Książka jest bardzo odmienna od pierwszych trzech tomów opowiadających o Rylee i Coltonie, ale to dobrze, że autorka poszła w bardziej emocjonalnym kierunku, no i według mnie trzyma poziom. Dużo zabawnych dialogów, mnóstwo irytacji i wzruszeń. I właśnie to główna bohaterka mi najbardziej mnie irytowała. Haddie, bliska przyjaciółka Rylee pół roku temu straciła siostrę, która zmarła na raka piersi, jej matka również zmagała się z tą chorobą, więc ona sama z takimi obciążeniami genetycznymi nie angażuje się w żadne związki, tylko przygodny seks. Kiedy więc po ślubie Rylee spędza gorącą noc z Beckettem, mówi mu prosto w oczy, że z nikim się nie wiąże. Oboje nie potrafią zapomnieć o sobie, Becks angażuje się emocjonalnie, podobnie jak kumpel trafił na uzależniającą słodką cipkę i nie chce żadnej innej. Jego walka z emocjonalnie niedostępną Haddie przypomina poskramianie dzikiego konia. Ona bryka do momentu, kiedy się zmęczy i ląduje w jego ramionach, ale przy następnej nadarzającej się okazji znowu ucieka. Widzi jak cierpi mąż jej siostry i nie chce, żeby to samo spotkało Becketta. Dlatego, kiedy poznaje diagnozę, odsuwa go od siebie. Jest to bardzo egoistyczne z jej strony, bo on bardziej cierpi będąc odrzuconym, niż mając możliwość wspierania jej w tych trudnych chwilach. Moc wzruszeń, niejedna łezka uciekła, zdecydowanie polecam.

Książka jest bardzo odmienna od pierwszych trzech tomów opowiadających o Rylee i Coltonie, ale to dobrze, że autorka poszła w bardziej emocjonalnym kierunku, no i według mnie trzyma poziom. Dużo zabawnych dialogów, mnóstwo irytacji i wzruszeń. I właśnie to główna bohaterka mi najbardziej mnie irytowała. Haddie, bliska przyjaciółka Rylee pół roku temu straciła siostrę, która...