Ostatnio odświeżyłam pozycję, tym razem w formie audiobooka z Audioteki z głosem Piotra Adamczyka. I muszę przyznać, że lektura zyskała na uroku. Czasem warto wracać do klasyki po latach.

Ostatnio odświeżyłam pozycję, tym razem w formie audiobooka z Audioteki z głosem Piotra Adamczyka. I muszę przyznać, że lektura zyskała na uroku. Czasem warto wracać do klasyki po latach.

W porządku lektura. Ma bardzo dobre literacko fragmenty jak zachwyty Cezarego nad komunizmem " Podziwiał i uwielbiał niezrównane zjawisko przewrotu, ukazujące się oczom ludzkim w czynie najpotężniejszym od zarania świata a wysnutym z logicznych przesłanek genialnego geometry, który inaczej niż wszyscy dotychczas, niż najpotężniejsi z tyranów, podzielił i pomierzył okrąg ziemski swym systemem triangulacji na niewidziane." albo bal i opisane ohydne ciotki, albo rzeki krwi albo spotkanie Cezarego z ojcem albo o policjancie, po prostu to jest dobrze napisane. Fabuła podtrzymuje zainteresowanie czytelnika. Pokazane drogi rozwoju Polski po odzyskaniu niepodległości. Zaskoczył fragment o żydokomunie xD. Warto znać tę książkę. "Gdzież są twoje szklane domy? - rozmyślał brnąc dalej"

W porządku lektura. Ma bardzo dobre literacko fragmenty jak zachwyty Cezarego nad komunizmem " Podziwiał i uwielbiał niezrównane zjawisko przewrotu, ukazujące się oczom ludzkim w czynie najpotężniejszym od zarania świata a wysnutym z logicznych przesłanek genialnego geometry, który inaczej niż wszyscy dotychczas, niż najpotężniejsi z tyranów, podzielił i pomierzył okrąg...

Sięgnąłem po tę powieść ze względu na fakt, że Jacek Bartosiak często się do niej odwołuje w wywiadach. Każda z trzech części książki ma swój urok, ale mnie najbardziej spodobała się Nawłoć i przygody ziemiańskie.

Rozedrganie emocjonalne, akceptacja siebie, poznawanie własnej zmysłowości, grzechu, natarczywego pożądania zakazanego owocu. Sam fakt walki z tym, co przyjemne i związane z klasą społeczną, którą się nienawidzi i którą się gardzi. Z drugiej strony, dyskusje o muzyce, granie na cztery ręce, przyglądanie się sobie we fraku.

"Jakimiż to słowy wyrazić cię, szczęście zdrowej młodości, gdy się diabelnie tęgimi końmi jedzie na bal ziemiański w Polsce."

Piękny opis młodości i starości na balu (ciotki mające marzenie, żeby chociaż jeszcze ostatni raz ktoś spojrzał na nie pożądliwie). Zakazany taniec Czaruśka i Karusi. Narastające napięcie między Czarusiem, Laurą, Karusią i Wandą. Nocne schadzki.

“Czarusiu! Czarusieńku! Czarnoksiężniczku mój! Jesteś dziś piękny. Jesteś przepiękny. Włosy masz wytwornie ufryzowane. Jesteś zgrabny. Jesteś najzgrabniejszy ze wszystkich. Jesteś mocny, silny, wysmukły. Jesteś przesubtelny. Pachniesz! Ślicznie ci w tym fraku. Całuję twoje kręcone włosy. Całuję twoje oczy. Całuję twoje usta. Kocham cię, Czarusiu! Kocham cię całego, miękiego, sprężystego, mocnego, wysmukłego! Kocham cię do szaleństwa! Kocham cię na śmierć, śliczny Czarusiu!”

Cezary Baryka to wulkan energii, najlepszy mechanizm, który posuwa się do przodu jak lokomotywa, tylko nie zna kierunku (i zwrotu). Miota się, jeździ bez celu, bez spoczynku. Nie ma żadnego ideału na dłużej.

“My tutaj byliśmy i jesteśmy na tym punkcie ułomni. Jesteśmy urodzeni z defektem polskości”
Ta książka ma moc, jest hipnotyzująca. Jest wciąż aktualna. Czy zmiany ustrojowe w 1990 roku były za szybkie czy za wolne? Czy tych 1,5 mln rolników (znacznie więcej niż w innych krajach Europy) to efekt zbyt powolnych reform w duchu Szymona Gajowca?

“W konkursie literackim na temat słonia Anglik przedstawił pracę: „Moje doświadczenia w polowaniu na słonie w Afryce Południowej”, Francuz napisał esej na temat: „Seksualne i erotyczne życie słoni”, a tytuł opowiadania Polaka – „Słoń a Polska Niezależność Narodowa””

PS. Wiecie, że powstała książka, w której Cezary powraca jako zombie o tytule "Przedwiośnie Żywych Trupów"? Ma ocenę 2,9 na lubimyczytać, niższą nawet niż "Gloria Victis"
PS 2. Nie wiedziałem, że kiedyś pomagano starszym ludziom umrzeć, wystawiając ich na mróz.

Sięgnąłem po tę powieść ze względu na fakt, że Jacek Bartosiak często się do niej odwołuje w wywiadach. Każda z trzech części książki ma swój urok, ale mnie najbardziej spodobała się Nawłoć i przygody ziemiańskie.

Rozedrganie emocjonalne, akceptacja siebie, poznawanie własnej zmysłowości, grzechu, natarczywego pożądania zakazanego owocu. Sam fakt walki z tym, co przyjemne...

