Mam problem, ale nie z oceną warsztatu pisarskiego, bo Panią Irenę Matuszkiewicz cenię od dawna za to jak pisze....
Rozwiązanie bardzo ciekawe, polegające na podzieleniu książki na dwie niezależnie opowiedziane historie, najpierw przez matkę a potem przez córkę, co przynajmniej w moim przypadku diametralnie zmieniło ocenę bohaterek, bo czytając opowieść Funii byłam bardzo negatywnie nastawiona do Danieli. Kończąc książkę moje nastawienie drastycznie zmieniło się.

No i teza, że jeżeli dwie osoby opowiadają o jednym zdarzeniu w zupełnie inny sposób to jedna z nich po prostu kłamie tez legła w gruzach.

NO i tym sposobem mój problem rozwiązał się sam.... bo dotyczył fabuły, a tej opisywać nie miałam zamiaru, żeby nie zepsuć "przyjemności" czytania innym. Słowo przyjemność zaznaczyłam celowo.... No bo wszak czytając Funiowe opowieści byłam zła na Danielę, Piotra i Małgosię i chyba wstrząśnięta.... Czytając opowieść Danieli uświadomiłam sobie, że nie miałam racji i ta część stanowiła dla mnie rzeczywiście autentyczną przyjemność.
A jaka lekcja życia..........
Tak zdecydowanie polecam

Mam problem, ale nie z oceną warsztatu pisarskiego, bo Panią Irenę Matuszkiewicz cenię od dawna za to jak pisze....
Rozwiązanie bardzo ciekawe, polegające na podzieleniu książki na dwie niezależnie opowiedziane historie, najpierw przez matkę a potem przez córkę, co przynajmniej w moim przypadku diametralnie zmieniło ocenę bohaterek, bo czytając opowieść Funii byłam bardzo...