Faye Kellerman nakreśliła „Pętlę” w oparciu o powszechnie znany schemat: zbrodnia motywuje śledczych do działania, którego konsekwencją jest odkrycie prawdy oraz ukaranie winnego. I na tym właściwie mogłabym zakończyć swój wywód, gdyby nie fakt, że historia tylko na pierwszy rzut oka zdaje się być taką, jakich wiele.

O tym przekona się także przydzielony do rozwiązania zagadki związanej ze śmiercią młodej denatki, Peter Decker – sześćdziesięcioletni porucznik z trzydziestoletnim stażem pracy, bowiem pewnego dnia w jego szczęśliwe życie ponownie wkracza dawna znajoma, Terry McLaughlin, prosząc, by był świadkiem rozmowy z mężem, ponieważ obawia się jego reakcji. Zważywszy na to, że ma do czynienia z seryjnym mordercą, lęk jest w pełni uzasadniony. Mimo zachowania najwyższych środków ostrożności, kilka godzin później kobieta znika bez śladu, zostawiając na pastwę losu zdezorientowanego, nastoletniego syna, który w przyszłości ma szansę zostać wielkim pianistą, ale puki co, jego teraźniejszość maluje się w czarnych barwach.

Wszystko to pozwala wysnuć wniosek, że pisarka prowadzi akcję dwutorowo. Przystępnym w odbiorze językiem opowiada historię, która choć nieoryginalna, momentami intryguje czytelnika odkrywającego wraz z detektywami nowe, zapętlone tropy przybliżające do czarnej zasłony przeszłości, której zerwanie rzuca nowe światło na niewyjaśnioną dotąd serię zgonów młodych kobiet.

Mimo to wciąż nie wiadomo, kto odpowiada za śmierć Adrianny i Crystal. Autorka, z właściwym sobie wyczuciem, rzuca podejrzenia na nowe osoby. Czy mordercą jest ktoś z najbliższego otoczenia, a może winnego należy szukać zupełnie gdzie indziej, na przykład w Las Vegas? No i gdzie jest Terry? Żyje, czy podzieliła los zaprzyjaźnionych dziewczyn? Niczego nie można być pewnym, gdy ślady prowadzą do Indii, a mąż – seryjny zabójca, cieszy się wolnością.

„Tyle zbrodni, tak mało czasu”. Nie zwlekajcie więc i odkryjcie mroczne tajemnice Miasta Aniołów, po którym z podniesionym czołem chadzają czarci mordercy.

Cała opinia na stronie: http://www.pieninyinfo.pl/kultura/petla-faye-kellerman-w-recenzji-iwony-niezgody-4779

Faye Kellerman nakreśliła „Pętlę” w oparciu o powszechnie znany schemat: zbrodnia motywuje śledczych do działania, którego konsekwencją jest odkrycie prawdy oraz ukaranie winnego. I na tym właściwie mogłabym zakończyć swój wywód, gdyby nie fakt, że historia tylko na pierwszy rzut oka zdaje się być taką, jakich wiele.

O tym przekona się także przydzielony do rozwiązania...