Skończyłam ją czytać dzień przed śmiercią mojej babci...

Skończyłam ją czytać dzień przed śmiercią mojej babci...

Wszyscy żyjemy w mylnym przekonaniu, że bycie częścią arystokracji jest prawdziwym błogosławieństwem. Być może, ale tylko dla niektórych. Dla tych, którzy tkwią w tym samym środowisku od urodzenia. John Schwartz udowadnia, że bycie członkiem rodziny królewskiej, to prawdziwy ciężar dla niektórych, nie do udźwignięcia.

Haruko dość prędko zakochuje się w następcy tronu. Początkowo jej rodzice z czystej troski o własne dziecko nie zgadzają się na zaręczyny. Na początku byłam nieco zła z tego powodu. Wkrótce zrozumiałam, że oni po prostu zdawali sobie z czym wiąże się bycie cesarzową. Mieli przynajmniej marne wyobrażenia. Koniec końców młoda Japonka wychodzi za przyszłego cesarza. Staje się niewolnicą własnych dam dworu, a przede wszystkim cesarzowej. Nieustannie musi się podporządkowywać. Źle mówi, źle je, źle chodzi. Wszystko robi źle. Stłamszona, nie ma się do kogo odezwać. Tak jak zapowiedział jej ojciec, ich więzy nigdy nie będą takie same jak wcześniej. Rodzice traktują ją z dystansem i szacunkiem, którego dziewczyna nie może znieść.

Wydaje na świat syna, od którego jest jak najczęściej odizolowywana. Nie może otoczyć go matczyną miłością. Nie taka jest tradycja i nie taka jest wola cesarzowej. Haruko załamuje się psychicznie i przez kilka miesięcy nie odzywa nawet słowem. Początkowo jej skłonny do reform mąż staje się lustrzanym odbiciem własnej matki. Po śmierci cesarzowej na tronie zasiada Haruko. Jej władza okazuje się stosunkowo niewielka. Wciąż nie może wprowadzić zmian, o jakich marzyła.
Pojawia się kolejny problem: szukanie małżonki dla syna. Chłopak zakochał się w córce dyplomaty i nie zamierza z niej rezygnować. Kobieta kilkukrotnie odrzuca jego oświadczyny. Do interwencji wkracza Haruko. Jej podejście znacznie różni się od jej poprzedniczki.
Czytając tę książkę uświadomiłam sobie pewną rzecz: sława i pieniądze to nie wszystko. Banalne stwierdzenie, wiem. Człowiek jednak odkrywa przez całe swoje życie prawdziwość tego zdania. Będąc sławnym jest się uwiązanym, wolność odchodzi na dalszy plan. Musimy zadowolić fanów, a wypadku tej powieści poddanych. Życie Haruko było nieszczęśliwe i samotne. Otoczona dziesiątkami ludzi, nie miała bliskiej osoby. Kochały ją tłumy a jednocześnie nikt. Na zawsze w duchu pozostała plebejką. Wiem, że nie powinniśmy dzielić ludzi na klasy, ale prawda jest taka, że Plebejusze nigdy nie zrozumieją Arystokracji i odwrotnie. Choćby nie wiadomo jak chcieli się dopasować, nie dadzą rady. To fizycznie nie możliwe. Jak można zrezygnować z wolności skoro się ją zaznało? I jak można pragnąć wolności, skoro nigdy nie dane było jej poznać?

Wszyscy żyjemy w mylnym przekonaniu, że bycie częścią arystokracji jest prawdziwym błogosławieństwem. Być może, ale tylko dla niektórych. Dla tych, którzy tkwią w tym samym środowisku od urodzenia. John Schwartz udowadnia, że bycie członkiem rodziny królewskiej, to prawdziwy ciężar dla niektórych, nie do udźwignięcia.

Haruko dość prędko zakochuje się w następcy tronu....

Nie chciałabym być Cesarzową a w szczególności cesarzową Japonii.Ta kultura jest dla mnie zupełnie niezrozumiała. Fascynująca ale jednak niezrozumiała. Nie pojmuję roli kobiety w tym kraju i jej podległości , nawet Cesarzowej.Nie mogłabym być tak bezwolna i posłuszna. Może one też nie chcą ale muszą? To nie jest kraj dla normalnych ludzi.......

