Czasami każdy z nas ma dość. Nie ma ochoty wstać łóżka, iść do szkoły, na uczelnie czy do pracy. Nie cieszy słoneczna pogoda, zapach ulubionej potrawy przyprawia o mdłości, a obecność innych ludzi jest prawdziwą udręką. Nawet dorośli mają czasem takie dni, a co dopiero nastolatki? Craig ma piętnaście lat. Wychowuje się w kochającej rodzinie, chce się dostać do Liceum Kadr Kierowniczych, dlatego ostro przygotowuje się do egzaminu wstępnego. Jego najlepszy przyjaciel Aaron chodzi z Nią, dziewczyną, w której Craig jest zakochany po uszy. W pewnym momencie Craiga przerasta życie. Kulminacją całego przygnębienia, wszystkich problemów i całej tej sytuacji jest próba samobójcza, która nie dochodzi do skutku. W taki właśnie sposób chłopak trafia na oddział psychiatryczny. I to właśnie tam zaczyna się jego nowe życie.

Tematyka jaką podejmuje Vizzini w swojej książce z pewnością nie należy do łatwych - depresja, próba samobójcza, szpital psychiatryczny. Autor podaje jednak czytelnikowi prostą historię, napisaną przyjemnym językiem i w ładnym stylu. Dzięki temu, mimo że tematyka jest ciężka książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie.

W książce jest wiele barwnych bohaterów - nie tylko główny, Craig, ale też , Noelle, Bobby, Muktada, Solomon Humble czy Johhny. Wszyscy są pacjentami oddziału psychiatrycznego i każde z nich ma swoją bolesną historię. Są świetnie wykreowani, naprawdę dużo możemy się o nich dowiedzieć, mimo, że część z nich występuje jedynie epizodycznie.

Całą historię opowiada Craig - wspomina o początkach choroby, jej przebiegu, jego problemach w nowej szkole, nieszczęśliwym zakochaniu, specyficznej przyjaźni z Aaronem. W powieści obecny jest delikatny wątek miłosny, bardzo nienachalny i subtelny. Craig opowiada o tym, jak znalazł przyjaźń i miłość w najmniej spodziewanym miejscu - w szpitalu, na oddziale psychiatrycznym. Jego pobyt tam nie jest długi, ale wiele wnosi do życia nastolatka. Pozwala mu odnaleźć to, co kiedyś zgubił, odkryć nowego siebie i przejść ogromną przemianę, która zmieni jego życie na lepsze.

Całkiem zabawna historia jest powieścią skierowaną głównie do nastolatków. Podejmuje trudną tematykę, ale jakże często obecną w naszym otoczeniu - depresja, samobójstwo, załamanie psychiczne. Pomimo ciężaru, jaki niesie za sobą taka tematyka książka jest lekka, czyta się ją w zaskakująco szybkim tempie. Nie nudzi, nie przytłacza, rozpala iskierkę nadziei. Bywa smutna, ale też zabawna, nie tylko bawi, ale też uczy, uwrażliwia na problemy nastolatków, z którymi borykają się na co dzień. Historia Craiga pokazuje, że czasem trzeba znaleźć się na dnie, by móc spojrzeć na swoje życie z innej perspektywy, nauczyć się żyć od nowa, doceniać każdą chwile i cieszyć się z małych, błahych rzeczy. Książka może mnie nie zachwyciła, ale miło spędziłam z nią czas. Polecam wszystkim, którzy lubię lekkie historie z mądrym przesłaniem.

Czasami każdy z nas ma dość. Nie ma ochoty wstać łóżka, iść do szkoły, na uczelnie czy do pracy. Nie cieszy słoneczna pogoda, zapach ulubionej potrawy przyprawia o mdłości, a obecność innych ludzi jest prawdziwą udręką. Nawet dorośli mają czasem takie dni, a co dopiero nastolatki? Craig ma piętnaście lat. Wychowuje się w kochającej rodzinie, chce się dostać do Liceum Kadr...