Nie byłam do końca przekonana do pomysłu fabuły, kiedy czytałam opis książki zamieszony na jej odwrocie. Zupełnie inaczej sobie wyobrażałam, co to będzie. Spodziewałam się jakiejś totalnej nudy. Spowolnienie? Wydłużająca się doba? No i co z tego? To ma być temat na książkę?
Otóż tak. I to nie byle jaki temat. Mimo całego przekonania, że to zwyczajne "sajensfikszyn" i coś takiego nie może mieć miejsca, gdzieś z tyłu głowy żarzy się pytanie - "a co, jeśli..?"
O dziwo, książka trzymała w napięciu. Na swój własny, dosyć subtelny mimo wszystko sposób. Ośmieliłabym się nawet nazwać ją utworem trochę w stylu "postapo"...
Najfajniejsze było chyba w tym wszystkim to, że mimo całego kataklizmu, który trwał i pogarszał się w życiu bohaterów, to.... to życie nadal ISTNIAŁO! To, że straszności się działy ze światem, nie sprawiło, że człowiek nagle przestał istnieć. Sposób, w jaki ludzie się przystosowywali, to, że nadal próbowali żyć normalnie..
A przede wszystkim wątek głównej bohaterki i Setha, opisany na okładce z tyłu. Jest po prostu taki.. prawdziwy. Doba trwa 60 godzin? Umiera świat? To nieważne, w porównaniu z tym, że "on tym razem na mnie nie spojrzał.. a dzisiaj znowu spojrzał...." Jeszcze pamiętam jak to było z miłostkami w tym wieku :)
Świetnie mi się czytało. Styl bardzo mi odpowiadał. Fabuła była wciągająca. Smutna i wesoła, wzruszająca i wzbudzająca złość. Postacie prawdziwe, sympatyczne albo niedobre..
Szczerze polecam :)

Nie byłam do końca przekonana do pomysłu fabuły, kiedy czytałam opis książki zamieszony na jej odwrocie. Zupełnie inaczej sobie wyobrażałam, co to będzie. Spodziewałam się jakiejś totalnej nudy. Spowolnienie? Wydłużająca się doba? No i co z tego? To ma być temat na książkę?
Otóż tak. I to nie byle jaki temat. Mimo całego przekonania, że to zwyczajne "sajensfikszyn" i coś...