e zachwalają te okropne czytadła z bossem mafijnym w tle, najpierw przeczytają tego klasyka i może się nie kompromitują.

Niech ci\te, którzy\e zachwalają te okropne czytadła z bossem mafijnym w tle, najpierw przeczytają tego klasyka i może się nie kompromitują.

“...Honor ważniejszy jest od miłości, a już bezwzględnie istotniejszy niż małżeństwo i płodzenie dzieci. Honor to twarz, serce i dusza rodziny”.

Rodzina Prizzich umie dbać o honor. Nie odpuści nikomu ani jednego centa, który jej się należy, o dolarach nie wspominam, bo tam dolar powszechnie znaczy tysiąc dolarów. Więc kto chciałby ją okantować niech zrobi najpierw szybki rachunek sumienia. Prizzi muszą mieć porządek na kontach i czyste ręce. Z sejfów wydzierają więc ociekające krwią dolary, by przez dekady opłacać policję, prokuratorów i polityków, mieć zapewnioną nietykalność i znajdować się poza wszelkim podejrzeniem. A jeśli nawet coś wyniknie, zwykle sprawa jest umarzana. Datki na Kościół także są wliczone w cenę, wszak cappo di tutti cappi – ponad osiemdziesięcioletni Don Corrado - jak na prawdziwego Sycylijczyka przystało, to wielce pobożny człowiek, który poranne msze ma w stałym planie dnia i nie ma mowy o innych małżeństwach w rodzinie, jak tylko katolickich i poświęconych przez samego biskupa. Opieka najwyższej instancji to gwarancja powszechnego szacunku.

Uczucia w starciu z rodziną nie mają jednak szans. Tylko ona zapewni luksus, szacunek, wsparcie i pomoc w potrzebie. Charley Partanna, pracujący dla mafii od trzynastego roku życia, doświadczy tego na własnej skórze. Stanie przed wyborem – ukochana żona albo rodzina. Wieloletnia tresura mafijna zrobi swoje.

Richard Condon stworzył świetny obraz, przesiąknięty hipokryzją, przemocą, nienawiścią, korupcją i chorym posłuszeństwem. Jednak w porównaniu z “Ojcem chrzestnym” Mario Puzo świat gangsterów i morderców nie jest tak brutalny i ponury. Mimo wszystko jakieś wartości odnajdziemy. Przywiązanie do religii, tradycji i szacunek do przeszłości są tu mocno wyeksponowane. No i zamiłowanie do porządku w domu :)

I tylko tej Polki szkoda. Zyskała miłość, ale przegrała życie w starciu z Prizzimi. No cóż, była z zewnątrz, spoza familii, spoza układów. Nie pomogła jej ani przebiegłość, ani szybkość w mordowaniu.

Wygrzebałam na półkach tę pozycję dla przypomnienia. Z sentymentu i dla ekranizacji z 1985 roku w naprawdę świetnej obsadzie z Nicholsonem, Huston i Turner.

Uważam, że powiedzenie “stare, ale jare” w przypadku tej książki sprawdza się znakomicie. Napisana ponad czterdzieści lat temu historia nie nudzi, trzyma w napięciu przyciągając uwagę wartką akcją i wyrazistą kreacją bohaterów, a sam finał to prawdziwy majstersztyk.

Może ktoś się skusi.

“...Honor ważniejszy jest od miłości, a już bezwzględnie istotniejszy niż małżeństwo i płodzenie dzieci. Honor to twarz, serce i dusza rodziny”.

Rodzina Prizzich umie dbać o honor. Nie odpuści nikomu ani jednego centa, który jej się należy, o dolarach nie wspominam, bo tam dolar powszechnie znaczy tysiąc dolarów. Więc kto chciałby ją okantować niech zrobi najpierw szybki...

Kolega wysłał mi ostatnio listę książek jakie mogę pożyczyć i natychmiast wpadł mi w oko ten tytuł. Oczywiście już dawno oglądałem ekranizację z Nicholsonem, film bardzo mi się podobał i miałem wielkie oczekiwania. Okazało się, że zostały one przebite z dużą nawiązką i powieść okazała się wielkim i niedocenionym arcydziełem. Przeczytałem wszystkie książki Mario Puzo, "Ojca Chrzestnego" kilkukrotnie, "Honor Prizzich" stawiam na tej samej półce. Cóż to była za fabuła! Przy parze głównych bohaterów "Bonnie i Clyde" wymiękają. Niesamowicie wykreowana postać głównego bohatera, mafijnego cyngla Charleya Pantanny, to był Sycylijczyk z krwi i kości, żaden tam jednowymiarowy prostak. Wszystko w jego życiu zmieniło poznanie mającej polskie korzenie zabójczyni. Fabuła gnała do przodu, pojawiały się kolejne intrygujące smaczki, a końcówka to była prawdziwa jazda bez trzymanki. Pisarz wspiął się na absolutne wyżyny z psychologią postaci. Nie znalazłem w tej historii ani jednego błędu i niedociągnięcia, wszystko dopracowane z niezwykłą dbałością o każdy szczegół. Oczywiście postać Don Corrado nasuwała błyskawiczne skojarzenia z Vitem Corleone, ta postać była fenomenalnie zarysowana. Do tego jeszcze inni członkowie rodziny i ludzie związani z mafią, ale nie będę tu spojlować i psuć zabawę czytelnikom. Chyba jedyny powód, dla którego ta powieść nie jest absolutnym klasykiem stawianym w jednym rzędzie z "Ojcem Chrzestnym" jest niefortunne nazwisko autora. Jeśli ktoś lubi książki o mafii i nie czytał "Honoru Prizzich" niech natychmiast nadrobi zaległości. Lektura obowiązkowa!

