Przede wszystkim zadajcie sobie pytanie, czy jesteście gotowi na tę książkę. Po lekturze „Gałęzistych” mogę z ręką na sercu powiedzieć, że jako straszny cykor nie raz podczas czytania miałam ciarki na plecach.

W książce śledzimy losy dwójki studentów, Karoliny i Tomka. Są oni parą już jakiś czas, ale ostatnio przestało im się układać. Wielkanocny wyjazd we dwoje w piękne okolice Suwałk ma pomóc im nieco podreperować relacje. W ten sposób trafiają do małej wsi Białodęby położonej w głębi lasu. Lasu, który skrywa wiele tajemnic i niebezpieczeństw, o czym bohaterowie stopniowo przekonują się na własnej skórze…

Jeśli chodzi o bohaterów, bardzo mi się podobało to, że zostali oni przedstawieni niezwykle realistycznie: żadnego wyidealizowania, mocno widoczne wady każdego z nich, naturalny język zawierający też nieco wulgaryzmów (co niektórym może odrobinę przeszkadzać)…

Pomieszanie rzeczywistości i zjawisk paranormalnych wyszło autorowi naprawdę dobrze. Czasami ciężko było odróżnić jedno od drugiego, co tylko potęgowało klimat grozy. „Gałęziste” to też jedna z tych książek, które mają fenomenalne zakończenie: nieprzewidywalne, zaskakujące i zapadające w pamięć.

Generalnie książka mi się podobała, fabuła wciągnęła, a bohaterowie mniej lub bardziej zdobyli moją sympatię. No i co najważniejsze, poczułam ten mroczny, groźny, przerażający klimat. Podobała mi się i będę ją na pewno dobrze wspominać :)

Przede wszystkim zadajcie sobie pytanie, czy jesteście gotowi na tę książkę. Po lekturze „Gałęzistych” mogę z ręką na sercu powiedzieć, że jako straszny cykor nie raz podczas czytania miałam ciarki na plecach.

W książce śledzimy losy dwójki studentów, Karoliny i Tomka. Są oni parą już jakiś czas, ale ostatnio przestało im się układać. Wielkanocny wyjazd we dwoje w piękne...