Żeromskiemu mówię: nie!

"Przedwiośnie" miało szansę być dobrą powieścią polityczną, gdyby:
a) autor nie umieścił w niej jej głównego bohatera(ponownie, tą samą propozycję wysunęłam przy "Ludziach bezdomnych")
b) darował sobie paplaninę ojca głównego bohatera o szklanych domach(tak, ogarnęłam po co ta gadka, ale więcej złego niż dobrego wywołała(główne zło polega na tym, że musiałam to czytać))
c) darował sobie próbę opisywania kobiet i jakichkolwiek wątków miłosnych, bo tak żałosnych postaci i romansu od dawna nie spotkałam(już Zosia miała więcej charakteru od tych trzech razem wziętych(nawet dodając te z "Ludzi bezdomnych"). Dochodzę do wniosku, że facet próbował zrozumieć kobiety(jak wielu przed nim i po nim), ale poszedł w bardzo złym kierunku i spłaszczył je do granic możliwości.

Wyciąć to wszystko i byłoby całkiem dobrze. Początek powieści, czyli przedstawienie rodziców Cezarego, rewolucji w Baku i początki państwa polskiego złożyłyby się w coś godnego uwagi.
A tak mamy młokosa, którego nie tylko nie da się lubić, ale wręcz chciałoby się zatłuc za głupotę i durne przeświadczenie o głupocie wszystkich innych. Smarkacz uważa, że ma we wszystkim słuszność, nie mając jednocześnie żadnych absolutnie określonych poglądów i huśtając się jak szmatka na wietrze. Ciska się, rzuca na ślepo, chce działać, ale właściwie nie ma pomysłu jak(identycznie jak Judym).

Dochodzę do wniosku, że Żeromski kompletnie nie potrafi tworzyć postaci. Te, które do mnie przemawiały, były ograniczone w historii do absolutnego minimum. Za to, te których lubić po prostu nie mogłam(znieść nie byłam w stanie) rozpanoszyły się w powieści zupełnie bez potrzeby.

Teraz przyjdzie czas na omawiane tego "dzieła" na lekcjach polskiego...
To smutne, biorąc pod uwagę jak wiele jest naprawdę świetnych powieści polskich.

PS: Jestem również po lekturze opracowania, przymontowanego do mojego wydania książki. I zastanawia mnie etyka wynikająca z ich pisania. Otóż w przedziałce o charakterystyce postaci zostało napisane: "Śledząc spotkania(...), zapłonęła zazdrością i nie wahała się otruć rywalkę. Okazała przy tym niebywały spryt, ponieważ niczego jej nie udowodniono." - bardzo mnie ten fragment fascynuje, ponieważ nigdzie w powieści nie zostało powiedziane wprost: ona zabiła. Z treści wynika raczej, że sprawa nie była wyjaśniona. Równie dobrze bohaterka mogła otruć się sama lub zatruć przez przypadek. Czy opracowanie może interpretować wprost coś, co nie jest pewne???

Żeromskiemu mówię: nie!

"Przedwiośnie" miało szansę być dobrą powieścią polityczną, gdyby:
a) autor nie umieścił w niej jej głównego bohatera(ponownie, tą samą propozycję wysunęłam przy "Ludziach bezdomnych")
b) darował sobie paplaninę ojca głównego bohatera o szklanych domach(tak, ogarnęłam po co ta gadka, ale więcej złego niż dobrego wywołała(główne zło polega na tym, że...