W ramach majowego wyzwania Lubimy Czytać 2023 sięgnęłam ponownie po ulubioną lekturę z czasów szkolnych. Książka łączy w sobie powieść historyczną (Szklane domy),romans (Nawłoć) oraz polityczno-społeczną (Wiatr od wschodu). Trzecia część porusza wizje przyszłości i programy gospodarczo-polityczne dla świeżo odzyskanej Polski. I to sprawia, że powieść jest dosyć aktualna (zadaje pytanie co czeka Polskę w przyszłości). Warto było ponownie wrócić do tej książki i odkryć ją na nowo.

W ramach majowego wyzwania Lubimy Czytać 2023 sięgnęłam ponownie po ulubioną lekturę z czasów szkolnych. Książka łączy w sobie powieść historyczną (Szklane domy),romans (Nawłoć) oraz polityczno-społeczną (Wiatr od wschodu). Trzecia część porusza wizje przyszłości i programy gospodarczo-polityczne dla świeżo odzyskanej Polski. I to sprawia, że powieść jest dosyć aktualna...

,,Przedwiośnie" autorstwa Stefana Żeromskiego jest niesamowicie nudną i przeciągającą się lekturą szkolną.
Cezary Baryka jest niesamowicie irytujący, jego dylematy i dialogi są zwyczajnie głupie, a romanse tak naiwne i bezsensowne, tylko momenty z Karoliną miały jakiś większy sens ale szybko się zakończył dzięki osobom trzecim. Jak dla mnie jedyne co ratuję całą historie to początek i pokazanie dobrego i przyjemnego życia w Baku.

,,Przedwiośnie" autorstwa Stefana Żeromskiego jest niesamowicie nudną i przeciągającą się lekturą szkolną.
Cezary Baryka jest niesamowicie irytujący, jego dylematy i dialogi są zwyczajnie głupie, a romanse tak naiwne i bezsensowne, tylko momenty z Karoliną miały jakiś większy sens ale szybko się zakończył dzięki osobom trzecim. Jak dla mnie jedyne co ratuję całą historie...

Powieść słaba, żle napisana. Cała sfera romansu Cezarego z kobietami naiwna, a wręcz śmieszna. Ostatnie spotkanie Cezarego z Laurą dość komiczne i żenujące i nic nie wprowadza do powieści. Wyczuwa się styl Balzacowski a minęło już prawie 74 lata od jego śmierci do roku napisania Przedwiośnia. Chyba tylko dlatego jeszcze ta powieść funkcjonuje w szkolnych lekturach, że porusza sprawy komunizmu i zwycięskiej wojny 1920 roku. Walorów artystycznych nie mogłem się doszukać żadnych, a i fabuła kiepska.

Powieść słaba, żle napisana. Cała sfera romansu Cezarego z kobietami naiwna, a wręcz śmieszna. Ostatnie spotkanie Cezarego z Laurą dość komiczne i żenujące i nic nie wprowadza do powieści. Wyczuwa się styl Balzacowski a minęło już prawie 74 lata od jego śmierci do roku napisania Przedwiośnia. Chyba tylko dlatego jeszcze ta powieść funkcjonuje w szkolnych lekturach, że...

Jedna z łatwiejszych i przyjemniejszych lektur szkolnych.

Jedna z łatwiejszych i przyjemniejszych lektur szkolnych.

Przedwiośnie było lekturą przyjemną i edukującą jednocześnie. Początek, o egzotycznym w życiu w Baku pochłonęłam niesamowicie szybko. Żeromski definitywnie czerpał inspiracje z Pana Tadeusza pisząc o życiu w Nawłoci. Doceniam konteksty historyczne i ukazanie ideologii komunistycznej z rożnej perspektywy. Sytuacja polski tez była dobrze nakreślona wraz z monologiem pana Gajowca. Miałam wrażenie, iż początek książki dorówna końcowi, niestety kunszt ten nie został do końca utrzymany. Cezary był irytującym bohaterem, ale mam wrażenie ze większość głównych bohaterów polskich lektur szkolnych taka jest wiec przebrnęłam przez jego „rozpacze” i irracjonalne zachowania w porządku.

Przedwiośnie było lekturą przyjemną i edukującą jednocześnie. Początek, o egzotycznym w życiu w Baku pochłonęłam niesamowicie szybko. Żeromski definitywnie czerpał inspiracje z Pana Tadeusza pisząc o życiu w Nawłoci. Doceniam konteksty historyczne i ukazanie ideologii komunistycznej z rożnej perspektywy. Sytuacja polski tez była dobrze nakreślona wraz z monologiem pana...

Świetna.

Świetna.

Jak na razie w rankingu powieści autorstwa Żeromskiego ta jest numerem 1. Mimo to książka pozostawiła mieszane odczucia po przeczytaniu. Z jednej strony przedstawienie Nawłoci i jej mieszkańców było bardzo dobrze przez Żeromskiego dokonane, natomiast zdawkowość opisu życia Cezarego po powrocie do Warszawy i rewolucji w Baku doprowadza mnie do zapomnienia istotnych elementów akcji, obraz Cezarego w mojej głowie jest niepełny. W jego pokoleniu można znaleźć autorów, którzy z pietyzmem będą podchodzić do elementów, które choć może nieciekawe w porównaniu do opisu imprez nawłockich, kształtują psychikę bohatera. Mimo wszystko, jak na lekturę szkolną, to dobra pozycja.

Jak na razie w rankingu powieści autorstwa Żeromskiego ta jest numerem 1. Mimo to książka pozostawiła mieszane odczucia po przeczytaniu. Z jednej strony przedstawienie Nawłoci i jej mieszkańców było bardzo dobrze przez Żeromskiego dokonane, natomiast zdawkowość opisu życia Cezarego po powrocie do Warszawy i rewolucji w Baku doprowadza mnie do zapomnienia istotnych elementów...