Książka to podręcznik opisujący metodykę pracy w podejściu ISTDP. Jeżeli chodzi o plusy jej lektury określiłabym je następująco:
- można się zapoznać z samą metodą, jej technikami, podstawami na których ta metoda jest oparta, czyli poszerzyć zakres wiedzy o podejściach w psychoterapii,
- zwraca uwagę na wartość emocji i reakcji somatycznych w procesie psychoterapii, nie tylko na wartości wglądu intelektualnego, co jest wartościowe, choć nie nowe i nie jest odkryciem twórców ISTDP.
Zaskoczeniem budzącym wątpliwości było natomiast zastosowanie na początku psychoterapii techniki mającej wywołać u pacjenta kryzys wewnątrzpsychiczny:
"Intensywne koncentrowanie się na mechanizmach obronnych i wywieranie nacisku na pacjenta, aby je porzucił, wywołuje w nim silne, mieszane uczucia w stosunku do terapeuty i powoduje kryzys wewnątrzpsychiczny. Psychoterapeuta wywiera nacisk tak długo, aż odczyta sygnał wysłany przez nieświadomość. (...) Terapeuta rzuca pacjentowi wyzwanie, aby ten otwarcie i szczerze opowiedział o prawdziwej naturze swoich uczuć i impulsów" - a co jeśli pacjent jest po doświadczeniu traumy, o której jeszcze nie powiedział lub której nie jest świadomy jak bywa w przypadku CPTSD? Istnieje duże ryzyko, że nacisk przeżyje jak atak a to prosta droga do retraumatyzacji. Co więcej, w tej książce notorycznie przywołuje się temat pracy z traumami, co kłóci się z kwalifikacją pacjenta do tego typu terapii, gdzie uwzględniono kruche ego pacjenta jako przeciwwskazanie. Osobiście nie miałabym odwagi zastosować takiej techniki na dzień dobry, a nawet na dalszym etapie z pacjentem z CPTSD i PTSD.
Zastanawia też język jakim jest napisana ta książka - "wywrzeć nacisk", "przebić się", "zaatakować". Relacja terapeutyczna nazywana jest tutaj sojuszem i jej budowanie jest dopiero jednym z dalszych etapów, co mnie osobiście zaskoczyło.
Czytając książkę odniosłam wrażenie, że w tej metodzie pracy jest dokładnie odwrotnie niż na okładce zapewnia rekomendująca ją Anna Król-Kuczkowska, gdy stwierdza, że "Intensywna krótkoterminowa psychoterapia dynamiczna to nie terapia, której "dokonuje" się na pacjencie będącym obiektem terapeutycznych oddziaływań i interpretacji, ale to wspólne działanie angażujące obie strony". Ja tu nie widzę miejsca na partnerstwo, pacjent jest traktowany obróbką skrawaniem już na samym początku.
Podsumowując - warto poznać, warto też uruchomić krytyczne myślenie, bo to o co chodzi to żeby nie szkodzić a pomagać.

Książka to podręcznik opisujący metodykę pracy w podejściu ISTDP. Jeżeli chodzi o plusy jej lektury określiłabym je następująco:
- można się zapoznać z samą metodą, jej technikami, podstawami na których ta metoda jest oparta, czyli poszerzyć zakres wiedzy o podejściach w psychoterapii,
- zwraca uwagę na wartość emocji i reakcji somatycznych w procesie psychoterapii, nie...