Powiedzieć, że duchowny i polityczny przywódca Tybetu i laureat Pokojowej Nagrody Nobla (1999), Dalajlama jest przykładem godnym naśladowania, to nic nie powiedzieć. Ten człowiek to ucieleśnienie dobra w czystej postaci. A pozycja „Siła Dobra” autorstwa Daniela Golemana jest świetnym przedstawieniem i – mówiąc może delikatnie niestosownie – „wyłożeniem” filozofii życia i światopoglądu tej znakomitej osobistości.

Filozofia Dalajlamy zakłada, że człowiek żyje niejako w służbie drugiemu człowiekowi, że jego moralnym obowiązkiem jest niesienie pomocy, gdyż jest odpowiedzialny za życie na Ziemi. Aby jednak mógł zmieniać świat na lepsze ma obowiązek zaprowadzić porządek w swoim własnym mikrokosmosie, czyli własnym umyśle.
Goleman właśnie w ten sposób podzielił tę książkę na trzy części – najpierw pisze o tym, jak uporać się z własnymi emocjami, jak zachować spokój umysłu w kryzysowych sytuacjach itd. Później autor zaczyna spoglądać „z szerszej perspektywy”. Mowa o współczuciu wobec drugiego człowieka, o poczuciu jedności i równych szansach w dążeniu do szczęścia, które ma być głównym życiowym celem.

Aby do tego doszło musi zajść kilka czynników – władze polityczne muszą być przejrzyste, między religiami powinna być zachowana harmonia, ale przede wszystkim to człowiek – każdy indywidualnie i we własnym zakresie i w granicach swoich możliwości – musi wziąć odpowiedzialność za życie na Ziemi.

Nie tylko swoje.

Powiedzieć, że duchowny i polityczny przywódca Tybetu i laureat Pokojowej Nagrody Nobla (1999), Dalajlama jest przykładem godnym naśladowania, to nic nie powiedzieć. Ten człowiek to ucieleśnienie dobra w czystej postaci. A pozycja „Siła Dobra” autorstwa Daniela Golemana jest świetnym przedstawieniem i – mówiąc może delikatnie niestosownie – „wyłożeniem” filozofii życia i...