Kolega wysłał mi ostatnio listę książek jakie mogę pożyczyć i natychmiast wpadł mi w oko ten tytuł. Oczywiście już dawno oglądałem ekranizację z Nicholsonem, film bardzo mi się podobał i miałem wielkie oczekiwania. Okazało się, że zostały one przebite z dużą nawiązką i powieść okazała się wielkim i niedocenionym arcydziełem. Przeczytałem wszystkie książki Mario Puzo,...

Kobieta płatny zabójca! I Polka! Czytałam
to jako nastolatka i tak to mnie wtedy kręciło(a nie było wtedy jeszcze głośno o nurcie girl power) dlatego potem sięgnęłam też po 'Bella Mafia'.
Film, który powstał na podstawie Honoru Prizzich- komedia/pastisz dla mnie był rozczarowaniem :/

Kobieta płatny zabójca! I Polka! Czytałam
to jako nastolatka i tak to mnie wtedy kręciło(a nie było wtedy jeszcze głośno o nurcie girl power) dlatego potem sięgnęłam też po 'Bella Mafia'.
Film, który powstał na podstawie Honoru Prizzich- komedia/pastisz dla mnie był rozczarowaniem :/

Mnie się ta książka bardzo podobała, znacznie bardziej niż "Ojciec chrzestny", bo nie jest aż tak okrutna, a bohaterom nie przytrafiają się same podłe rzeczy. Czytałam ją co najmniej kilka razy i nigdy się nią nie znudziłam. "Ojciec chrzestny" był dla mnie do przeczytania tylko raz, więcej razy nie dałabym rady wytrzymać, bo była zbyt ponura. Natomiast w "Honorze Prizzich tematyka mafii została przedstawiona w znacznie lżejszy sposób, że aż można polubić bohaterów, choć to może niezbyt dobrze świadczy o książce. :-)

Mnie się ta książka bardzo podobała, znacznie bardziej niż "Ojciec chrzestny", bo nie jest aż tak okrutna, a bohaterom nie przytrafiają się same podłe rzeczy. Czytałam ją co najmniej kilka razy i nigdy się nią nie znudziłam. "Ojciec chrzestny" był dla mnie do przeczytania tylko raz, więcej razy nie dałabym rady wytrzymać, bo była zbyt ponura. Natomiast w "Honorze Prizzich...

Ostatnio w księgarniach miało miejsce wznowienie książek mafijnych o rodzinie Corleone. Zapewne wielu z Was kojarzy, a może nawet zna bardzo dobrze te książki. Korzystając na powracającej (mam taką nadzieję) modzie na tego typu książki, chciałem Wam przedstawić inny cykl, może nie tak świetny jak jak wspomniane wcześniej książki Puzo. Rzekłbym że brakuje mu całkiem sporo do tamtej klasyki.
📚
Główny bohater powieści Charley Partanna jest specem od mokrej roboty, w dodatku synem consiliogre i zaufanym człowiekiem rodziny, oraz niedoszłym zięciem Vincenta Prizzi. Na weselu wnuczki Don Corrada Prizzi zakochuje się od pierwszego wejrzenia w pięknej Irene, która jak się okazuje jest płatnym zabójcą, która postanowiła okraść rodzinę Prizzich. Jak sobie poradzi z tym Charley, który jest szykowany na szefa całej rodziny Prizzich i czy w ogóle wyjdzie z tego cało to już musicie sobie sami przeczytać lub też posłuchać, tak jak to było w moim przypadku.
📚
Audiobooka słuchało się bardzo przyjemnie, jednak powieść tą nie można za bardzo porównywać do "Ojca chrzestnego" bo po prostu wypadnie wtedy sł abo. Słuchając tej książki odniosłem wrażenie że mafia sycylijska w USA to banda kretynów, którzy nie robią nic, tylko jedzą makaron, w kółko gadają o honorze. Jak już jesteśmy przy jedzeniu to zastanawiam się czy przypadkiem autor nie był kiedyś kucharzem, bo ilość dań i ich nazw które padają w książce robi spore wrażenie. oczywiście u Włochów wątek kulinarny musi być, bo który Włoch nie lubi zjeść.

