Chyba jednak liczyłam na bardziej wciągającą powieść coś w typie "Stulecia Winnych".
Tu też cała historia rozgrywa się na przestrzeni stu lat, ale brak jej akcji.
Mamy do czynienia z wielowątkową powieścią obyczajową, gdzie główne bohaterki to Marianna a później jej dzieci i wnuki.
To powieść o codziennym życiu najpierw na wsi, potem małym miasteczku. Szczegółowo opisane obyczaje, tradycje, obrzędy religijne i ciężkie warunki życia, bieda i ubóstwo.
I w takich warunkach żyje Marianna, rodzi kolejne dzieci, chowa kolejnych mężów i przeżywa tragedie po śmierci kolejnych dzieci. Jest kobietą zgorzkniałą , borykającą się z kłopotami i nieumiejącą kochać i okazywać uczuć.
Autorka nie porusza w tej powieści żadnych ważnych wydarzeń historycznych , brak dat, tak że trudno się zorientować który to rok, bo szybko prześlizguje się po życiu bohaterek.
A szkoda bo gdyby poruszyła np. temat I czy II wojny, udziału mężczyzn w tych wydarzeniach, to może powieść nabrała by trochę kolorytu i nie była taka bezbarwna i monotonna, ukierunkowana tylko na kobiety i ich ciężki los.
A już druga część to jedno wielkie nieporozumienie. Nie mogłam się połapać kto jest kim, bo tyle nowych osób nagle się pojawiło.
Dla mnie to taka przeciętna saga rodzinna, z dużymi przeskokami w latach, którą czyta się szybko ale bez większego zainteresowania i bez emocji.

Chyba jednak liczyłam na bardziej wciągającą powieść coś w typie "Stulecia Winnych".
Tu też cała historia rozgrywa się na przestrzeni stu lat, ale brak jej akcji.
Mamy do czynienia z wielowątkową powieścią obyczajową, gdzie główne bohaterki to Marianna a później jej dzieci i wnuki.
To powieść o codziennym życiu najpierw na wsi, potem małym miasteczku. Szczegółowo opisane...