Cóż, co prawda to dopiero moja druga przeczytana książka Kinga (przeczytana co prawda z wielkim oporem, ale jednak), już teraz mogę śmiało powiedzieć, że na tych dwóch chyba się skończy. Kto jak to, ale sławetny mistrz grozy pomysły na mroczne historie miewa wprost przednie. Szkoda tylko, że w wypadku omawianej nie potrafił do końca wydobyć z niej rzeczywistego potencjału. Czemu?

Co do samej fabuły - okazuje się bowiem, że groza w „Cmętarzu” nie wyłania się z pomocą co bardziej wymyślnych stworzeń, a samych ludzi, wśród których bohaterowie obracają się w codziennej rutynie. To właśnie ludzie w powieści Kinga są największymi potworami, skłonnymi do zabawy w boga, ku własnej perwersyjnej uciesze.

Stopniowo, w miarę przebiegu akcji, kiedy już rodzina Creedów zdążyła na dobre zadomowić sennym i spokojnym Ludlow, po przeprowadzce w Chicago w nadziei za lepszym życiem, co rusz zaczynają na nich spadać coraz to większe nieszczęścia. Począwszy od spotkania z sędziwym i dość tajemniczym Judem Crandallem, który wprowadza nowo przybyłych w tutejsze realia i zabiera rodzinę na pobliski cmentarz pochowanych zwierząt prowadzonych przez dzieci. Na pozór niewinna wycieczka, zamienia spokojne do tej pory życie rodziny Creedów w coraz to większy koszmar. W jaki sposób? tego już musicie dowiedzieć się sami, chociaż jak to zwykle, bywa, życie stawia przed różnymi okropnymi pokusami, kiedy już raz pozna się jakąś tajemnicę.

Przyznam, że wbrew pozorom, tytuł ciężko jest ocenić jednoznacznie. Na plus wykonania na pewno zasługują długie i mrożące krew w żyłach opowiadania Juda, przy których momentami wprost rzednie mina. Dobrze też ukazano samą rodzinę Creedów, a w szczególności relację Luisa z Ellie, która jest po prostu przesłodka ;) zachowanie Rachel również nie pozostawia złudzeń, że nie jest ona obojętna wobec zachodzących od przeprowadzki zmian. Gdyby tylko wyciąć elementy, które sprawiają, że książka większość czasu wszystko to, co paradoksalnie na plus, momentami rozciąga wręcz w niemiłosiernie monotonnym tempie i jest nazbyt szczegółowe, fabuła byłaby o wiele bardziej zajmująca.

Tak wyszło niestety średnio, aczkolwiek zdecydowanie warto mimo wszystko sięgnąć. Lektura dla wytrwałych, jednakże dająca całkiem sporo satysfakcji ;)

Cóż, co prawda to dopiero moja druga przeczytana książka Kinga (przeczytana co prawda z wielkim oporem, ale jednak), już teraz mogę śmiało powiedzieć, że na tych dwóch chyba się skończy. Kto jak to, ale sławetny mistrz grozy pomysły na mroczne historie miewa wprost przednie. Szkoda tylko, że w wypadku omawianej nie potrafił do końca wydobyć z niej rzeczywistego potencjału....