http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/02/tadzik-sie-nudzi-jerzy-horsten-ola.html

Minęły czasy, kiedy dzieci wracały z płaczem do domu, bo rodzice kazali już wracać z podwórka. Teraz dzieci często mają łzy w oczach, gdy rodzice proszą ich o zaczerpnięcie świeżego powietrza chociaż na pół godziny. W dobie wszechobecnych laptopów, komputerów, tabletów, smartfonów i telewizorów, dzieci zaczynają tracić swoją pomysłowość oraz kreatywność w tworzeniu nowych zabaw, a z ich ust nieustannie można usłyszeć: "Co mam robić? Nudzi mi się...".

Pewnego dnia w kilkuletnie życie Tadka zaczyna wkraczać nuda, która obejmuje go swoimi mackami, zdając się nigdy go już nie wypuścić. Jednak wszystko ulega diametralnej zmianie, gdy chłopiec zaczyna słyszeć dziwny dźwięk, który wydaje czerwona nitka, która pod wpływem wyobraźni Tadka zamienia się w syczącego węża, latawiec powiewający na wietrze, ogromnego stwora, włóczkową huśtawkę, kłębiastymi obłokami, maleńką biedronkę, groźnego pająka, gęsty las, struny harfy, wartką rzekę czy baranka...

Wydanie książki zachwyciło mnie od pierwszego wejrzenia - nieduży rozmiar, twarda oprawa, a także wspaniałe oraz pomysłowe ilustracje, które można oglądać i oglądać... Na każdej stronie znajduje się niewielka ilość tekstu, zatem cała historia nie zanudzi małego słuchacza, a nieco większy czytelnik może przeczytać ją samodzielnie, jeśli opanował już niełatwą umiejętność czytania. Dodatkowo niekiedy należy poobracać książką, aby móc przeczytać tekst, który zwija się w spiralę bądź jest w innym miejscu niż standardowo.

Historia Tadka ukazuje, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście - nawet kiedy nudzimy się przeokropnie, wystarczy ruszyć nieco głową, aby przeżyć niesamowite przygody, chociażby tylko w wyobraźni. Tadzika powinno poznać każde dziecko, które twierdzi, że nie ma, co robić - główny bohater pokazuje, że zawsze można bawić się wspaniale, wystarczy tylko chcieć.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/02/tadzik-sie-nudzi-jerzy-horsten-ola.html

Minęły czasy, kiedy dzieci wracały z płaczem do domu, bo rodzice kazali już wracać z podwórka. Teraz dzieci często mają łzy w oczach, gdy rodzice proszą ich o zaczerpnięcie świeżego powietrza chociaż na pół godziny. W dobie wszechobecnych laptopów, komputerów, tabletów, smartfonów i telewizorów,...