,,Każdego można pokonać... ale nie można dopuścić do sytuacji, w której człowiek pokonuje sam siebie.''


Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Kinga, mimo iż wiedziałam, że jego fani nie polecają zbytnio tego tytułu. Jakie zatem były moje odczucia?


Niespełna dziesięcioletnia Thris zbacza z wyznaczonego szlaku w lesie, gubiąc z zasięgu wzroku matkę oraz starszego brata Pete'a. Dziewczynka ma przy sobie jedynie to, co udało jej się spakować do plecaka na zaplanowaną wcześniej wycieczkę oraz walkmana, dzięki któremu pozostaje jeszcze w jakiejkolwiek łączności ze światem. Czy uda jej się wrócić z powrotem do domu, czy też może natura zadecyduje zostawić ją samą na pastwę losu?


Początek książki jest dość ciekawy i choć nie pokazuje nic, czego nie dowiedzielibyśmy się z jej opisu, to zapowiada się naprawdę całkiem interesująco. Na pewno styl Kinga bardzo przypadł mi do gustu; cała historia opisana jest w języku łatwym mi do przyswojenia. Jednak jej większa część okazała się ukazaniem survivalowego obrazu przygód dziewczynki zagubionej w lesie, które momentami były nużące. Mamy tutaj gdzieniegdzie retrospekcje z jej ojcem, kilka fragmentów na temat toczących się poszukiwań zaginionej głównej bohaterki oraz kawałki meczy transmitowanych na żywo, których Trish może słuchać dzięki swojemu walkmanowi. Te ostatnie czytałam jak najszybciej, by móc przejść dalej.


Przyroda, jak i reguły, którymi się rządzi, bardzo wyraźnie pobudzają naszą wyobraźnię, co oznacza dobre wykreowanie świata rozgrywającej się akcji. I rzeczywiście co do tego z pewnością nie można się przyczepić, jednak to wciąż trochę za mało. Nie powiem, że książka mnie wynudziła, bo pośród wszystkich wydarzeń, ciągle z niecierpliwością czekałam na poznanie zakończenia, które w dodatku mnie nie zawiodło. Było takie, jakie być powinno i szczerze mówiąc okazało się warte przeczytania tych 300 stron wędrówki małej Trish. Co prawda, dziewczynka została chyba zbyt dojrzale wykreowana jak na swój wiek, aczkolwiek jest to dość nieznaczący szczegół, bo nie da się nie czuć do niej choć odrobiny sympatii i podziwu.


Nie przeciągając dalej, z wielką chęcią sięgnę po inne książki Stephena Kinga, bo mimo słabej oceny dla ,,Dziewczyny, Która Kochała Toma Gordona'', jestem ciekawa jego pozostałych tytułów, tych bardziej polecanych przez czytelników. Powyżej lektury ani nie odradzam ani nie polecam - najlepiej przeczytać samemu i wyrobić sobie o niej własne zdanie.


,,Jest taka chwila, w której, zdani sami na siebie, ludzie przestają żyć, a starają się zaledwie przeżyć.''

,,Każdego można pokonać... ale nie można dopuścić do sytuacji, w której człowiek pokonuje sam siebie.''


Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Kinga, mimo iż wiedziałam, że jego fani nie polecają zbytnio tego tytułu. Jakie zatem były moje odczucia?


Niespełna dziesięcioletnia Thris zbacza z wyznaczonego szlaku w lesie, gubiąc z zasięgu wzroku matkę oraz starszego...