Oprócz głównego bohatera który został nieźle pokazani, inni bohaterowie wypadają słabo. Niektóre sceny trudno sobie wyobrazić w życiu. Bo czy ktoś potrafi sobie wyobrazić gangstera ogarniętego manią czystości i szorującego podłogi? Ja nie.

Wiem, że są kolejne książki opisujące rodzinę Prizzich i pewnie jak wpadną w moje ręce to przeczytam je z czystej ciekawości (choć wolałbym posłuchać). Tak sobie miła i przyjemna lektura na zimowe wieczory.Warto zaznaczyć, że książka ta doczekała się ekranizacji gdzie główną rolę zagrał Jack Nicholson.

Ostatnio w księgarniach miało miejsce wznowienie książek mafijnych o rodzinie Corleone. Zapewne wielu z Was kojarzy, a może nawet zna bardzo dobrze te książki. Korzystając na powracającej (mam taką nadzieję) modzie na tego typu książki, chciałem Wam przedstawić inny cykl, może nie tak świetny jak jak wspomniane wcześniej książki Puzo. Rzekłbym że brakuje mu całkiem sporo do...

Najpierw obejrzałem film... świetny film z Jackiem Nicholsonem, Kathleen Turner i Angelicą Houston. Dopiero potem trafiłem na książkę, na podstawie której go nakręcono. I... zachwytu nie było, ale zawodu też nie. Jak już parę osób tutaj to napisało, literacko nie jest to na poziomie Ojca Chrzestnego. Rodzina Prizzich trochę mniej mnie uwiodła niż Rodzina Corleone. Niemniej jest to bardzo sprawnie i zgodnie z zasadami gatunku napisana powieść o mafii. O tym, że tak naprawdę to Rodzina jest najważniejsza i że w tym silnie schierarchizowanym świecie lojalność okaże się silniejsza, niż namiętność... A ostateczny wybór i decyzję głównego bohatera, wiele lat wcześniej świetnie i proroczo spuentował Oscar Wilde mówiąc, że "lepiej jest mieć stały dochód, niż być czarującym..."

Najpierw obejrzałem film... świetny film z Jackiem Nicholsonem, Kathleen Turner i Angelicą Houston. Dopiero potem trafiłem na książkę, na podstawie której go nakręcono. I... zachwytu nie było, ale zawodu też nie. Jak już parę osób tutaj to napisało, literacko nie jest to na poziomie Ojca Chrzestnego. Rodzina Prizzich trochę mniej mnie uwiodła niż Rodzina Corleone. Niemniej...

Mario Puzo to, to nie jest. Szału nie robi, dupy nie urywa.
Ale, ale- jak na ten sam gatunek to jest zupełnie inna. A nawet odnajduję tam trochę wiecej wartości niż w co niektórych ksiązkach Puzo.
No i ta femme fatale- kobieta głownym bohaterem gangsterskiej książki. i to na dodatek Polka!
Gdyby nie zakończenie, to mogłabym nią skrycie zostać :)

Mario Puzo to, to nie jest. Szału nie robi, dupy nie urywa.
Ale, ale- jak na ten sam gatunek to jest zupełnie inna. A nawet odnajduję tam trochę wiecej wartości niż w co niektórych ksiązkach Puzo.
No i ta femme fatale- kobieta głownym bohaterem gangsterskiej książki. i to na dodatek Polka!
Gdyby nie zakończenie, to mogłabym nią skrycie zostać :)

Dla koneserów gatunku.

Dla koneserów gatunku.

Może ja jestem zepsuta przez "Ojca Chrzestnego", ale "Honor Prizzich" jest nudny. Sama historia bardzo dobra, ale niespecjalnie opisana. No jak mówię, Mario Puzo to Mario Puzo. Męczyłam się strasznie, ale miałam tę zachętę , że nie widziałam jakimś cudem filmu z Nicholsonem i Huston i nie wiedziałam, kto w końcu kogo i jak. Teraz nareszcie mogę go obejrzeć z czystym sumieniem. Książka może się podobać, wiec ani nie polecam, ani nie odradzam.

Może ja jestem zepsuta przez "Ojca Chrzestnego", ale "Honor Prizzich" jest nudny. Sama historia bardzo dobra, ale niespecjalnie opisana. No jak mówię, Mario Puzo to Mario Puzo. Męczyłam się strasznie, ale miałam tę zachętę , że nie widziałam jakimś cudem filmu z Nicholsonem i Huston i nie wiedziałam, kto w końcu kogo i jak. Teraz nareszcie mogę go obejrzeć z czystym...