Nie chciałabym być Cesarzową a w szczególności cesarzową Japonii.Ta kultura jest dla mnie zupełnie niezrozumiała. Fascynująca ale jednak niezrozumiała. Nie pojmuję roli kobiety w tym kraju i jej podległości , nawet Cesarzowej.Nie mogłabym być tak bezwolna i posłuszna. Może one też nie chcą ale muszą? To nie jest kraj dla normalnych ludzi.......

Świetna.

Świetna.

To historia młodej Japonki,która w roku 1959 poślubiła następcę tronu. Ona - mimo że wykształcona, pochodząca z dobrej rodziny - przez całe swoje życie na cesarskim dworze poddawana była kontroli i krytycznej ocenie Cesarzowej oraz jej urzędników. Jej życie niemal w całości podporządkowane było prawom i regułom panującym na cesarskim dworze, toczyło się zgodnie z zaplanowanym kalendarzem spotkań,nie było w nim miejsca na prywatność, a nawet na kontakt z rodzicami. To fascynująca, wzruszająca i zaskakująca opowieść o życiu - w zamkniętej dla świata i oderwanej od rzeczywistości - najdłużej panującej rodzinie monarszej na świecie. Polecam.

To historia młodej Japonki,która w roku 1959 poślubiła następcę tronu. Ona - mimo że wykształcona, pochodząca z dobrej rodziny - przez całe swoje życie na cesarskim dworze poddawana była kontroli i krytycznej ocenie Cesarzowej oraz jej urzędników. Jej życie niemal w całości podporządkowane było prawom i regułom panującym na cesarskim dworze, toczyło się zgodnie z...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/07/john-burnham-schwartz-plebejka.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/07/john-burnham-schwartz-plebejka.html

Według legendy i japońskich „ Ksiąg dawnych zdarzeń” - Cesarz jest potomkiem Bogini Słońca, boskim wojownikiem , który został zesłany na archipelag japoński 11 lutego 666 r. p. n. e. Od tego czasu potomkowie , wyłącznie w linii męskiej sprawują władzę w państwie. Obecny cesarz Akihito jest 125 w kolejności panującym, a dzień 11 lutego – obchodzony jest w Japonii jako święto utworzenia państwa. Po drugiej wojnie światowej i zmianie konstytucji , cesarz pozbawiony został atrybutu boskości, jednak odwieczna tradycja i zwyczaje przodków pozostały niezmienione, czas zatrzymał się pod tym względem w murach pałacowych rezydencji.
Mimo, że autor powieści zastrzega, że jest ona fikcją literacką, wyraźnie widoczna jest zbieżność postaci do autentycznych , odgrywających rolę w ostatnim półwieczu członków japońskiej rodziny cesarskiej. Dramatyczne losy dwóch kobiet, wykształconych w prestiżowych uczelniach, biegłych w dyplomacji, obytych w świecie , znających języki obce, o wielu pasjach i zainteresowaniach – po wejściu do rodziny cesarskiej zmuszone zostały całkowitemu poddaniu się dawnych tradycji . Ich jedyną powinnością, obowiązkiem było przestrzeganie zawiłej etykiety dworskiej , a przede wszystkim urodzenie syna . Jest to dramatyczny i wzruszający obraz zamkniętego świata , naginający kobiety do kultywowania dawno minionych obyczajów w imię tradycji , rezygnacji nawet z opieki nad swoimi dziećmi .

Według legendy i japońskich „ Ksiąg dawnych zdarzeń” - Cesarz jest potomkiem Bogini Słońca, boskim wojownikiem , który został zesłany na archipelag japoński 11 lutego 666 r. p. n. e. Od tego czasu potomkowie , wyłącznie w linii męskiej sprawują władzę w państwie. Obecny cesarz Akihito jest 125 w kolejności panującym, a dzień 11 lutego – obchodzony jest w Japonii jako...

Wspaniała, choć wzbudzająca mieszane uczucia. Z pewnością kiedyś do niej wrócę.

Wspaniała, choć wzbudzająca mieszane uczucia. Z pewnością kiedyś do niej wrócę.

Jest to jedna z lepszych książek dotyczących Japonii jakie czytałam. Nie potrafiłam się od niej oderwać, a już nie wspomnę o prześlicznym wydaniu..

Jest to jedna z lepszych książek dotyczących Japonii jakie czytałam. Nie potrafiłam się od niej oderwać, a już nie wspomnę o prześlicznym wydaniu..

85 / 2015

85 / 2015