Krzyk o reformę jednej z największych religii świata i nieco niewykorzystana szansa.

Autorka – wymieniana jako jedna z kandydatek na „Lutra” Islamu – mieszkająca na zachodzie od lat – nawołuje do przejścia drogi reformacji. Pokazuje absurdy zachodu, przeczulonego na empatii i delikatności a także wykorzystujących to radykałów religijnych. Pokazuje także jak wiele siły jest w Islamie, religii która potrafiła wspierać rozwój i postęp a i jeszcze pół wieku temu kraje islamskie wyglądały inaczej niż dziś, gdzie burka czy nikab był często wyjątkiem niż regułą. To zresztą ważna obserwacja, coś co nam wydaje się dziś „kulturowym obciążeniem” kiedyś było przecież szansą (na innym przykładzie, jeszcze 100 lat temu konfucjanizm był rzekomo obciążeniem dla Chin, zatrzymującym ich rozwój a dziś okazuje się że jest to kultura wspierająca rozwój). Wniosek z tego taki, że mało co jest pewne i to co dziś wydaje nam się obciążeniem, w innych okolicznościach może być szansą.

Autora wzywa do głębokiej reformacji Islamu, przybija nawet wirtualne tezy. Dla mnie problem w tym wszystkim jest jeden. Wzywa do reformacji niejako z poziomu świeckiego i poniekąd z pkt widzenia kultury zachodu, nie będąc zanurzona w Islamie takim jaki jest dziś. Reformacja w chrześcijaństwie odbyła się dlatego miedzy innymi, że ludzie jak Luter, Melanchton, Zwingli czy Kalwin byli przepełnieni wiarą. Dla nich reformacja nie byłą jakimś kulturowym narzędziem, tylko sensem życia. Odkrywali też ciągle na swojej drodze Boga. Ten wątek dziś jest często omijany a reformacje opisujemy przez pryzmat społecznych i politycznych napięć. To też jest ciekawa perspektywa, ale dla współczesnych wątek samej istoty religii był najważniejszy i ten żar religijny ich ożywa ił. Oznaczała to oczywiście niejako w pakiecie i wojny religijne i wzajemne prześladowania. Ona nawet trafnie zauważa, że reformacja będzie wyglądać zupełnie inaczej niż w chrześcijaństwie – nikt nie wie jak, bo tego nie da się zaplanować.

„Heretyczka” z kolei widzi właśnie siebie jako rzucająca wyzwanie, Luter czy Kalwin widzieli siebie w samym centrum chrześcijaństwa. Wg. mnie trudno będzie jej z takim przekazem trafić do wszystkich Muzułmanów. A szkoda, bo trafnie zauważa wzrost znaczenia radykalnego Islamu i związane z tym negatywne konsekwencje. Aha, Luter miał wsparcie władcy Saksonii a potem innych książąt, Kalwin Genewy i wykreował model swoistej republiki – od polityki nie uciekniemy, ale trudno będzie wzywać do reformy Islamu z Holandii.

Bardzo będę jej kibicował

Krzyk o reformę jednej z największych religii świata i nieco niewykorzystana szansa.

Autorka – wymieniana jako jedna z kandydatek na „Lutra” Islamu – mieszkająca na zachodzie od lat – nawołuje do przejścia drogi reformacji. Pokazuje absurdy zachodu, przeczulonego na empatii i delikatności a także wykorzystujących to radykałów religijnych. Pokazuje także jak wiele siły jest...