Miałem już nadzieję, iż trafiłem wreszcie na autora posiadającego wszystkie atuty, by stworzyć dobrą powieść historyczno-kryminalną. J. Kastner dysponuje sporą wiedza o miejscu i czasie, w których osadził swoją opowieść (XVII-wieczny Amsterdam, środowisko ówczesnych malarzy, osoba i twórczość Rembrandta). Wykazuje się talentem literackim, przedstawia miasto i jego mieszkańców zarówno od jasnej (bogata społeczność mieszczańska, wybitne dzieła sztuki, luksusowe domy publiczne) jak i ciemnej strony (nędza ubogich dzielnic, przestępczość, okropności więzień),możemy poczuć się, jakbyśmy odwiedzili obydwie części metropolii. Potrafi wykreować żywe, spójne postacie bohaterów (przede wszystkim samego Rembrandta – geniusza palety, ale i zdziwaczałego choleryka, chętnie zaglądającego do dzbana z winem),w odpowiednim stopniu stylizuje język dialogów. Sama intryga kryminalno-sensacyjna (seria tajemniczych zabójstw dokonywanych przez sprawców nagle i jak gdyby bez powodu) zapowiada się frapująco, prowadzona jest do pewnego momentu zręcznie, sięga coraz to wyżej postawionych osobistości. Niestety, rozwiązanie wypada wprawdzie bombastycznie, ale niespecjalnie przekonująco ani też niezbyt logicznie. Autor czyni aluzje do działania sił nadprzyrodzonych, bez potrzeby miesza też do fabuły wątki wyznaniowe i to w sposób raczej tendencyjny. Z tego powodu, mało udanego finału intrygi sensacyjnej, daję ostatecznie ósemkę.

Miałem już nadzieję, iż trafiłem wreszcie na autora posiadającego wszystkie atuty, by stworzyć dobrą powieść historyczno-kryminalną. J. Kastner dysponuje sporą wiedza o miejscu i czasie, w których osadził swoją opowieść (XVII-wieczny Amsterdam, środowisko ówczesnych malarzy, osoba i twórczość Rembrandta). Wykazuje się talentem literackim, przedstawia miasto i jego...

Powieść w konwencji książek Dana Browna. Może ma trochę wolniejsze tempo akcji i znacznie mniej nieprawdopodobnych wydarzeń, ale na pewno nie czyni to jej gorszą. "Zabójczy błękit" posiada walor, którego u Browna nie znajduję. Jest nim obrazowy język, dzięki któremu czytelnik obdarzony wyobraźnią może doskonale poczuć klimat siedemnastowiecznego Amsterdamu, poczuć smród wąskich i brudnych uliczek, zobaczyć fale uderzające o kadłuby statków i zadrżeć pod wpływem wichury.

Powieść w konwencji książek Dana Browna. Może ma trochę wolniejsze tempo akcji i znacznie mniej nieprawdopodobnych wydarzeń, ale na pewno nie czyni to jej gorszą. "Zabójczy błękit" posiada walor, którego u Browna nie znajduję. Jest nim obrazowy język, dzięki któremu czytelnik obdarzony wyobraźnią może doskonale poczuć klimat siedemnastowiecznego Amsterdamu, poczuć smród...

To jedna z tych książek, którą odkładasz na półkę, a potem o niej myślisz.. i czytasz, czytasz do ostatniego słowa.

To jedna z tych książek, którą odkładasz na półkę, a potem o niej myślisz.. i czytasz, czytasz do ostatniego słowa.

Książkę znalazłam na straganie taniej książki podczas urlopu nad morzem. Nie jest to wybitna pozycja, raczej do przeczytania jednorazowo, ale czyta się doskonale! Świetnie pokazany klimat Amsterdamu, tajemnica od razu wciąga. Co ciekawe, wszelkie nazwiska się zgadzają (sprawdziłam to później w Internecie). Polecam każdemu fanowi kryminałów jako wakacyjną lekturę.

Książkę znalazłam na straganie taniej książki podczas urlopu nad morzem. Nie jest to wybitna pozycja, raczej do przeczytania jednorazowo, ale czyta się doskonale! Świetnie pokazany klimat Amsterdamu, tajemnica od razu wciąga. Co ciekawe, wszelkie nazwiska się zgadzają (sprawdziłam to później w Internecie). Polecam każdemu fanowi kryminałów jako wakacyjną lekturę.

Tak są takie książki,które omijamy szerokim łukiem.Które,nie były promowane w mediach.
Szkoda,bo czasem warto je czytać.Ta książka,pokazuję nam świat,dawnej Holandii.
Zabójstwa,czy miały coś wspólnego z obrazami ?
Czy winny był Rembrandt.Doskonale,napisany thriller retro,z mnóstwem postaci.
Która,każda jest ważna i coś wnosi do opowieści.
Warto przeczytać .

