Czytanie tej książki według mnie, ma sens tylko wtedy jak najpierw przeczyta się "Beksińscy. Portret podwójny" Magdaleny Grzebałkowskiej. Dzięki takiej kolejności czytania lepiej rozumie się pamiętniki.
Czytanie tylko tej pozycji kreuje wypaczony (bardzo okrojony) obraz Beksińskiego.
Książka ta, składa się z dwóch części. Najpierw dwóch panów wypowiada się o Beksińskim i jego życiu w bardzo skrótowy sposób i po łebkach. Dużo mówią o technikach malarskich Beksińskiego. Jak dla mnie ta część mogłaby nie istnieć. Prawdziwemu fanowi nic nie wnosi, bo Grzebałkowska doskonale opisała życie obu Beksińskich.
Druga część to pamiętniki Beksińskiego pisane od 1993 roku do dnia śmierci. W przedmowie nie wyjaśniono dlaczego między poszczególnymi wpisami jest czasami kila tygodni lub miesięcy przeskoku, a z kolejnych wpisów można się zorientować, że coś się w tym czasie działo. Pamiętniki dobrze się czyta, ale trzeba rozumieć specyficzny sposób bycia i podejścia do świata samego Beksińskiego.

Miłośnikom Beksińskiego polecam książkę "Bex@: korespondencja mailowa ze Zdzisławem Beksińskim" Liliany Śnieg-Czaplewskiej. Tu to dopiero widać jak wszechstronnym był człowiekiem.

Czytanie tej książki według mnie, ma sens tylko wtedy jak najpierw przeczyta się "Beksińscy. Portret podwójny" Magdaleny Grzebałkowskiej. Dzięki takiej kolejności czytania lepiej rozumie się pamiętniki.
Czytanie tylko tej pozycji kreuje wypaczony (bardzo okrojony) obraz Beksińskiego.
Książka ta, składa się z dwóch części. Najpierw dwóch panów wypowiada się o Beksińskim i...