Przez powieść jak mantra przewija się uwaga, że " niekochane dzieci mają trudniej". To są prorocze słowa w odniesieniu do Klaudii, młodej nauczycielki, która po studiach trafia do podkrakowskiej wsi.
Narracja prowadzona jest przez trzy osoby, przez co czytelnik ma możliwość oglądu róznych sytuacji z trzech perspektyw. Z jednej strony jest Klaudia skrywająca bolesne wspomnienia z dzieciństwa, gdy to zmarła jej matka, a dziećmi zajęła się jej siostra bliźniaczka. Ojciec z prawdziwego twardziela, ciepłego dobrego człowieka przeistoczył się w obrzydliwego pijaka użalającego się nad sobą. Twarda ręka ciotki oznaczała wieczny głód, noszenie łachmanów, bo ciotka skąpiła na nie swoje dzieci. Kupowała sprzęty AGD, telewizory, choć kiełbasy i chleba brakowało. Okrutnie egzekwowała posłuszeństwo, stosowała skomplikowany system kar i nagród, ale nigdy ich nie przytuliła. Harowała na cały dom, bo ojciec przeszedł na rentę. Oprócz Kluadii były też bliżniaki, ale 15-letnia Daga po gwałcie popełniła samobójstwo, a jej brat bliźniak zamknął się wtedy we własnym świecie. Po takich przejściach Klausia wyczulona jest na dziecięce cierpienie, szuka wśród uczniów śladów przemocy domowej. Jest niepewna siebie, ma niską samoocenę, boi się że nie potrafi kochać.
Potem mamy okolicznego wiejskiego artystę Dawida, który z miejsca sie w niej zakochuje. Niestety ślady po ospie, brzydka twarz i nieśmiałość sprawiają, że czuje się jej niegodny. Cierpi, bo wszystko co dziewczyna może mu zaoferować, to tylko przyjaźń. Wspiera ją więc we wszystkim, licząc, że to bóstwo go pokocha. Rywalizuje o jej wzajemność z największym podrywaczem w okolicy, swoim kumplem Marcinem. Ten bez żenady wykorzystuje naiwne kobiety, chwali się swoimi podbojami, ale pod wpływem Klaudii chce się ustatkować i oferuje jej małżeństwo.
dzięki ciekawej fabule czytelnik zaiste może poznać wszystkie kształty uczuć od obojętności, rezerwy, szacunku, po przyjaźń i miłość. Skomplikowane relacje tej trójki nieraz wzruszą czytelnika, Małomiasteczkowe życie wraz z jego bolączkami (zabójcza moc plotki, brak prywatności i ludzka nietolerancja) i zaletami też jest wiarygodnie opisane.
Przez kilka lat towarzyszymy bohaterom, poznajemy ich rozczarowania i porażki, obserwujemy, jak przyjaźń i wdzięczność ewoluują w coś piękniejszego. Klaudia musi radzic sobie z odejściem niedorosłego do ojcostwa męża, traci pracę i mieszkanie, a w ciąży samotna kobieta na wsi nie ma wielu opcji. Wtedy z opresji ratuje ją rycerski Dawid, który nawet asystuje przy porodzie jej córki Milenki.
Zawiedzione nadzieje, stracone okazje- tego tutaj nie zabraknie. Bardzo emocjonalna powieść, z zacięciem psychologicznym nie pozostawi czytelnika obojętnym na losy Marcina, Dawida i Klaudii. Piękna opowieśc o kolorach życia, o potrzebach naszych serc, o obawach i lękach ludzi u progu dorosłości. Także zachęca do walki z własnymi słabościami i demonami. W końcu Klaudia stała się najlepszą matką i jej bezwarunkowa miłość do córki rekompensuje jej nieudane dzieciństwo. Oczywiście zakończenie pozostawia lekki niedosyt, bo nie tak sobie je wyobrażałam, ale muszę przyznać, że harmonijnie komponuje się z ogólną wymową książki. Musi byc więcej goryczy niż słodyczy w świecie, w którym mieszka Klaudia.

Przez powieść jak mantra przewija się uwaga, że " niekochane dzieci mają trudniej". To są prorocze słowa w odniesieniu do Klaudii, młodej nauczycielki, która po studiach trafia do podkrakowskiej wsi.
Narracja prowadzona jest przez trzy osoby, przez co czytelnik ma możliwość oglądu róznych sytuacji z trzech perspektyw. Z jednej strony jest Klaudia skrywająca bolesne...