Tak są takie książki,które omijamy szerokim łukiem.Które,nie były promowane w mediach.
Szkoda,bo czasem warto je czytać.Ta książka,pokazuję nam świat,dawnej Holandii.
Zabójstwa,czy miały coś wspólnego z obrazami ?
Czy winny był Rembrandt.Doskonale,napisany thriller retro,z mnóstwem postaci.
Która,każda jest ważna i coś wnosi do opowieści.
Warto przeczytać .

Książkę znalazłam przypadkiem, kosztowała jedynie 3 złote, a w dodatku zaciekawiła mnie jej tematyka. Bardzo lubię zarówno kryminały jak i sztukę baroku. „Zabójczy błękit" nie zainteresował mnie szczególnie, akcja była nudna i przebiegała bardzo powoli. Historia tajemniczego błękitu praktycznie wcale mnie nie pochłonęła, ciężko mi jednoznacznie określić dlaczego tak było, ale przypuszczam, że to wina specyficznego stylu pisania autora. Jednym z nielicznych plusów tej książki jest dosyć ciekawy opis XVII-wiecznego Amsterdamu. Przyznam, że czasami ta nudna akcja była interesująca, jednak nie trwało to długo. Podsumowując, uważam „Zabójczy błękit” za przeciętną książkę, o której zdążyłam już zapomnieć.

Książkę znalazłam przypadkiem, kosztowała jedynie 3 złote, a w dodatku zaciekawiła mnie jej tematyka. Bardzo lubię zarówno kryminały jak i sztukę baroku. „Zabójczy błękit" nie zainteresował mnie szczególnie, akcja była nudna i przebiegała bardzo powoli. Historia tajemniczego błękitu praktycznie wcale mnie nie pochłonęła, ciężko mi jednoznacznie określić dlaczego tak było,...

Zawsze czuję mięte do książek historycznych, więc i ten kryminał, gdzie akcja toczy się w Amsterdamie w XVII wieku musiał mnie zaintrygować. Historia jest napisana na podstawie zapisków strażnika więziennego Suythofa,a ale myślę, że autor bardzo luźno potraktował ten pamiętnik, chociaż ludzie wtedy byli "bogobojni" i w różne bzdury wierzyli.
Cała opowieść kryminalno-sensacyjna dość zgrabna, ale i trochę zagmatwana, a właściwie za dużo (jak na mnie realistę) było tam o złych mocach i opętaniu. Dla mnie "szarą eminencją" tej powieści nie jest jednak bardzo szlachetny główny bohater (poświecił swoją pracę dla ratowania honoru przyjaciela),lecz tamtejszy komisarz policji, dzięki któremu nasz główny bohater wielokrotnie "ratuje skórę", a swoista współpraca tych dwojga doprowadza w końcu do rozwiązania zagadkowych zdarzeń - jakich nie brakuje w tej powieści. Jeśli dodamy do tego opisy Amsterdamu, obyczajów tam panujących, słynnych malarzy holenderskich na czele z Rembrandtem, to naprawdę robi frapująca książeczka.

Zawsze czuję mięte do książek historycznych, więc i ten kryminał, gdzie akcja toczy się w Amsterdamie w XVII wieku musiał mnie zaintrygować. Historia jest napisana na podstawie zapisków strażnika więziennego Suythofa,a ale myślę, że autor bardzo luźno potraktował ten pamiętnik, chociaż ludzie wtedy byli "bogobojni" i w różne bzdury wierzyli.
Cała opowieść...

Nigdy nie sądziła, że książka utrzymana w takim klimacie mnie tak zaintryguje. Od początku do końca czytała się wspaniale.

Nigdy nie sądziła, że książka utrzymana w takim klimacie mnie tak zaintryguje. Od początku do końca czytała się wspaniale.

Zatrzymałam się przy tej książce, ponieważ zainteresowała mnie wzmianka na okładce o Amsterdamie z XVII wieku. Kupiłam ją, bo okazało się, że całe stoisko ma 70-procentową obniżkę na książki ;) Przez kilka pierwszych rozdziałów drażnił mnie język, który - lekko stylizowany - wydawał mi się sztuczny. Historia jednak wciągnęła mnie w końcu na tyle mocno, że język przestał być przeszkodą, tym bardziej, że autor wyposażył narratora w autoironię. Nie jest to dzieło wybitne, ale dla lubiących kryminały jest ciekawą odmianą.

Zatrzymałam się przy tej książce, ponieważ zainteresowała mnie wzmianka na okładce o Amsterdamie z XVII wieku. Kupiłam ją, bo okazało się, że całe stoisko ma 70-procentową obniżkę na książki ;) Przez kilka pierwszych rozdziałów drażnił mnie język, który - lekko stylizowany - wydawał mi się sztuczny. Historia jednak wciągnęła mnie w końcu na tyle mocno, że język przestał być...

Ciekawa historia, ale dłuuugo mi się czytało.

Ciekawa historia, ale dłuuugo mi się czytało.