Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Rozmowy nad Nilem" Nadżiba Mahfuza to wciągające dzieło. Opowiada o grupie przyjaciół, wykształconych intelektualistów, spotykających się na barce i palących haszysz. Rozprawiają o świecie, egzystencji i o od lat trapiących ludzi pytaniach na temat sensu ludzkiej egzystencji, życia i śmierci. Książka doskonała dla tych, którzy czasami przysiadają na boku, wyłączają się na chwile z pędzącego świata, by pomyśleć do czego to wszystko dąży i zadają sobie odwieczne pytania na temat przemijania. Początek książki nie przypadł mi do gustu, jednak potem rozwinęła się akcja i książka stała się wciągająca. Kompozycja książki jest otwarta, nie daje odpowiedzi na to, co stanie się z naszymi bohaterami - wielka szkoda, bo ogromna ciekawość pozostaje, a dopisanie dalszej historii swoimi myślami, nie jest tak doskonałe jak pióra Nadżiba Mahfuza. Gorąco polecam tą pozycję!

"Rozmowy nad Nilem" Nadżiba Mahfuza to wciągające dzieło. Opowiada o grupie przyjaciół, wykształconych intelektualistów, spotykających się na barce i palących haszysz. Rozprawiają o świecie, egzystencji i o od lat trapiących ludzi pytaniach na temat sensu ludzkiej egzystencji, życia i śmierci. Książka doskonała dla tych, którzy czasami przysiadają na boku, wyłączają się na...

Momentami miałam wrażenie, że źle przełożono książkę, tak jakby słowa nie oddawały tego, co chciał powiedzieć autor. Książka jest dość przewidywalna. Trwa się w czytaniu tej książki, ponieważ we wstępie wiemy, że coś strasznego się wydarzyło i chcemy się dowiedzieć co. Równie dobrze można by przerzucić kartki i przeczytać zakończenie;) Najbardziej w książce zaciekawiła mnie psychologiczna analiza głównego bohatera, w końcu jego przeobrażenie z oziębłego i skamieniałego na człowieka, który zaczyna odczuwać dobre emocje. Wciągnęły mnie też ostatnie strony książki, w których pada podejrzenie autora, że to nie Lang, a Sarita zabiła Marko. Co mi się nie podobało, to długie i ponure opisy mroźnych Helsinek. Książka jest ok, ale dla mnie to żaden thriller.

Momentami miałam wrażenie, że źle przełożono książkę, tak jakby słowa nie oddawały tego, co chciał powiedzieć autor. Książka jest dość przewidywalna. Trwa się w czytaniu tej książki, ponieważ we wstępie wiemy, że coś strasznego się wydarzyło i chcemy się dowiedzieć co. Równie dobrze można by przerzucić kartki i przeczytać zakończenie;) Najbardziej w książce zaciekawiła mnie...

Lekka, przyjemna lekturka z nutką ironii i sarkazmu. Polecam wszystkie utwory Jurija Drużnikowa, a także samą biografię autora!

Lekka, przyjemna lekturka z nutką ironii i sarkazmu. Polecam wszystkie utwory Jurija Drużnikowa, a także samą biografię autora!