A już myślałam, że w kwestii literatury dla dzieci nic mnie nie zdziwi. A tu proszę. Nasza Księgarnia wydała Detektywa Pierre’a w labiryncie i znów mi szczęka opadła. Zamówiłam, zupełnie nie spodziewając się, co też zastanę w środku. Tymek lubi labirynty, picture booki i w ogóle książki niezwykłe, więc pomyślałam, że ta pozycja pewnie go ucieszy. Akurat siedział chory w domu, kiedy zadzwonił kurier. Zadowolony zabrał otwartą paczkę pod pachę i poszliśmy oglądać. Kiedy otworzył Detektywa Pierre’a oboje zaniemówiliśmy z wrażenia na widok masy szczegółów na niesamowitych ilustracjach. Przepadliśmy na dwie godziny. Tata musiał nam wybaczyć spóźnienie z obiadem. No w końcu szukaliśmy skradzionego Kamienia Chaosu 
Pierre mieszka w dziwnym domu na uboczu Operyża i popijając herbatkę czeka na kolejną sprawę do rozwiązania. Bo Pierre to detektyw. Labiryntowy detektyw. Tylko on może rozwiązać zagadkę kradzieży Kamienia Chaosu, której dopuścił się tajemniczy Pan X. Mieszkańcom Operyża grozi wielkie niebezpieczeństwo, ponieważ zaginiony Kamień ma moc zamieniania wszystkiego w labirynt. Trzeba działać! Nie ma chwili do stracenia. Tylko jak poruszać się w tym chaosie, gąszczu niesamowitych miejsc, budynków, ulic? Chciałoby się zawiesić oko na wszystkim choć na chwilę, a przecież nie ma na to czasu. Trzeba przemierzać labirynty najkrótszą drogą szukając celu, podejmować wyzwania Pana X, przyjmować zlecenia i spełniać prośby przeróżnych postaci. Ale to nie wszystko. W każdym labiryncie ukryte są obiekty. Złote gwiazdki, trofea, zielone i czerwone skrzynie ze skarbem itd.
To niesamowite ile czasu można spędzić nad rozkładówką z jednym labiryntem. W ogóle zaczęliśmy od oglądania szczegółowych obrazów, istnych dzieł sztuki w wielu stylach. Chaos, detal, surrealizm, gra komputerowa. Hiro Kamigaki stworzył piętnaście niezwykłych labiryntów, które trzeba pokonać, aby uratować Operyż i jego mieszkańców. Dla rozgrzewki zaczynamy od małego labiryntu w warsztacie Pierre’a. To jedno z ulubionych miejsc T. Samochody, motory, zabawki, książki, narzędzia. Wszystko to lustruje dokładnie wzrokiem, aby nie pominąć żadnego szczegółu. Przemierzając kolejno wszystkie miejsca tworzymy fabułę, opowieść, choć w książce prawie wcale nie ma tekstu. Jedynie wskazówki i zadania do wykonania oraz drobny zarys historii. Reszta jest obrazem! Czasami czułam się jak Alicja z krainy czarów, osaczona postaciami i przedmiotami. Niektóre wyglądają naprawdę przerażająco. I Pan X, który wzbudza lekki niepokój. Nie wiadomo, czy to my ścigamy jego, czy on depcze nam po piętach.
Ta książka jest frajdą na całego. Zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. To zabawa, gra i picture book w jednym. Ćwiczy cierpliwość, spostrzegawczość i koncentrację. Zadziwia mnie ile czasu Tymek jest się w stanie skupić na przemierzaniu labiryntów. Często po powrocie z przedszkola kładzie się na łóżku z książką w ręku i znika na godzinę. Wyszukaliśmy już wszystko co trzeba, rozwiązaliśmy zagadkę, wykonaliśmy zlecenia, ale to nie ma znaczenia, bo przecież można zacząć od początku! Setki tras, zakamarków, tajemniczych miejsc. Przecież tego nie da się poznać za jednym razem. Gwiazdki, skrzynie i trofea znowu znikają gdzieś w tłumie innych rzeczy i zabawa jest nadal przednia.
Tak interaktywnej książki już dawno nie było na rynku. Picture book w najlepszym wydaniu. I tym razem nie tylko dla dzieci.

A już myślałam, że w kwestii literatury dla dzieci nic mnie nie zdziwi. A tu proszę. Nasza Księgarnia wydała Detektywa Pierre’a w labiryncie i znów mi szczęka opadła. Zamówiłam, zupełnie nie spodziewając się, co też zastanę w środku. Tymek lubi labirynty, picture booki i w ogóle książki niezwykłe, więc pomyślałam, że ta pozycja pewnie go ucieszy. Akurat siedział chory w...